طرفداری | دوران کایل واکر در منچسترسیتی با افتی سریع پس از پیشرفت چشمگیرش به پایان رسید. این بازیکن که شش بار قهرمان لیگ برتر شده، با جدایی از منچسترسیتی به میلان پیوسته است. انتقال واکر به روسونری قرضی است اما بند خرید دائمی دارد و بازگشت او به لیگ برتر بسیار بعید به نظر می‌رسد. این مدافع ۳۴ ساله به‌عنوان یک اسطوره واقعی و شاید کامل‌ترین و بهترین مدافع راست تاریخ لیگ برتر انگلیس، از منچسترسیتی خداحافظی می‌کند.
اگر چه گری نویل با هشت عنوان، قهرمانی‌های بیشتری نسبت به او کسب کرده، پابلو زابالتا بازیکن محبوب‌تری بوده، ترنت الکساندر آرنولد از نظر فنی بااستعدادتر است، لورن، بازیکن کامرونی آرسنال، عضو تیم شکست‌ناپذیر بوده و برانیسلاو ایوانوویچ، روی ضربات ایستگاهی تهدید جدی‌‌تری محسوب می‌شد، اما چیزی که واکر را از تمام این بازیکنان متمایز می‌کند، چندبعدی بودن و همه‌کاره بودن اوست.
از نظر کیفیت کلی، توانایی‌های تدافعی، نبردهای تک به تک، سرعت بازگشت به دفاع، ثبات و تطبیق‌پذیری، واکر بهترین است. شاید با توجه به رفتارهای بیرون از زمین او، برخی این واقعیت را قبول نداشته باشند، اما نمی‌توان انکار کرد که او یکی از بهترین مدافعان راست تاریخ لیگ برتر است.
با این حال، او مسیر دشواری را برای رسیدن به قله فوتبال طی کرد. سفر واکر در لیگ برتر انگلستان از سال ۲۰۰۹ پس از انتقال از شفیلدیونایتد به تاتنهام آغاز شد. در آن زمان او به همراه کایل ناوتن و در انتقالی نه میلیون پوندی به سفیدپوشان شمال لندن پیوست.
در ابتدا، تاتنهام کایل ناوتن را مدافع بااستعدادتری می‌دید و کایل واکر را برای یک فصل به شفیلد قرض داد. با این حال پس از یک فصل دیگر که نیمی از آن را در چمپیونشیپ و باشگاه کیو پی آر و نیم فصل دیگری را در استون ویلا و در لیگ برتر سپری کرد، واکر به دفاع راست اصلی تاتنهام تبدیل شد و پیشرفت او از آن زمان آغاز شد.
واکر خیلی زود ثابت کرد که هم در کارهای تدافعی و هم از نظر آمادگی جسمانی، بازیکن قابل اعتمادی است. طبق داده‌های وب‌سایت ترانسفرمارکت، او در طول 14 سال حضور در لیگ برتر، تنها 82 بازی را به دلیل مصدومیت از دست داده است. نکته جالب‌توجه اینجاست که 60 بازی از این ۸۲ مورد، پیش از پایان فصل 15-2014 اتفاق افتاده است.
در دهه گذشته، او تنها 22 بازی را به دلیل بیماری یا مصدومیت از دست داده است. ما بین سال‌های 2016 تا 2021، واکر حداقل در 85 درصد از مسابقات در دسترس بوده و همواره در ترکیب اصلی تاتنهام یا منچسترسیتی قرار داشته است.
میزان در دسترس بودن کایل واکر در طول دوران حرفه‌ای خود
در روزهای ابتدایی حضور او در تاتنهام، کایل واکر یک مدافع کناری فوق‌العاده بود که سرعت بی‌نظیرش حریفان را گیج می‌کرد و هوادارن به شوت‌های از راه دور او نیز امید بسته بودند. اولین گل او برای تاتنهام، روی یک شوت ۲۵ یاردی تماشایی و در دربی شمال لندن به ثمر رسید که باعث پیروزی تاتنهام شد و حتی از روی یک ضربه آزاد مستقیم نیز مقابل منچستریونایتد گلزنی کرد. او در تیم موفق مائوریتسیو پوچتینو به یکی از ارکان هجومی در سمت راست تبدیل شد.
در آن زمان، واکر گاهی اشتباهاتی در بازی‌اش داشت. او تکنیکی‌ترین بازیکن تیم نبود و گاهی توپ را لو می‌داد.
اما پس از پیوستن به منچسترسیتی و زیر نظر پپ گواردیولا، این اشتباهات را از بازی‌اش حذف کرد. واکر در ۱۹۸ بازی لیگ برتری برای تاتنهام و استون ویلا، شش اشتباه منجر به گل داشت، به این معنی که به طور تقریبی در هر ۳۳ بازی یک اشتباه منجر به گل انجام می‌داد. با این حال در ۲۱۲ بازی لیگ برتر برای سیتی، هیچ گلی به طور مستقیم به خاطر اشتباه او وارد دروازه آبی‌های اتحاد نشده است. او در ۲۶۴ ساعت بازی در لیگ برتر برای منچسترسیتی، هیچ اشتباهی منجر به گلی انجام نداده است.
در مقایسه با واکر، ادرسون با ۸، جان استونز با ۵ و رودری نیز با ۴ مورد، با اینکه دقایق کمتری بازی کرده‌اند، اشتباهات بیشتری تحت هدایت گواردیولا در منچسترسیتی مرتکب شده‌اند. مانوئل آکانجی و یوشکو گواردیول نیز چهار اشتباه منجر به گل داشته‌اند، با اینکه هر دو روی هم تنها ۱۷۵ ساعت در لیگ برتر بازی کرده‌اند که حدود ۹۰ ساعت کمتر از دقایق بازی کایل واکر است.
دلایل واضحی وجود دارد که چرا پپ گواردیولا تا این حد به واکر اعتماد داشت. این مدافع انگلیسی هم در میدان یک رهبر بود، هم در رختکن شخصیتی تاثیرگذار به شمار می‌رفت و همواره نیز در دسترس بود. گرچه او نقش زیادی در حمله نداشت و تنها سه گل در لیگ برتر برای سیتیزن‌ها به ثمر رساند، اما نقش مهمی در دفاع این تیم داشت و بارها از گل خوردن این تیم جلوگیری کرد.
گرت ساوتگیت، سرمربی سابق تیم ملی انگلستان، به شدت به کایل واکر تکیه می‌کرد و از توانایی او در بازی به عنوان مدافع وسط سمت راست در سیستم سه دفاعه بهره می‌برد. واکر در دفاعی حضور داشت که بازیکنانی مانند جان استونز و هری مگوایر، گه گاه اشتباهاتی انجام می‌دادند و جوردن پیکفورد نیز در برخی بازی‌ها عملکرد بی‌ثباتی درون دروازه داشت. با این حال او عملکرد تقریباٌ بی‌نقصی در تیم ملی داشت و یکی از قابل اعتمادترین بازیکنان خط دفاعی بود.
سرعت فوق‌العاده واکر به او این امکان را می‌داد که از اشتباهاتش جبران کند و به ندرت اجازه می‌داد حریفان از موقعیت‌هایی که روی اشتباهات او به وجود می‌آمد، استفاده کنند. در سه فصل گذشته، که اکنون می‌دانیم پایان دوران حرفه‌ای واکر در لیگ برتر بوده، تنها میکی فن ده فن از تاتنهام با ۳۷.۴ کیلومتر در ساعت، سرعت بالاتری نسبت به ۳۷.۳ کیلومتر در ساعت واکر ثبت کرده است. یادآوری این نکته ضروری است که واکر در ابتدای فصل 23-2022، بازیکنی ۳۲ ساله بود.
سریع‌ترین بازیکنان لیگ برتر از فصل 23-2022 تاکنون
عملکرد فوق‌العاده واکر تنها به بازی‌ها محدود نمی‌شود. چندین بار به نظر می‌رسید که این بازیکن به پایان دوران خود رسیده اما هر بار قدرتمندتر باز‌می‌گشت و منتقدان را وادار به سکوت می‌کرد. به عنوان مثال، در فصل 23-2022، دقایق بازی او کمتر از چیزی بود که انتظار داشت. او به دلیل مصدومیت در ماه پاییز، چند بازی را از دست داد و نتوانست جایگاه خود را به‌طور کامل پس بگیرد. در فصلی که منچسترسیتی موفق به فتح سه‌گانه شد، واکر در فینال لیگ قهرمانان مقابل اینتر روی نیمکت نشست و تنها سه بازی از 13 دیدار سیتی در مسیر قهرمانی اروپا به میدان رفت.
با این وجود در فصل بعد، او بار دیگر به بازیکن کلیدی تیم گواردیولا تبدیل شد. واکر نقش مهمی در جبران اختلاف امتیاز زیاد با آرسنال ایفا کرد و به آبی‌های منچستر کمک کرد تا چهارمین عنوان قهرمانی متوالی خود را در لیگ برتر کسب کنند. او ۲,۷۶۷ دقیقه بازی کرد که بیشتر از هر مدافع دیگری بود و تنها سه بازیکن منچسترسیتی دقایق بیشتری بازی کردند.
در دوران گواردیولا، سبک بازی سیتی تا حد زیادی ثابت مانده است، اما نقش دفاع چپ و راست همواره در حال تغییر بوده و این یک اعتبار برای واکر است، چرا که توانسته خود را با هر تغییر تطبیق داده و از تمام این چالش‌ها سربلند بیرون بیاید. او که ابتدا به‌عنوان یک دفاع راست سنتی به تیم آمد، خیلی راحت با نقش اینورتد فولبک سازگار شد و به میانه زمین می‌رفت تا در مناطقی که کاملاٌ برایش ناآشنا بود، روی حریفان فشار بیاورد.
نقشه حرارتی لمس توپ‌های واکر در اولین فصل حضور خود در منچسترسیتی
در سال‌های اخیر، گواردیولا استراتژی خود را تغییر داده و بازیکنانی مانند ژائو کانسلو و الکساندر زینچنکو را که مدافعانی بازی‌ساز بودند، از تیم کنار گذاشت تا از چهار مدافع قدرتمند و فیزیکی در خط دفاعی استفاده کند. فیزیک کایل واکر کاملاٌ مناسب این سبک بود و نمایش درخشانی در سال‌های اخیر در پست دفاع راست ارائه داد.
نقشه حرارتی لمس توپ‌های واکر در فصل 21-2020 که نقش اینورتد فولبک را بازی می‌کرد
با این حال، در این فصل عملکرد واکر افت چشمگیری داشته، به‌ویژه به این دلیل که او نمی‌تواند مانند گذشته روی سرعت خود برای بازگشت به دفاع حساب کند. او در این فصل به‌طور متوسط ۱.۱ بار در هر ۹۰ دقیقه دریبل خورده است که بالاترین نرخ دریبل خوردن در دوران حرفه‌ای‌اش در منچسترسیتی محسوب می‌شود، در حالی که کمترین میانگین او در فصل 21-2020، تنها ۰.۳۶ بار در هر ۹۰ دقیقه بود.
این افت فاحش در عملکرد با توجه به سن او طبیعی است و هیچ‌کس نمی‌تواند برای همیشه شکست‌ناپذیر بماند. مهم‌تر از آن، واکر تصمیمی منطقی گرفته تا تجربه بازی در کشوری دیگر را امتحان کند، چرا که شاید دیگر چنین فرصتی را به دست نمی‌آورد.
هرچند دوران حضور او در سیتی آن طور که دوست داشت، به پایان نرسید، اما این موضوع نباید از ارزش دوران او در لیگ برتر کم کند. هم منچسترسیتی و هم تیم ملی انگلیس برای جایگزین کردن او کار سختی خواهند داشت.
یادداشت الی تویدل از وب‌سایت اوپتا Theanalyst
