Chain Linkدانشمندان در مقاله خود گفته‌اند که خودارضایی در میان پستانداران و در همه جنس‌ها و سنین رایج بوده، با این حال اینکه چرا بیش از ۴۰ میلیون سال پیش تکامل یافته معلوم نیست.
تجزیه و تحلیل‌های دانشمندان نشان می‌دهد که خودارضایی در جنس نر شانس جفت‌یابی و باردار شدن ماده را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، یک نر که در نزاع برای جفت‌گیری از رقیبان خود پایین‌تر است ممکن است آنقدر خودارضایی کند که زمان برانگیختگی خود را قبل از رابطه جنسی افزایش دهد. این به معنی ارسال این پیام است که او می‌تواند سریعتر با شریکش جفت‌گیری کرده و آن را باردار کند قبل از اینکه رقیب تنومندش از راه برسد و مانع او شود.
دانشمندان می‌گویند خودارضایی همچنین می‌تواند به جنس نر کمک کند تا اسپرم‌های قدیمی را از بین ببرند و اسپرم‌های تازه‌تر و رقابتی‌تری برای رابطه جنسی داشته باشند.
محققان همچنین دریافته‌اند که خودارضایی جنس نر در پستانداران با سطح عفونت‌های مقاربتی رابطه دارد. یک توضیح می‌تواند این باشد که خودارضایی بعد از رابطه جنسی به شستشوی دستگاه تناسلی کمک می‌کند و خطر ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهد.
دکتر بریندل گفت که برای شناسایی عوامل تکاملی خودارضایی در زنان به داده‌های بیشتری نیاز است. یک ایده این است که خودارضایی قبل از رابطه جنسی بر نخستی‌های ماده که آماده بارداری هستند تأثیر می‌گذارد. به این نحو که با کاستن از میزان اسیدی بودن واژن، آن را برای اسپرم جفت انتخابی مساعدتر می‌کند.
وی افزود: «این یک رفتار رایج در سراسر قلمرو حیوانات است و به نظر من کاملاً گیج‌کننده می‌آید که هیچ کس قبلاً در مورد آن تحقیق نکرده است. در جواب افرادی که فکر می‌کنند خودارضایی اشتباه یا به نوعی غیرطبیعی است، باید گفت که این یک رفتار کاملا طبیعی است. این بخشی از کارنامه سالم رفتار‌های جنسی ما است.»
