طرفداری | دیدیه دروگبا در طول دوران فوتبال خود لحظات درخشانی داشت و طی ۹ سال حضورش در استمفوردبریج، به نمادی برای چلسی تبدیل شد. با این حال، هیچ‌یک از آن لحظات، حتی گل او در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایرن مونیخ که نخستین جام لیگ قهرمانان را برای چلسی به ارمغان آورد، قابل مقایسه با این ماجرا نیست.
در 8 اکتبر 2005، جنگ داخلی وحشتناکی ساحل عاج را تکه‌تکه کرد. مردمانی که پیش‌تر زیر پرچمی واحد متحد بودند، اکنون میان شمالِ تحت کنترل شورشیان و جنوبِ تحت کنترل دولت تقسیم شده بودند.
دو تکه شدن ساحل عاج در نتیجه جنگ داخلی
در حالی که جنگ در جریان بود، در فاصله‌ای بیش از 4000 کیلومتر دورتر، در زمین فوتبالی در سودان، یازده بازیکن تیم ملی ساحل عاج کنار هم ایستاده بودند. پیروزی در این مسابقه و ناکامی کامرون در کسب پیروزی مقابل مصر، آن‌ها را برای نخستین بار به جام جهانی می‌فرستاد.
دیدیه دروگبا و هم‌تیمی‌هایش وظیفه خود را انجام دادند و با نتیجه 3 بر 1 سودان را شکست دادند.
بازی کامرون در حال نزدیک شدن به دقایق پایانی بود و نتیجه 1 بر 1 مساوی دنبال می‌شد. کامرون در وقت‌های تلف شده یک ضربه پنالتی به دست آورد و به نظر می‌رسید ساحل عاج باز هم از بزرگ‌ترین رویداد فوتبال جهان جا خواهد ماند.
تیم ملی ساحل عاج دور یک رادیو حلقه زده بود. بازیکنانی که از سراسر کشور گرد هم آمده بودند، در آرزویی مشترک متحد شده بودند.
در حالی که پیر وومه برای زدن پنالتی جلو می‌رفت، تمام مردم ساحل عاج نفس‌های‌شان را در سینه حبس کرده بودند. وومه توپ را به تیر دروازه کوبید و ساحل عاج به جام جهانی صعود کرد.
بازیکنان سزاوارانه شادی کردند، اما دروگبا خیلی زود به فکر جنگ داخلی‌ای افتاد که از سال 2002 کشورش را درگیر کرده بود. او میکروفون را برداشت و خطاب به مردم ساحل عاج گفت:
مردان و زنان ساحل عاج، از شمال، جنوب، مرکز و غرب؛ ما امروز ثابت کردیم که همه مردم ساحل عاج می‌توانند در کنار هم با هدفی مشترک زندگی کنند و برای صعود به جام جهانی تلاش کنند.
او افزود:
ما به شما قول دادیم که جشن‌های این پیروزی مردم را متحد خواهد کرد. امروز ما زانو می‌زنیم و التماس‌تان می‌کنیم.
سپس بازیکنان روی زانوهای‌شان نشستند و دروگبا ادامه داد:
این کشور در آفریقا که دارای چنین ثروت‌های فراوانی است، نباید به ورطه جنگ سقوط کند. لطفاً سلاح‌های خود را زمین بگذارید و انتخابات برگزار کنید.
پس از این سخنرانی، بازیکنان برخاستند و سرود خواندند:
ما می‌خواهیم خوش باشیم؛ پس لطفاً شلیک‌های خود را متوقف کنید!
اقدامات دروگبا جرقه‌ای برای انقلاب در کشورش بود. فیلم سخنرانی او به طور شبانه‌روزی در تلویزیون ساحل عاج پخش می‌شد و در نهایت دو طرف درگیر در جنگ را پای میز مذاکره کشاند و منجر به امضای توافق آتش‌بس شد.
اما این پایان ماجرا نبود.
سال بعد، در جریان سفر دروگبا به مناطق تحت کنترل شورشیان در شمال ساحل عاج، او اعلام کرد که مسابقه تیم ملی این کشور مقابل ماداگاسکار، در شهر بوآکه، که مرکز اصلی شورشیان بود، برگزار خواهد شد.
این اقدامی برای بازگرداندن اتحاد به کشورش بود؛ کشوری که خود از جنوبِ آن آمده بود. این اقدام در آن زمان موفقیت بزرگی بود و با پیروزی 5 بر 0 همراه شد؛ پیروزی‌ای که گل پایانی آن توسط دروگبا به ثمر رسید و جشن‌های ملی را در سراسر کشور رقم زد.
دروگبا به عنوان رهبر و سخنگوی تیم ملی، به بازگرداندن صلح به کشورش کمک کرده بود؛ هرچند این صلح تنها موقتی بود.
اما آنچه پس از آن رخ داد، به شکلی غم‌انگیز کاملاً متفاوت بود. شور و هیجان ناشی از آن دو مسابقه به تدریج فروکش کرد و با عمیق‌تر شدن اختلافات و فراموش شدن خاطرات، بار دیگر خشونت در کشور شدت گرفت. پنج سال بعد، پس از انتخاباتی بحث‌برانگیز، درگیری‌های خشونت‌باری در کشور رخ داد که جان 3000 نفر را گرفت و در نهایت منجر به بازداشت و محاکمه رئیس‌جمهور باگبو در دادگاه لاهه، به اتهام جنایت علیه بشریت شد.
دیدیه دروگبا در چلسی؛ خاطره انگیزترین و مخوف‌ترین نسخه از این مهاجم قهار
با این حال، در مارس سال ۲۰۲۱، او از تمام اتهامات توسط دادگاه بین‌المللی کیفری تبرئه شد.
نسل طلایی فوتبال ساحل عاج هرگز نتوانست به پتانسیل واقعی خود دست یابد و در هر دو فینال جام ملت‌های آفریقا در سال‌های 2006 و 2012 در ضربات پنالتی شکست خورد. در نتیجه، محبوبیت آن‌ها کاهش یافت. شاید ادامه دادن اتفاقات بزرگ سال‌های 2005 و 2007 برای آن‌ها دشوار بود.
دروگبا در سال 2018 پس از دوران حرفه‌ای درخشانی که با موفقیت در شش کشور همراه بود، از فوتبال خداحافظی کرد و جایگاه خود را در میان بزرگان فوتبال آفریقا و حتی جهان تثبیت کرد. اما او و هم‌تیمی‌هایش در موفقیت‌هایی فراتر از فوتبال نقش داشتند.
ما باید همواره به خاطر داشته باشیم که دروگبا و هم‌تیمی‌های ساحل عاجی او، در تاریک‌ترین روزهای کشورشان به مردم امید بخشیدند.
ترجمه شده از یادداشت Aadarsh Nagarajan برای وبسایت Medium
به بهانه ۴۷ سالگی دیدیه دروگبا؛ ۱۰ گل برتر مهاجم قاتل ساحل عاجی
