طرفداری | انگولو کانته، هافبک فرانسوی که امروز تولد ۳۴ سالگی‌اش را جشن می‌گیرد، نامی است که در دنیای فوتبال نه تنها به خاطر مهارت‌های بی‌نظیرش در زمین، بلکه به دلیل شخصیت استثنایی و دوست داشتنی‌اش بیرون از مستطیل سبز شناخته می‌شود.
وقتی صحبت از کانته می‌شود، اغلب تصویر بازیکنی خستگی‌ناپذیر، با انرژی بی‌پایان و هوش تاکتیکی بالا به ذهن می‌آید که زمین را برای حریفان ناامن می‌کند. اما آنچه او را از بسیاری از ستارگان فوتبال متمایز می‌کند، فروتنی، سادگی و انسانیتش در زندگی روزمره است.
کانته در خانواده‌ای مهاجر از مالی در پاریس به دنیا آمد. زندگی‌اش از همان ابتدا با چالش‌هایی همراه بود که شاید کمتر کسی انتظار داشته باشد چنین پسری، روزی به یکی از بهترین‌های فوتبال جهان تبدیل شود. او در کودکی به جمع‌آوری ضایعات در خیابان‌ها مشغول بود تا به خانواده‌اش کمک کند. این تجربه نه‌تنها او را با سختی‌های زندگی آشنا کرد، بلکه به او درس‌هایی از تلاش، صبر و قدرشناسی داد که تا امروز در رفتارش پیداست. برخلاف بسیاری از فوتبالیست‌هایی که با شهرت و ثروت به سمت زندگی پرزرق و برق کشیده می‌شوند، کانته راه دیگری را انتخاب کرده است. او هنوز همان پسر ساده‌ای است که انگار هرگز فراموش نکرده از کجا آمده.
انگولو کانته و جام قهرمانی جهان (۲۰۱۸)
یکی از بارزترین ویژگی‌های کانته، فروتنی‌اش است. این خصلت در داستان‌های متعددی که از او نقل می‌شود، به چشم می‌آید. مثلاً زمانی که فرانسه در سال ۲۰۱۸ قهرمان جام جهانی شد، هم‌تیمی‌هایش جام را دست به دست می‌چرخاندند و با آن عکس می‌گرفتند، اما کانته گوشه‌ای ایستاده بود و منتظر نوبتش بود. او آن‌قدر خجالتی و بی‌ادعا بود که حتی وقتی هم‌تیمی‌هایش او را تشویق کردند تا جام را بگیرد، با تردید و لبخندی ناشی از شرمساری این کار را کرد. این لحظه شاید برای خیلی‌ها یک اتفاق ساده باشد، اما نشان‌دهنده عمق شخصیت اوست؛ کسی که حتی در اوج موفقیت، خود را بالاتر از دیگران نمی‌بیند.
این فروتنی در زندگی شخصی‌اش هم ادامه دارد. کانته هنوز با همان مینی‌کوپر قدیمی‌اش که از زمان حضورش در لسترسیتی داشته، رانندگی می‌کند. در دنیایی که بازیکنان فوتبال با ماشین‌های لوکس و گران‌قیمت شناخته می‌شوند، این انتخاب او نه تنها عجیب، بلکه الهام‌بخش است. او یک‌بار در مصاحبه‌ای گفت که برایش مهم نیست دیگران چه فکری می‌کنند؛ این ماشین برایش کافی است و نیازی به چیز بیشتری ندارد. این سادگی در روزگاری که شهرت اغلب با تجمل‌گرایی همراه می‌شود، نشان می‌دهد که کانته ارزش‌هایش را از دست نداده است.
اما فروتنی تنها ویژگی او نیست. کانته به مهربانی و خوش‌قلبی هم معروف است. یک بار، یکی از هواداران آرسنال او را در مسجد دید و به خانه‌اش دعوت کرد و کانته با کمال میل پذیرفت. او در خانه این هوادار، شام خورد، با او بازی فیفا کرد و حتی یک برنامه فوتبالی را کنار هم تماشا کردند. این رفتار برای بازیکنی در سطح او که می‌توانست به راحتی چنین دعوتی را رد کند، نشان‌دهنده قلب بزرگش است؛ به ویژه وقتی تلاش کرد پس از صرف شام، ظرف‌ها را بشورد ولی اصرار او، با مقاومت میزبان همراه شد. او به مردم اهمیت می‌دهد و این را نه با کلمات، بلکه با عملش نشان می‌دهد. این داستان‌ها باعث شده که هواداران، حتی آن‌هایی که طرفدار تیم‌های رقیب هستند، به او احترام بگذارند و دوستش داشته باشند.
کانته همچنین شخصیتی کم‌حرف و خجالتی دارد. در مصاحبه‌ها معمولاً کوتاه و ساده صحبت می‌کند و از جلب توجه پرهیز می‌کند. این خجالت گاهی به حدی است که هم‌تیمی‌هایش او را دست می‌اندازند. مثلاً پل پوگبا یک بار گفته بود که کانته آن‌قدر ساکت است که گاهی فراموش می‌کنی او در رختکن حضور دارد! اما همین سکوت او را مرموز و جذاب‌تر می‌کند. انگار او ترجیح می‌دهد به جای حرف زدن، با کارش در زمین و رفتارش بیرون از آن، صحبت کند.
یکی دیگر از جنبه‌های جالب شخصیت کانته، وفاداری و صداقتش است. وقتی در سال ۲۰۱۶ از لسترسیتی به چلسی پیوست، برخی او را به خاطر ترک تیمی که با آن قهرمان لیگ برتر شده بود، سرزنش کردند. اما او با احترام از لسترسیتی یاد کرد و گفت که همیشه قدردان فرصتی است که آن‌ها به او دادند. همین صداقت را در تصمیمش برای رد پیشنهادهای مالی وسوسه‌انگیز می‌بینیم. زمانی که بحث انتقال حقوقش به حسابی در خارج از کشور برای کاهش مالیات مطرح شد، او این پیشنهاد را رد کرد و گفت که به حقوق عادی‌اش راضی است. این انتخاب در دنیایی که پول حرف اول را می‌زند، نشان‌دهنده اصول اخلاقی قوی اوست.
انگولو کانته در بیرون از زمین فوتبال
کانته همچنین به خانواده و ریشه‌هایش اهمیت زیادی می‌دهد. او که از پدر و مادری مالیایی متولد شده، همیشه از فرهنگ و سنت‌هایش با افتخار یاد می‌کند. غذای مورد علاقه‌اش، تیبودین، یک غذای سنتی سنگالی است که مادرش درست می‌کند. این ارتباط با ریشه‌هایش او را زمینی‌تر می‌کند و نشان می‌دهد که با وجود موفقیت‌های جهانی، هنوز به همان ارزش‌های خانوادگی پایبند است. او حتی نامش را از انگولو دیارا، پادشاه بامبارا، گرفته که نشان‌دهنده احترام والدینش به تاریخ و فرهنگ‌شان است.
در کنار همه این‌ها، کانته حس شوخ‌طبعی ظریفی هم دارد که گاهی در تعاملاتش با هم‌تیمی‌ها دیده می‌شود. مثلاً وقتی در چلسی بازی می‌کرد، هم‌تیمی‌هایش او را به خاطر دویدن بی‌وقفه‌اش در زمین مسخره می‌کردند و می‌گفتند که انگار او چند نفر است! کانته هم با همان لبخند همیشگی‌اش جواب می‌داد و جو رختکن را تلطیف می‌کرد. این توانایی او در حفظ تعادل بین جدیت و شوخ‌طبعی، او را به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان در میان هم‌تیمی‌هایش تبدیل کرده است.
شاید یکی از دلایلی که کانته این‌قدر دوست‌داشتنی است، این باشد که به نظر می‌رسد او از موفقیت‌هایش شگفت‌زده است. انگار هر بار که جامی می‌برد یا تحسین می‌شود، خودش هم باور نمی‌کند که این‌همه راه را آمده است. این حس قدردانی در رفتارش با هواداران، هم‌تیمی‌ها و حتی رقبا دیده می‌شود. او هیچ‌وقت مغرور نمی‌شود و همیشه به نظر می‌رسد که از بودن در این جایگاه لذت می‌برد، بدون اینکه اجازه دهد شهرت او را تغییر دهد.
حالا که کانته در الاتحاد عربستان بازی می‌کند، این ویژگی‌ها همچنان با او هستند. با وجود انتقال به لیگی که پر از ستاره‌های بزرگ شده، او همان بازیکن ساده و بی‌ادعا باقی مانده است. هواداران الاتحاد هم خیلی زود او را به خاطر شخصیتش پذیرفتند و حالا او نه تنها در زمین، بلکه بیرون از آن هم برای‌شان یک الگو شده است. حتی در عربستان، جایی که پول و تجمل حرف اول را می‌زند، کانته نشان داده که می‌توان با سادگی و انسانیت درخشید.
لحظات برتر انگولو کانته در لیگ برتر انگلیس / فیلم
باید گفت که انگولو کانته چیزی بیشتر از یک فوتبالیست است. او نمادی از این ایده است که موفقیت واقعی نه در جام‌ها و افتخارات، بلکه در انسانیت و اصالت تعریف می‌شود. او به ما یادآوری می‌کند که می‌توان در اوج بود و همچنان زمینی ماند. تولدت مبارک، انگولو! امیدواریم سال‌های پیش رو هم برایت مثل همیشه پر از لبخند، مهربانی و موفقیت باشد. تو نه تنها در زمین، بلکه در قلب میلیون‌ها نفر در سراسر جهان، یک قهرمان واقعی هستی.
