«او (منوتی) باعث شد ما بیشتر از آلمانی‌ها بدویم (پرسینگ) و مانند برزیلی‌ها بازی کنیم (هجومی).»
این نقل قول از دیه‌گوی فقید است که تا لحظه پایانی زندگی‌اش از سزار لوئیس منوتی بابت دعوت کردنش به جام جهانی ۱۹۷۸ کینه‌ای عمیق در دل داشت با این حال می‌گفت: «هی سزار من تو رو از صمیم قلبم دوست دارم».
منوتی که امروز در ۸۵ سالگی درگذشت، اعتراف کرده بود: «اشتباه کردم که دیع‌گو را به جام جهانی ۷۸ نبردم، اما بعد قهرمان شدم و هیچکس چیزی نگفت.»
علیرغم اینکه در جام جهانی زیر ۲۰ سال در ۱۹۷۹ او بهترین بازی را از مارادونا گرفت و آلبی‌سلسته را قهرمان کرد. تأثیر سزار منوتی، مربی ایده‌آل‌گرا، چپ و تکنسین آرژانتینی هوراکان، بارسلونا، تیم ملی و قهرمان جام جهانی ۱۹۷۸، در تاریخ فوتبال آرژانتین بی‌نظیر بوده است. تاکتیک سنتی آرژانتین این بود که با دو هافبک دفاعی بازی کند و به انتظار اشتباه حریف عقب بنشیند اما با روی کار آمدن منوتی، آرژانتین به پرس از بالا و کاهش فضاها برای حریف روی آورد.
آرژانتین با او به سبک کارگرهای محله‌های فقیرنشین بوینس آیرس در ۱۹۲۰ بازی می‌کرد، فوتبالی که لا نوئسترا لقب گرفت و نقطه مقابل فوتبال استخوان‌دار و دفاعی اسوالدو زوبلدیا دیگر مربی آرژانتینی و شاگردش — دشمن منوتی — بیلاردو بود. ال‌فلاکو مردی رمانتیک بود. بلندقامت و سیگاری، با موهایی به طول یقه و چشم‌های خیره‌ای همچون عقاب، تجسم بوهمینیسم آرژانتینی بود.
مردی که همان‌طور که از تصویر پیداست شیفته‌ی چگوارا و تفکرات چپ‌گرایانه بود، تنها نقطه‌ی تاریک زندگی ۸۵ ساله‌ی او. وقتی منوتی در سال ۲۰۱۹ به عنوان مدیر جدید تیم‌های ملی برای اجرای پروژه بلندمدت انتخاب شد، در آرژانتین همه به یاد تیم ۱۹۷۸ افتادند و از آینده‌ی آرژانتین با اسکالونی و او مطمئن شدند.
او به همراه کاپیتان لیونل مسی و چیکی تاپیا — رئیس فدراسیون فوتبال — تنها حامیان لیونل اسکالونی در روزهای سخت بازسازی تیم ملی بودند. صبح یک روز مه‌آلود که انتقادات از اسکالونی به اوج رسیده بود، منوتی پیش از کوپا امریکا ۲۰۱۹ در تمرینات حاضر شد تا از سرمربی تیم ملی حمایت کند.
منوتی که قبل‌تر هم پله را بهترین بازیکن تاریخ دانسته بود، پس از این دیدار — اولین ملاقات نزدیکش با مسی — گفته بود:
"من مطمئن هستم که او در تیم ملی آرژانتین خوشحال است. اگر دوست نداشته باشد نه گفتن برای او هزینه‌ای ندارد؛ او می‌تواند بگوید که انگشت شست پایش درد می‌کند. اما اگر او اینجاست به این دلیل است که او خوشحال است. من فکر نمی‌کنم کسی وجود داشته باشد که آرزوی شادتر از قهرمانی مسی با تیم ملی آرژانتین را داشته باشد. گروهی از فوتبالیست‌ها از خصوصیاتی بسیار خاص و بسیار عاطفی تشکیل شده‌اند. بزرگترین راز فوتبال همان نمایشنامه است، با ارکسترها. و آنها تمرینات هستند، چون می‌توان تمام روز را در خانه ویولن زد و تمام روز را با ویولن تمرین کرد، حالا اگر برای نواختن سمفونی با همکلاسی‌هایت نروی، موضوع پیچیده می‌شود. مسی رهبر ارکستر ماست.»
اسکالونی حتی در اواسط کوپا امریکا ۲۰۱۹ که آرژانتین با فجایع داوری از رسیدن به فینال بازماند و سوم شد، مورد انتقاد رسانه‌های داخلی قرار گرفت اما منوتی — که به واسطه تاپیا با اسکالونی آشنا شده بود تا او را برگزیند — باز هم از سرمربی جوان حمایت کرد. بنابراین، در سن هشتاد و چند سالگی و در زمان‌هایی که پیری تحقیر و مغز فرسوده تبدیل می‌شود، سزار لوئیس منوتی خود را جاودانه‌تر کرد و آخرین تأثیر خود را در فتح کوپا امریکا ۲۰۲۱, فینالیسیما ۲۰۲۲ و جام جهانی ۲۰۲۲ به جای گذاشت.
پپ گواردیولا نیز چندین مرتبه با منوتی دیدار داشته و نخستین ملاقاتشان تا سه بامداد در کافه‌ای در بوینس آیرس طول کشید. او از سوی منوتی «چه‌گوارای فوتبال» لقب گرفت. مردی که فوتبال آرژانتین را برای همیشه تغییر داد و در گفت‌گویی با رسانه‌ها گفته بود «من و پپ از خود سؤال می‌پرسیم، اما همیشه پاسخ آنها را نمی‌یابیم». اما او پاسخ به پرسش مهم چرایی ناکامی‌های آرژانتین را یافته بود؛ «لیونل اسکالونی».
سزار لوئیس منوتی دیگر در بین ما نیست اما تأثیر عمیقش تا ابد بر تارک فوتبال آرژانتین می‌درخشد...
