طرفداری | الکساندر ایوانیتسکی (Aleksandr Ivanitsky) زاده 10 دسامبر 1937 در روستای یارووا در دونتسک اوکراین کنونی و شوروی سابق است. او در کودکی به همراه خانواده‌اش به لنینگراد سابق و سنت پترزبورگ کنونی مهاجرت کردند. در لنینگراد بود که جنگ، الکساندر جوان را با سختی‌های زندگی صیقل داد. حضور او در لنینگراد مصادف با محاصره این شهر توسط نیروهای آلمانی و فنلاندی در دوران جنگ جهانی دوم بود.
چهار ساله بودم که شهر محل زندگی من توسط نیروهای بیگانه محاصره شد. همه چیز را به یاد دارم: یک اتاق تاریک کوچک، پنجره‌های پوشیده‌شده از نوارهای کاغذی و شمعی روی میز. مادرم یک رزمنده بود که هر شب پس از رسیدن به خانه، برای من و برادرم از برگ‌های گل کلم سوپ درست می‌کرد تا بدون غذا شب را سپری نکنیم؛ این غذا در حالت عادی حتی به احشام نیز داده نمی‌شد. نان نیز آنقدر سفت شده بود که هر چاقو، فقط تکه نازکی از آن را می‌توانست ببرد. پس از مدتی در تلاش برای زنده‌ماندن، با وجود نداشتن گواهی خروج، از مرزی برای تخلیه غیرنظامیان رد شدیم و در یک کلبه، شب را سپری کردیم.
خان نخست زندگی الکساندر با موفقیت سپری شد و او به همراه خانواده‌اش از محاصره شهرشان جان سالم به در بردند. او در 17 سالگی دچار کم‌خونی شدیدی شده بود و حتی قادر به هل دادن یک بچه نیز نبود اما ایوانیتسکی، به کمک آبدیده‌شدنش در شرایط سخن جنگ به مشکلات بدنی خود غلبه کرد و تصمیم جسورانه‌ای را برای زندگی خود گرفت. او خان دوم زندگی‌اش به ورزش کشتی سامبو روی آورد و توانست در عرض یک سال به قهرمانی آن در شهر لنینگراد برسد. او تمرینات سختی را با مربیگری سرگئی پرئوبراژنسکی گذراند و پس از فتح سامبو به کشتی آزاد در دسته 97+ کیلوگرم روی آورد.
خان سوم او در ورزش کشتی آزاد و مسابقات قهرمانی آن رقم خورد؛ جایی که الکساندر جوان به مسابقات قهرمانی جهان در سال 1962 که در شهر تولدوی آمریکا برگزار می‌شد، اعزام شد. او مقتدرانه رقبایش را یکی پس از دیگری شکست داد و به فینال دسته 97+ کیلوگرم جهان رسید. رقیب او در فینال، لیوتوی احمدوف از بلغارستان بود که در برابر این کشتی‌گیر روس، حرفی برای گفتن نداشت تا ایوانیتسکی به نخستین مدال جهانی خود دست یابد. او از عنوان «قوی‌ترین مرد کشتی جهان» در مسابقات قهرمانی 1963 صوفیه دفاع کرد و بار دیگر احمدوف بلغار را در فینال شکست داد تا دومین طلای متوالی خود در کشتی جهان را دریافت کند.
المپیک 1964 توکیو، سکوی مهمی برای درخشش این کشتی‌گیر اهل دونتسک بود و به نوعی خان چهارم زندگی او بود. او در همان دسته 97+ کیلوگرم به این مسابقات اعزام شد و در دیدار نخست خود به مصاف سرندونین سانیا از مغولستان رفت و رقیبش را شکست داد. در مرحله بعدی، لری کریستوف آمریکایی مغلوب این کشتی‌گیر شد و او پس از پیروزی برابر این رقیب، یانوش رزنیاک از مجارستان و استفان استینگو از رومانی را شکست داد و به فینال این دوره از المپیک صعود کرد. رقیب او در فینال المپیک، همانند دو دوره مسابقات قهرمانی جهان، لیوتوی احمدوف بلغار بود. او بار دیگر رقیب بلغارش را در حسرت پیروزی نگه‌داشت و طلای المپیک را دریافت کرد. او در دو دوره بعدی خود در مسابقات قهرمانی جهان نیز مدال طلای دیگری را دریافت کرد. ایوانیتسکی در فینال سال 1965 برای چهارمین بار متوالی احمدوف بلغار را شکست داد و در فینال 1966، با پیروزی برابر لری کریستوف آمریکایی، چهارمین طلای جهانی‌اش را دریافت کرد. این مرد شکست‌ناپذیر روس در سال 1967 بازنشسته شد.
او پس از پایان ورزش حرفه‌ای خود، ریاست بخش ورزش تلویزیون و رادیوی دولتی شوروری را برعهده گرفت. در همین زمان بود که مرد شکست‌ناپذیر روس، خان پنجم زندگی‌اش را به صورت جدی‌تری دنبال کرد و با تحصیل در رشته روزنامه‌نگاری، خود را مهیای زندگی جدیدش کرد. او با وجود آن‌که سوابق رسانه‌ای خاصی نداشت، با تجربیات ورزشی خود و آموزه‌های جدیدش، رسانه‌های روسیه را به سطح بالاتری در بخش ورزشی رساند. او در پخش المپیک 1980 از تلویزیون کشورش، عملکرد بسیار موفقی را داشت و رسانه‌های تصویری کشورش را به سازمان‌دهی قابل قبولی رساند.
خان ششم زندگی الکساندر، این بار در عرصه نویسندگی رقم خورد و این کشتی‌گیر سابق تیم ملی شوروی، چندین کتاب را منتشر کرد. از جمله کتاب‌های ایوانیتسکی می‌توان به «قدرت مخفی جوانه»، «جوان جسور» و «دوئل سرنوشت‌ساز» اشاره کرد. او سپس اتوبیوگرافی‌ای را از خود با نام «گوش‌های شکسته» به چاپ رساند. خان هفتم و نهایی زندگی الکساندر در حضورش به عنوان استاد روزنامه نگاری در دانشگاه ملی مسکو رقم خورد تا قهرمان سابق المپیک، تمامی تجربیات سخت خود را پشت‌سر گذاشته باشد. او علاقه شدیدی به چیدن قارچ و آشپزی با آن داشت. گرمای 30 درجه و سختی راه، مانع تلاش‌های ایوانیتسکی در راه چیدن قارچ‌ها نبود و او در هر ماجراجویی طبیعی‌اش با بیش از 200 قارچ بازمی‌گشت. او در تاریخ 25 ژولای 2020 و در 83 سالگی درگذشت.
از سری خاطرات ورزشی
یوجیرو یوتاکه، کشتی‌گیر ژاپنی؛ از 58 پیروزی متوالی در کشتی کالج آمریکا تا دو طلای متوالی در المپیک
گای ویلیامز، نخستین تصویر زورو در سریالهای تلویزیونی؛ از شمشیربازی و خلق Z تا بوینوس آیرس
وینچنزو مائنزا، بند انگشتی کشتی فرنگی؛ نخستین طلایی کشتی ایتالیا در المپیک از بولونیا
رمضان خدر، نماد مظلومیت کشتی ایران با سابقه حضور در دو المپیک
