طرفداری | استیو آرچیبالد (Steve Archibald) زاده 27 سپتامبر 1956 در شهر گلاسکوی اسکاتلند است. او در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. آرچیبالد فوتبال را از باشگاه‌هایی با نام‌های کرافتفوت یونایتد و فرنهیل اتلتیک شروع کرد و در سال 1974 به تیم کلاید در رده بزرگسالان منتقل شد. استیو هم‌زمان با فوتبال به عنوان مکانیک خودرو نیز مشغول به کار بود. او چهار فصل در لیگ‌های سطح دوم و سوم فوتبال اسکاتلند برای کلاید به میدان رفت تا در سال 1977 مورد توجه تیم لیگ برتری آبردین قرار گیرد. بیلی مک نیل، سرمربی وقت آبردین، حاضر به پرداخت 20 هزار پوند برای جذب این جوان مستعد شد.
او در نیم فصل دوم لیگ برتر اسکاتلند راهی آبردین شده بود و در 10 بازی خود، پنج گل زد تا به مدیران تیمش ثابت کند ارزشی ورای 20 هزار پوند داشته است. جدایی مک نیل، اتفاق تلخی برای آرچیبالد نبود زیرا حضور سر الکس فرگوسن روی نیمکت سرخ‌ها، فرم فوتبال این بازیکن را بسیار بهتر از قبل کرد. آمار این بازیکن در دومین فصل همکاری‌اش با آبردین، 48 بازی و 20 گل بود. موفقیت بزرگ آبردین و آرچیبالد در فصل سوم همکاری رقم خورد و این باشگاه به قهرمانی لیگ برتر اسکاتلند رسید. گلزنی برابر رنجرز و سلتیک به همراه ثبت آمار 52 بازی و 22 گل، این بازیکن را به جایگاه ستاره تیمش رسانده بود.
درخشش در اسکاتلند باعث شد تا تاتنهام برای جذب آرچیبالد مبلغ 800 هزار پوند را به آبردین پرداخت کند. نخستین بازی آرچیبالد در ترکیب تاتنهام، دیدار هفته نخست لیگ برتر انگلستان برابر ناتینگهام فارست بود. او در دومین بازی خود برابر کریستال پالاس، یک گل و دو پاس گل را به ثبت رساند و شروع موفقی را تجربه کرد. بریس برابر آرسنال در دربی شمال لندن و گلزنی برابر لیورپول، از دیگر لحظات مهم نخستین فصل این بازیکن در تاتنهام بود که در نهایت با آمار 53 بازی، 25 گل و 9 پاس گل به پایان رسید. آقای گلی لیگ برتر انگلیس با 20 گل، شاهکار جوان اسکاتلندی تاتنهام در این فصل بود. او به جز آقای گلی، قهرمانی در جام حذفی انگلستان را تجربه کرد و در راه این مهم، سه گل و دو پاس گل، از جمله یک پاس گل در دیدار تکراری فینال برابر منچستر سیتی را به ثبت رساند.
آرچی در فصل بعدی حضورش در تاتنهام بار دیگر قهرمانی جام حذفی را تجربه کرد و در مجموع به آمار 45 بازی، 9 گل و چهار پاس گل رسید. او در فصل 83-1982، نیمه نخست فصل را با آمار قابل قبولی در گلزنی سپری نکرد اما در نیمه دوم فصل، از هفته 38 تا 42، هفت گل زد و فصل را با آمار کلی 38 بازی و 13 گل به پایان رساند. قهرمانی در جام یوفا، اتفاق مهم فصل 84-1983 تاتنهام و آرچی بود. او در راه قهرمانی اروپایی تیمش، یک گل در مرحله نخست برابر دروگهدای ایرلند، دو گل در بازی رفت مرحله دوم برابر فاینورد، یک گل در بازی برگشت مرحله یک‌هشتم نهایی برابر بایرن مونیخ، یک گل در بازی رفت یک‌چهارم برابر آستریاوین و پنالتی گل‌شده ضیافت پنالتی‌های بازی برگشت فینال برابر اندرلخت را به ثبت رساند. 48 بازی، 28 گل و دو پاس گل، آمار کلی این بازیکن در این فصل بود. او در لیگ برتر انگلیس نیز 21 گل زد تا به فرم فصل نخست حضورش در تاتنهام بازگشته باشد.
تری ونبلز، سرمربی سال 1984 بارسلونا، آرچی را به دلیل پابه‌توپ خوبش و حضور فعالش در تمام نقاط زمین، بهترین گزینه برای تقویت بارسلونا می‌دانست. جدایی مارادونا، بارسلونا را نیازمند جذب یک بازیکن سطح بالا در خط حمله کرده بود. تطبیق‌پذیری این بازیکن به او کمک کرد تا با بازی در کشوری جدید با آب و هوایی متفاوت خو بگیرد. ابتدای حضور آرچی در بارسا، او خواهان شماره 8 بود اما این شماره، خواهان جدی‌تری به نام برند شوستر داشت. در نهایت، کشمکش شوستر و آرچی به پوشیدن شماره هشت توسط بازیکن آلمانی و شماره 10 توسط ستاره اسکاتلندی به پایان رسید. آرچی با شجاعت بیشتری نسبت به شوستر شماره 10 را پذیرفت و فشار جایگزین مارادونا شدن را پذیرفت. بازی نخست آرچی، دیدار هفته نخست لالیگا برابر رئال مادرید بود. او در همین بازی برای بارسا گلزنی کرد تا ونبلز را بابت خریدش سربلند کند. آرچی در این فصل که با قهرمانی بارسلونا در لالیگا به پایان رسید، آمار مجموع 46 بازی و 19 گل را به ثبت رساند.
فصل دوم حضور آرچی در بارسلونا با مصدومیت همراه بود و این بازیکن نتوانست موفقیت فصل نخست حضورش را در این باشگاه تکرار کند. با این وجود، او در جام باشگاه‌های اروپا عملکرد موفقی داشت و در بازی برگشت یک‌هشتم نهایی برابر پورتو، گل موثری را به ثمر رساند و در بازی برگشت یک‌چهارم نهایی برابر یوونتوس، با گلزنی خود، بارسلونا را به مرحله بعدی تورنمنت رساند. گل آرچی به یوونتوس، به دلیل نوع به ثمر رسیدنش به «گل با گوش» معروف شده بود. او در نهایت به همراه بارسلونا به نایب قهرمانی اروپا رسید و در مجموع، 22 بازی و هشت گل را ثبت کرد. در ابتدای فصل سوم همکاری این بازیکن با بارسا، حضور مارک هیوز و گری لینکر به همراه محدودیت‌های لیست برای بازیکنان خارجی، نام آرچی را به مدت شش ماه از لیست بارسلونا خارج کرد. او در میانه نیم فصل دوم به لیست بارسلونا بازگشت و موفق به ثبت پنج گل و یک پاس گل در 10 بازی شد.
او در سال 1987 با قراردای قرضی به انگلستان بازگشت و به مدت یک فصل در بلکبرن بازی کرد. آمار آرچی در لیگ سطح دوم انگلیس به همراه بلکبرن، 20 بازی و شش گل بود. او در سال 1988 به هیبرنیان اسکاتلند پیوست و در دو فصل حضورش، آمارهای 38 بازی و 16 گل در فصل 89-1988 و 15 بازی و دو گل در شش ماه نخست فصل 90-1989 را به ثبت رساند. آرچی پس از درگیری با سرمربی هیبرنیان، نیمه دوم فصل 90-1989 را در سطح دوم اسپانیا و باشگاه اسپانیول گذراند تا به آمار 15 بازی و پنج گل برسد. آرچی پس از ترک اسپانیا در تیم‌های دیگری مثل سنت میرن در لیگ برتر اسکاتلند با آمار 17 بازی و دو گل، کلاید در سطح دوم اسکاتلند با آمار چهار بازی و دو گل، ردینگ با یک بازی، آیر یونایتد با یک بازی، فولام با دو بازی، است فایف با 47 بازی و هفت گل در سه فصل و هوم‌فارم اورتون با یک بازی، حضور داشت. او تنها موفقیت خود در این سال‌ها را با صعود است فایف به لیگ برتر اسکاتلند جشن گرفت. آرچی در سال 1997، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
آرچیبالد پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان اسکاتلند، سابقه بازی برای تیم ملی جوانان این کشور را داشت. او در نخستین بازی ملی خود در سال 1980 برابر پرتغال گلزنی کرد تا شروع خوبی را در رده ملی داشته باشد. نخستین تورنمنت ملی آرچی، جام جهانی 1982 بود که با گلش به نیوزیلند شروع شد و با بازی برابر برزیل و شوروی ادامه یافت. او تا جام جهانی بعدی یعنی جام جهانی 1986، حضور فعالی در اردوهای تیم ملی اسکاتلند نداشت اما به لیست کشورش برای این جام رسید. آرچی فقط در یک بازی این جام برابر آلمان بازی کرد تا آخرین بازی ملی‌اش را در این جام جهانی تجربه کند. 27 بازی ملی و چهار گل در کارنامه ملی او ثبت شده است. آرچیبالد در دوران بازی‌اش به «آرچی‌گل» معروف بود. او پس از پایان فوتبالش در دو باشگاه است فایف و ایردری مربیگری کرد و از سال 2001، دیگر در فوتبال حضور نداشته است. آرچی سابقه خوانندگی در دو قطعه «ما یک رویا داریم» برای تیم ملی اسکاتلند و «تاتنهام، تاتنهام» برای نخستین باشگاهش در انگلستان را داشته است.
در همین رابطه
میلان گالیچ، زننده نخستین گل تاریخ یورو و آقای گل المپیک ۱۹۶۰؛ از یتیمخانه تا فینال اروپا
یون آندونی گویکوتکسا؛ وینگر سرعتی بارسلونا و اوساسونا با سابقه گلزنی به آلمان در جام جهانی
متیو فلامینی؛ هافبک محبوب آرسنال، مرد کبریتی میلان و کارآفرین سبز پسافوتبالی
