محمدرضا رمضانیمن تازگیا به نتیجه ای در فوتبال رسیدم و اکثر مواقع در سایت این توضیحات رو می‌نویسم و ادعایی هم ندارم که کارشناس فوتبال هستم و خیلی چیزی حالیمه .
اینکه بین مربیان درجه یک فوتبال ، تأکید می‌کنم مربیان درجه یک نه مربیان معمولی و صفر کیلومتر ، فرق زیادی نیست و همشون تقریباً تو یک سطح هستند منتها عملکرد فوق ستاره ها و بعضاً اتفاقات و شانس در جام گرفتن آنها خیلی تأثیر گذاره.
همین آلگری از ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ ، می‌تونست حداقل ۲ بارش رو قهرمان اروپا بشه ولی چرا نشد ؟
چون سوپر استار تعیین کننده نداشت برعکس زیدان و آنچلوتی و حتی فرگوسن و پپ گواردیولا!
ولی دائم بهش فحاشی میکنند و مسخرش میکنند.
آلگری ۲۰۱۵ تو فینال به خط حمله مسی ، نیمار و سوارز خورد.
فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۵ در یک قدمی حذف بایرن‌مونیخ گواردیولا بود که پاتریس اورا تیمش رو نابود کرد.
فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ بارسلونا رو با اون خط حمله وحشتناک حذف کرد و در فینال حریف رونالدو ، مودریچ و ستاره های تعیین کننده رئال نشد.
۲۰۱۸ هم تو برنابئو بازی فوق العاده ای انجام داد.
حتی ۲۰۱۹ هم به آژاکسی باخت که رئال رو نابود کرده بود.
همون فرگوسن که من خیلی احترام براش قائلم ولی خیلی جاها بازی هایی رو از تیمش دیدم از دهه ۹۰ میلادی تا ۲۰۱۳ ، که تیماش برتر از حریف نبودن ولی فوق ستاره هاش بازی رو درآوردند.
مثلاً همین ژاوی ، ۴ بار پشت سر هم خیلی راحت اتلتیکو رو برده بود ولی حالا میگن خوب شد که شرش از سر بارسلونا کم شد.
در صورتی که ژاوی قهرمان لالیگا شد و در لیگ قهرمانان اروپا به اشتباهات فردی ارائوخو باخت وگرنه پاریس رو داشت میبرد.
همین هانسی فلیک با آلمان رفت زیر ژاپن و اسپانیای انریکه.
اون موقع بهش میگفتن شانسی فلیک.
چون تو آلمان ستاره تعیین کننده در خط حمله نداشت ولی تو بارسا خط حمله خفنی داره و کار رو براش آسون میکنند و حالا بهش میگن ژنرال!
.
به نظرم مسائل روانی ، ارتباط فوق‌العاده با بازیکنان و کاریزماتیک بودن ، تأثیرش بیشتر از مسائل تاکنیکی هست.
فرگوسن ، آنچلوتی ، یوپ هاینکس ، گواردیولا ، آلگری ، فلیک ، زیدان ، کلوپ ، کاپلو ، مورینیو ، اوتمار هیتسفلد ، آرسن ونگر ، لیپی ، کونته ، رافا بنیتز ، ونگر ، دیگو سیمئونه ، آرتتا و حتی ژاوی و... تمام این بزرگانی که در طول این ۲۰-۳۰ سال افتخارات زیادی گرفتند ، تقریباً در یک سطح و کلاس هستند ، البته بعضی از مواقع هم تصمیمات فنی و تاکتیکی خوبی گرفتند ولی بزرگترین دلیل اختلاف جام هاشون ، عملکرد فوق ستاره ها و اتفاقات داخل زمینه.
.
و نکته مهم دیگه اینکه همه مربیان هم در سطح و کلاس مربیانی که مثال زدم نیستند.
مثلاً تیاگو موتا ، جرارد ، پیرلو ، گتوزو ، رونی و امثال اینها بعیده که مربی بزرگی بشند چون صفر کیلومتر هستند.
