طرفداری | در هفته بیست و چهارم لیگ برتر، پیروزی 5-1 آرسنال برابر منچسترسیتی اتقاق افتاد.
با قدرت‌نمایی بزرگ آرسنال، منچسترسیتی تقویم دشوار ماه فوریه خودش را با یک شکست تحقیرآمیز آغاز کرد. توپچی‌ها که به ادامه فصل و شاید اردوی دبی امیدوار هستند، با این برد نشان دادند که ثبات آن‌ها در بازی‌های بزرگ اتفاقی نیست. در بازی امروز، آرسنال مشکلات خط حمله‌اش را به کمک بازیکنان آکادمی‌اش به فراموشی سپرد و در سمت دیگر، مشکلات تدافعی تیم گواردیولا و فقدان تمرکز و کیفیت در بازی‌سازی، بار دیگر خودنمایی کرد. اکنون این بازی را با توییت خبرنگاران رسانه‌های انگلیسی مرور می‌کنیم.
به نظر می‌رسد که آرسنال توصیه «فروتن باش» هالند را جدی گرفته است. گابریل درست جلوی صورت او خوشحالی کرد. لوئیس اسکلی هم شادی او را تقلید کرد.
قطعا برای چلسی، تماشای پیروزی آرسنال مقابل منچسترسیتی، احساسات ضد و نقیضی را به همراه داشت. از یک سو، این نتیجه، آخر هفته‌ی خوبی را از نظر عملکرد رقبایشان در بین ۴ یا ۵ تیم برتر رقم زد. از سوی دیگر، این بازی نشان داد که تیم منچسترسیتی که دو بار به آن باخته‌اند، چقدر معمولی است و هفته‌ی گذشته چقدر ضعیف ظاهر شدند.
برای اولین بار از فصل 17-2016 (فصل اول حضور پپ گواردیولا در باشگاه)، منچسترسیتی در دو بازی مختلف لیگ برتر ۴ گل یا بیشتر دریافت کرده است (تاتنهام و آرسنال).
شمار گلهای دریافتی منچسترسیتیِ گواردیولا به ازای هر بازی
در پایان بازی، نونس را باید نیروهای امنیتی دور می‌کردند. او گفت‌وگو تندی با گابریل داشت. هالند به سمت بازیکنان آرسنال رفت و با همه دست داد و سپس به تشویق هواداران تیمش پرداخت. تعداد کمی از بازیکنان منچسترسیتی در زمین ماندند.
شادی گل لوئیس اسکلی، پخش آهنگ «Humble» از کندریک لمار در پایان بازی، و از کوره در رفتن آلفی هالند؛ همه‌وهمه، نمایش بی‌نظیری از یک داستان حماسی بود. به نظر می‌رسد پایان چند بازیکن منچسترسیتی فرا رسیده. برای لیورپول، بازی مهمی برابر سیتی در راه است. این بازی‌ها تمامی ندارند، مگر نه؟
جان بروین از گاردین این توییت کنایه‌آمیز اکانت هواداری سیتی را کوت کرد و نوشت: رای پرونده اتهامات منچسترسیتی هست؟
بروید قدم بزنید. قبل از این که آخر هفته تمام شود، از کاری که انجام می‌دهید، لذت ببرید. وقتتان را با بحث آنلاین در مورد این تیم هدر ندهید. چیزهای بهتر و شادتر دیگری در این دنیا وجود دارند.
پ.ن: در واقع، توییت شلدون مربوط به شکست منچستریونایتد بود. با این حال، پرداختن به آن خالی از لطف نیست و برای هواداران تیم‌های مختلف صدق می‌کند.
متوجه نشده بودم اوضاع تا این حد وخیم است. دیاز و استونز در ده ماه گذشته فقط در یک بازی لیگ برتری در کنار هم در ترکیب اصلی بوده‌اند!
آن‌ها آهنگ «Humble» کندریک را پخش کردند!
- میگل دلینی از ایندیپندنت:
این نتیجه برای آرسنال بسیار مهم بود و دلایل آن فراتر از نتیجه چشمگیر ۵-۱ بود. به نظر می‌رسید که این نتیجه برای هر دو تیم در راه خواهد بود. عملکرد منچسترسیتی مشکلات عمیقی را نشان داد که با استانداردهای بالای تیم تاریخیشان در تضاد کامل بود. برای آرسنال، لحظه‌ای تعیین‌کننده بود؛ آن‌ها از این فرصت استفاده کردند و نمایشی ارائه دادند که آینده‌ی درخشانشان را به نمایش گذاشت (لوئیس اسکلی و وانری).
چارلز واتس، خبرنگار گل هم این عکس در کنار پدرش را به اشتراک گذاشت
هرچه بازی بزرگتر باشد، به نظر می‌رسد دکلان رایس بهتر بازی می‌کند. در چنین مسابقاتی، او واقعا غول‌آسا ظاهر می‌شود.
در کنفرانس مطبوعاتی گواردیولا لحظه‌ای بود که به نظر می‌رسید که او شادی گل لوئیس اسکلی را به یاد خواهد داشت. او تنها عضو سیتی نیست که چنین چیزی را در ذهنش ثبت می‌کند. چقدر عالی است، نه؟ لیگ برتر به خاطر رقابت واقعی بین تیم‌های برتر، بسیار بهتر است.
هنری وینتر از تایمز هم این تصویر را شکار کرده بود
تمام این کری‌خوانی‌های آرسنال و حرف‌های «فروتن باشید» زمانی جواب می‌دهد که شما ۱۰ امتیاز جلو باشید یا چیزی شبیه به آن. نه وقتی شش امتیاز عقب هستید و یک بازی بیشتر انجام داده‌اید و دو دهه است که قهرمان نشده‌اید.
- سایمون کالینگز / استاندارد:
ایتن وانری در فصل جاری 7 گل به ثمر رسانده است. او در ماه مارس، تازه 18 ساله می‌شود!
این دشمنی آرسنال و سیتی، کاملا رنگ و بوی عصر خودش را دارد؛ خصومتی که هدفش تولید محتوای جذاب برای فضای آنلاین است، موضع‌گیری‌های عمیقا ریشه‌دار، نمایش‌های اغراق‌آمیز/به سبک کشتی کچ/مبارزات یو‌اف‌سی، همراه با کری‌خوانی... اما در عین حال، برای تماشاگران بی‌طرف، کمی دشوار است که بفهمند دقیقا ماجرا از چه قرار است. از این جو متنفرم.
