Mr Invincibleاین که تن هاخ قلدر بود نه کاریزماتیک خیلی واضحه. معلوم بود همیشه جاهایی کار کرده که صد در صد قدرت دست خودش بوده. مدام احساس ناامنی میکرد و یکی از دلایل خرید بازیکنایی که باهاشون آشنا بود، پوشش این نقطه ضعفش در کنترل رختکن بود.
اما ناخواسته باعث کشف یکی از سموم اصلی فرهنگ یونایتد تو این سالا شد: بازیکن سالاری.
من اصلا کار ندارم با باقی چه کار کرده. اشتباه یا درست. که به نظرم اشتباه بوده 90 درصد کاراش. اما دو نفر گوشمالی لازم بودن: سانچو و رونالدو.
سانچو تو بازه ای که تیم وینگر نداشت 6 ماه تمام نبود. نه به خاطر مصدومیت. به خاطر این که آقا افسرده بود. من درک میکنم افسرده بودن سخته. ولی تیم دستش تو پوست گردو موند و جالبیش اینه تن هاخ هم تو رسانه هم رختکن از سانچو حمایت کامل کرد. تمام قد پشتش وایساد. بعد آقا بعد 6 ماه با بالای 200 هزار پوند حقوق برگشته دو قورت و نیمشم باقیه. من بودم از باسن دارش میزدم.
دومی رونالدو. من درک میکنم فرزندش مرده بود. حالش خوب نبود و تو تمرینا شرکت نداشت. ولی دیگه یادمونه چه قدر تو زمین گوه میزد. گوه میزد چون پیش فصل نبود. آماده نبود. تن هاخ کم کم میخواست به ترکیب اضافش کنه که آقا بهش برخورد. اون مصاحبه آخرش که از رانگنیک تا باقی باشگاهو توهین کرد هم که تیر خلاص بود. شما یادتون نیست من یادمه چون چمپیونز نرفتیم خودشو به عالم و آدم حتی اسپورتینگم پیشنهاد داد. این توهین بزرگیه به باشگاهی که بزرگت کرده و خیلی به کمکت نیاز داره. هیچ بازیکنی تو تاریخ فوتبال از باشگاه و نمایندش یعنی مربی بزرگتر نیست.
خیلیا هنوز فکر میکنن رونالدو قرار بوده بره سیتی. عمرا گواردیولا رونالدو رو میخرید. اون اصلا با این مدل بازیکنا کنار نمیاد. بعد بیاد با اون حقوق رونالدو رو بخره؟ منتی سر یونایتد نیست. رونالدو رو زمین مونده بود که یونایتد گرفتش با اون حقوق. اومدن رونالدو باعث نیمکت نشینی کاوانی و نخریدن روبن نوس به عنوان هافبک دفاعی شد که تیمو به فنا داد. من رونالدو رو خیلی دوست داشتم اما با این کاراش از چشمم افتاد
