طرفداری | لوکاس رادبه (Lucas Radebe) زاده 12 آوریل 1969 در شهر سووتوی آفریقای جنوبی است. او با 186 سانتی‌متر قد در پست دفاع میانی بازی می‌کرد. لوکاس در دوره‌ای متولد شد که آفریقای جنوبی درگیر آپارتاید بود و با شهروندان سیاه‌پوستی همچون لوکاس همانند شهروند درجه دو رفتار می‌شد. او نیز همانند دیگر هم‌سن و سالانش در راهپیمایی‌های اعتراضی علیه رژیم آپارتاید به خیابان رفت و درگیر جنبش‌های مردمی این کشور بود. او که درگیر ناآرامی‌های زیادی بود توسط فوتبال و بازی خوبش در زمین‌های محله، مورد توجه دوستانش قرار داشت. پدر و مادر لوکاس که نگران کشته‌شدن فرزندشان در اعتراضات بودند، او را به ژوهانسبورگ فرستادند تا با جدی‌تر دنبال کردن فوتبال، از موضوعات سیاسی کشورش دور باشد.
نمایش‌های قهرمانانه لوکاس در تیم آماتور آی‌سی‌اِل بردز در مسابقات قهرمانی آماتورها، او را به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان آماتور کشورش تبدیل کرد. تعصب این بازیکن حتی در سطح آماتور نیز ستودنی بود زیرا او با وجود شکستگی حاد دندان‌هایش، تیمش را به فینال جام کاستل رساند و نمایش بسیار خوبی داشت. این مهم باعث شده بود تا باشگاه مطرح کایزرچیف آفریقای جنوبی در سال 1989 با این بازیکن همکاری کند. رادبه تا سال 1994 در کایزرچیف باقی ماند و علاوه بر ثبت آمار 113 بازی و پنج گل، سه قهرمانی در لیگ برتر آفریقای جنوبی و یک جام حذفی این کشور را به دست آورد.
هنگامی که این بازیکن در اوج دوران حرفه‌ای خود قرار داشت، اتفاق عجیبی برایش رخ داد. او برای خرید نوشیدنی به خیابان رفته بود زیرا خبر علاقه باشگاه‌های مختلف از جمله بشیکتاش به خود را شنیده بود. قرار بود نمایندگان باشگاه بشیکتاش برای دیدن بازی او به آفریقای جنوبی بیایند اما صدای مهیبی او را از حضور برابر نمایندگان بشیکتاش دور کرد. ضاربی ناشناس به رادبه شلیک کرد تا این بازیکن که ستاره چیف در آفریقای جنوبی بود راهی بیمارستان شود. با این وجود و از قضا، استعدادیاب‌های باشگاه لیدز، پیش از نمایندگان بشیکتاش، بازی این مدافع سرسخت اهل سووتو را دیده بودند و او را برای حضور در انگلستان دارای صلاحیت لازم دانستند.
او در سال 1994 با 375 هزار یورو راهی لیدز شده بود و قرار بود پس از بهبودی از تیراندازی عجیب، دوره جدیدی را در فوتبالش تجربه کند. نخستین بازی این بازیکن در ترکیب لیدز، در هفته هفتم برابر شفیلد ونزدی رقم خورد. او پس حضور گهگاهش در ترکیب لیدز، دچار پارگی رباط صلیبی در پای راستش شد تا پس از شلیک گلوله، مصدومیت تلخی را سپری کند. او در فصل نخست حضورش در لیدز، آمار 14 بازی را به ثبت رساند. دوره مصدومیت این بازیکن با تلاش‌های فراوانش، یک ماه زودتر به پایان رسید تا رادبه از هفته 20 فصل دوم حضورش در لیدز به فوتبال بازگردد. او آمار 20 بازی را پس از بازگشت به زمین چمن به ثبت رساند.
رادبه در سه فصل بعدی خود در لیدز به ترکیب ثابت این تیم رسید و جایگاه محکمی در خط دفاعی تیمش پیدا کرد. در این سه فصل، آمارهای 36 بازی در فصل 97-1996، 33 بازی، یک گل در فصل 98-1997 و 35 بازی در فصل 99-1998 به ثبت رسید. گلزنی برابر آکسفورد یونایتد در جام حذفی انگلستان و بازوبند کاپیتانی لیدز در سال 1998، از جمله لحظات مهم او در این سه فصل بودند. فصل 00-1999، نخستین فصل حضور این بازیکن در رقابت‌های اروپایی و جام یوفا بود. رادبه به همراه تیمش به نیمه نهایی جام یوفا صعود کرد و در راه این مهم، یک گل به پارتیزان بلگراد و یک گل به اسپارتاک مسکو زد. 46 بازی و دو گل در این فصل برای رادبه به ثبت رسید.
او در فصل 01-2000 به همراه لیدز در لیگ قهرمانان اروپا بازی کرد و حضور در نیمه نهایی این جام را تجربه کرد. با این وجود، مصدومیت عاملی بود تا این بازیکن پس از بازی‌های موفق برابر رئال مادرید، بارسلونا و میلان، فرصت بازی در نیمه نهایی را نداشته باشد. او سه فصل دیگر در لیدز بازی کرد و به آمارهای 26 بازی در فصل 03-2002، 15 بازی در فصل 04-2003 و سه بازی در فصل 05-2004 رسید. رادبه با وجود سقوط لیدز به چمپیونشیپ، فصل 05-2004 را در این باشگاه سپری کرد اما مصدومیت‌های متعدد، اجازه کمک به لیدز را نمی‌دادند تا این بازیکن در سال 2005، از دنیای فوتبال خداحافظی کند. میلان، منچستر یونایتد و رم، تیم‌هایی بودند که در ابتدای قرن بیست و یکم از مشتریان جدی رادبه بودند اما این بازیکن اهل آفریقای جنوبی، دوست داشت فوتبالش را در لیدز دنبال کند زیرا این باشگاه با وجود شلیک و مصدومیت، پای مدافع آفریقایی‌اش ایستاده بود. لقب او در دوران فوتبالش، «رئیس» بود.
نخستین بازی ملی او در سال 1992 برابر تیم ملی کامرون به ثبت رسید. او پس از دو بازی ملی به لیست تیم ملی آفریقای جنوبی برای جام ملت‌های آفریقا در سال 1996 رسید. رادبه از بازی دوم این تورنمنت به ترکیب اصلی کشورش رسید و با تاثیرگذاری در سه کلین‌شیت آفریقای جنوبی، از بازیکنان موثر در راه صعود این کشور به فینال آفریقا بود. پیروزی 0-2 برابر تونس، آفریقای جنوبی را به قهرمانی آفریقا رساند تا نام رادبه بیش از پیش در این کشور و قاره آفریقا شنیده شود. او در یک بازی جام کنفدراسیون‌های 1997 نیز حضور داشت و در یک بازی برابر اروگوئه به میدان رفت و موفق به ثبت یک گل شد. حضور بعدی او در جام ملت‌ها در سال 1998 رقم خورد که با نایب قهرمانی این بازیکن و یارانش همراه بود.
رادبه در سال 1998، برای نخستین بار در جام جهانی حضور یافت و در سه بازی کشورش به میدان رفت. او در جام ملت‌های 2000 آفریقا، رتبه سوم را به همراه تیمش به دست آورد و پس از مدتی غیبت در اردوهای آفریقای جنوبی، پیش از شروع جام جهانی 2002 به ترکیب این کشور بازگشت. رادبه در جام جهانی 2002، موفق به گلزنی در این تورنمنت شد و در بازی سوم آفریقای جنوبی برابر اسپانیا، یک گل زد. آخرین بازی ملی این بازیکن در سال 2003 برابر انگلستان به ثبت رسید تا او با آمار 44 بازی و دو گل به کارش در رده ملی پایان دهد. بازی‌های خوب رادبه در جام جهانی 2002 سبب شد تا نلسون ماندلا، مرد محبوب آفریقای جنوبی، این بازیکن را قهرمان خود بنامد. او پس از پایان فوتبالش به کارهای خیریه و مدیریتی مشغول است.
از سری خاطرات فوتبالی
بیلی برمنر؛ 10 کلاف سیم خاردار در میانه میدان لیدز
لی بویر؛ هافبک پرحاشیه لیدز و نیوکاسل با سابقه آزمایش اعتیاد مثبت و گلاویز شدن در زمین با همباشگاهی خود
سیفیوه شابالالا؛ اولین گلزن جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی
