در دهه ۱۸۶۰، راهآهن یونیون پاسیفیک سواحل را به هم متصل کرد و غرب را گشود و به پیدایش صنایع و شهرهای جدید منجر شد. اکنون، ۱۶۰ سال بعد، تاریخ دوباره در حال تکرار است، اما مرز جدید، مریخ است.
اسپیسایکس در حال ایجاد یک نسخه قرن بیست و یکمی از یونین پاسیفیک است، یک سیستم حمل و نقل برای اتصال زمین و مریخ و امکانپذیر کردن سکونت بین سیارهای. مانند راهآهن، این فقط درباره جابجایی مردم نیست؛ هدف آن ایجاد بنیادی برای فرصتهاست.
چرا این مهم است؟ راهآهن قارهای نه تنها جابهجایی پیشگامان را تسهیل کرد بلکه موجب رونق تجارت، نوآوری و تحول اقتصادی نیز شد. رونق طلا در کالیفرنیا به لطف راهآهن شکوفا شد و منجر به رشد کشاورزی و تجارت پررونق شد. به همین ترتیب، Starship اسپیسایکس بیشتر از یک موشک است؛ این وسیله به عنوان پایهای برای یک اقتصاد بین سیارهای در آینده عمل میکند.
به این فکر کن:
صنایع جدیدی در مریخ به وجود خواهند آمد، از جمله معدنکاری، کشاورزی، تولید و فناوری.
مستعمرهنشینان ایدههای غیرقابل تصور را معرفی خواهند کرد که منجر به محصولات نوآورانهای خواهد شد که نمیتوانیم پیشبینی کنیم.
مریخ، همانند غرب، رویاپردازان، سازندگان و کارآفرینان را جذب خواهد کرد.
راهآهن برای مرز آمریکا ضروری بود؛ کشتی فضایی همان نقش را برای مریخ ایفا میکند. بدون آن، نه جنبش طلا وجود داشت، نه دره سیلیکون و نه نوآوریهای سطح تسلا در یک سیاره جدید.
چه کسی خواهد بود واندربیلت یا راکفلر بعدی بر روی مریخ و کدام صنایع در سیاره سرخ شکوفا خواهند شد؟