پله با نام ادسون آرانتس دو ناسیمنتو (Edson Arantes do Nascimento) در 23 اکتبر 1940 در ترس کوراسویس، میناز ژرایس، برزیل متولد شد و اولین فرزند خوائو راموس و دونا سلست بود. پله که به نام توماس ادیسون و با نام مستعار «دیکو» نامگذاری شده بود، به همراه خانواده‌اش در جوانی به شهر بائورو نقل مکان کرد.
ژائو راموس، معروف به "دوندینیو" برای کسب درآمد به عنوان یک فوتبالیست تلاش کرد و پله در فقر بزرگ شد. با این حال، او با لگد زدن به یک جوراب غلاف شده پر از ژنده در اطراف خیابان های بائورو، استعداد ابتدایی خود را در فوتبال ایجاد کرد. منشأ نام مستعار "پله" نامشخص است، اگرچه او به یاد می آورد که زمانی که دوستانش برای اولین بار از او به این شکل یاد کردند، آن را تحقیر کرد.
پله در دوران نوجوانی به تیم جوانانی که والدمار دی بریتو، بازیکن سابق تیم ملی فوتبال برزیل مربی آن بود، پیوست. دی بریتو در نهایت خانواده پله را متقاعد کرد که به پدیده نوظهور اجازه دهند خانه را ترک کنند و در سن 15 سالگی برای باشگاه فوتبال حرفه ای سانتوس تلاش کنند.پله با سانتوس قرارداد امضا کرد و بلافاصله تمرینات خود را با بازیکنان ثابت این تیم آغاز کرد. او اولین گل حرفه ای دوران حرفه ای خود را قبل از رسیدن به 16 سالگی به ثمر رساند، در اولین فصل کامل خود لیگ را در گلزنی رهبری کرد و برای بازی در تیم ملی برزیل به خدمت گرفته شد.
جهان به طور رسمی در جام جهانی 1958 سوئد به پله معرفی شد. این بازیکن 17 ساله با نشان دادن سرعت، ورزش و دید زمینی قابل توجه، در پیروزی 5-2 نیمه نهایی مقابل فرانسه سه گل به ثمر رساند، سپس دو گل دیگر را در فینال به ثمر رساند و 5-2 بر کشور میزبان پیروز شد.
این فوق ستاره جوان پیشنهادهای سنگینی برای بازی در باشگاه های اروپایی دریافت کرد و ژانیو کوآدروس، رئیس جمهور برزیل در نهایت پله را به عنوان یک گنج ملی اعلام کرد و از نظر قانونی بازی در کشور دیگری را برای او دشوار کرد. صرف نظر از این، مالکیت باشگاه سانتوس با برنامه ریزی مسابقات نمایشگاهی پرسود با تیم های سراسر جهان اطمینان حاصل کرد که جذب ستاره های آن به خوبی پرداخت می شود.پله دو بازی در جام جهانی 1962 شیلی داشت که آسیب دیدگی کشاله ران را تشدید کرد، در حالی که برزیل به دومین قهرمانی متوالی خود ادامه داد. چهار سال بعد، در انگلستان، یک سری حملات وحشیانه توسط مدافعان حریف دوباره او را به دلیل آسیب دیدگی از ناحیه پا به کناری کشاند و برزیل پس از یک دور از جام جهانی خارج شد.
با وجود ناامیدی در صحنه جهانی، افسانه پله به رشد خود ادامه داد. در اواخر دهه 1960، دو جناح در جنگ داخلی نیجریه طبق گزارشات، با آتش بس 48 ساعته موافقت کردند تا بتوانند بازی پله را در یک بازی نمایشگاهی در لاگوس تماشا کنند.
جام جهانی 1970 مکزیک بازگشتی پیروزمندانه به افتخار پله و برزیل را رقم زد. پله با سرگروهی تیمی قدرتمند، چهار گل در این مسابقات به ثمر رساند، از جمله یک گل در فینال تا برزیل 4-1 بر ایتالیا پیروز شود.
پله در سال 1974 بازنشستگی خود را از فوتبال اعلام کرد، اما سال بعد برای بازی در نیویورک کاسموس در لیگ فوتبال آمریکای شمالی به میدان بازگشت و به طور موقت کمک کرد تا NASL به یک جاذبه بزرگ تبدیل شود. او آخرین بازی خود را در نمایشگاه بین نیویورک و سانتوس در اکتبر 1977 انجام داد و برای هر دو تیم رقابت کرد و با مجموع 1281 گل در 1363 بازی، بازنشسته شد.بازنشستگی باعث کاهش وجهه عمومی پله نشد که همچنان یک بازیکن محبوب و فعال در بسیاری از عرصه های حرفه ای بود.
پله در سال 1978 جایزه صلح بین المللی را برای همکاری با یونیسف دریافت کرد. او همچنین به عنوان وزیر فوق العاده ورزش برزیل و سفیر سازمان ملل در امور بوم شناسی و محیط زیست بود.
پله در سال 1999 به همراه دیگو مارادونا آرژانتینی به عنوان "بازیکن قرن" فیفا انتخاب شد. برای بسیاری، موفقیت های او در زمین فوتبال هرگز برابر نخواهد بود، و تقریباً همه ورزشکاران بزرگ در این ورزش با برزیلی ای که زمانی دنیا را مجبور به تماشای بازی متعالی اش می کرد، سنجیده می شوند.
