طرفداری | محمد سلیم (Mohammed Salim) زاده یکم ژانویه 1904 در شهر کلکته هند است. او در پست وینگر چپ بازی می‌کرد. سلیم در دورانی جوانی خود را سپری کرد که هندی‌ها در تلاش برای استقلال از استعمار انگلیسی‌ها بودند. بیشتر ملی‌گرایان هندی برای مبارزه با انگلیسی‌ها، ورزش محبوب آن‌ها یعنی فوتبال را انتخاب کردند. در آن سال‌ها مسابقات مختلفی میان بریتانیایی‌ها با مستعمرات مختلف‌شان برگزار می‌شد. هندی‌های پابرهنه در زمین فوتبال، در مسابقات مختلفی موفق به پیروزی برابر فوتبالیست‌های انگلیسی می‌شدند. یکی از هندی‌های پابرهنه موفق آن زمان، محمد سلیم جوان بود.
نخستین باشگاه فوتبال سلیم، چیتاران‌جان نام داشت. چیتاران‌جان توسط حامیان تحصیل‌کرده موفقی اداره می‌شد و آن‌ها، میل شدید سلیم برای غلبه بر اروپایی‌ها را برگ برنده‌ای مناسب برای تیم‌شان دانستند. او در مسابقات این باشگاه درخشید و از این رو، توانست به مرور در تیم‌های هندی دیگری همچون محمدان، اسپورتینگ یونیون، بنگال شرقی و آریانزکلاب بازی کند. در سال 1934، سلیم به محمدان بازگشت تا دوران بهتری را در این باشگاه شروع کند. درخشش سلیم در ترکیب این باشگاه منجر به نخستین قهرمانی تاریخ آن‌ها در لیگ فوتبال کلکته شد. کنترل توپ بسیار خوب، قدرت دریبلینگ و پاس‌های بی‌نقص این بازیکن، محمدان را به پنج قهرمانی متوالی در لیگ فوتبال کلکته رساند.
او در سال 1936، پس از درخشش در فوتبال هند، به تیم منتخب این کشور دعوت شد تا در یک مسابقه دوستانه برابر تیم المپیک چین به میدان برود. درخشش سلیم در نخستین بازی بین‌المللی‌اش برابر چینی‌ها، مورد توجه مدیران این کشور قرار گرفت. آن‌ها فوتبال هند را بابت داشتن یک ستاره در خط میانی‌شان تحسین کردند. پس از این مسابقه، سلیم به صورت ناگهانی ناپدید شد و مسئولان هندی، جستجو برای یافتن او را آغاز کردند. پس از چند آگهی در روزنامه‌ها، سرانجام معلوم شد که سلیم توسط یکی از اقوام دور انگلیسی خود به نام هاشم که درخشش این بازیکن در بازی برابر چینی‌ها را از نزدیک مشاهده کرد، از دسترس خارج شده بود. هاشم، سلیم را به لندن برد تا این بازیکن، چالش ناشناخته‌ای را شروع و شانسش را برای بازی در اروپا امتحان کند.
پس از چند روز اقامت در لندن و تلاش برای حضور در تمرینات یکی از باشگاه‌های این شهر، سلیم و دوستش به اسکاتلند رفتند و به سختی، مدیران باشگاه سلتیک را برای دو بازی آزمایشی راضی کردند. بزرگترین چالش این فوتبالیست هندی، نپوشیدن کفش فوتبالی بود زیرا او عادت داشت با پای برهنه در زمین بازی کند. سرانجام، مدیران سلتیک موافقت کردند تا این فوتبالیست هندی با پای برهنه در بازی برابر همیلتون به میدان برود. یک بانداژ سفیدرنگ، تنها محافظ پای این بازیکن هندی در برابر کفش‌های ورزشی بازیکنان حریف بود. سلیم در این مسابقه، هرچه در چنته خود داشت را رو کرد و برای سلتیک در پیروزی 1-7 این باشگاه، هت‌تریک کرد تا روزنامه‌های فردای بازی، تیتر «جادوگر هندی» را برای این بازیکن آزمایشی انتخاب کنند.
10 انگشت پای سلیم، تماشاگران ورزشگاه پارک‌هد را هیپنوتیزم کرد. او با انگشت شست خود، توپ را کنترل می‌کرد و با انگشت کوچکش، مسیر آن را عوض می‌کرد. او سپس با یک پای برهنه خود، بازیکن حریف را از پیش‌رو برمی‌داشت و سپس توپ را وارد دروازه می‌کرد. سه گل از هفت گل سلتیک در بازی با همیلتون، توسط حرکات این بازیکن به ثمر رسید. از این بازیکن خواسته شد تا پشت ضربه پنالتی این بازی قرار گیرد اما او از پنالتی‌زدن در این بازی، امتناع کرد زیرا انگلیسی بلد نبوده و خجالتیست. دوست سلیم به نام هاشم، انگلیسی را برایش ترجمه می‌کند. هاشم همانند تمام تماشاگران این مسابقه، اعتقاد دارد که سلیم فوق‌العادست. «روزنامه دیلی اکسپرس»
او پس از درخشش در نخستین بازی، در بازی مجدد سلتیک برابر همیلتون نیز بازی می‌کند و این بار پشت ضربه پنالتی قرار گرفته و آن را به گل تبدیل می‌کند. آخرین بازی سلیم برای سلتیک، پیروزی 2-3 برابر پاتریک تیسل در 14 سپتامبر بود و جادوگر پابرهنه هندی، بار دیگر ستاره تیمش در این بازی شد. دلتنگی برای وطن و غذاهای خاص و پر ادویه هندی، سلیم را از ادامه ماجراجویی موفقش در فوتبال اروپا بازداشت. سلیتک تلاش بسیاری را برای تغییر نظر سلیم انجام داد تا ستاره پابرهنه خود را حتی برای یک فصل در اختیار داشته باشد اما سلیم، پیشنهاد 1800 پوندی باشگاه اسکاتلندی را نپذیرفت. او به مدیران سلتیک پیشنهاد داد تا این مبلغ را به کودکان یتیم که قرار بود تماشاگر یک دیدار خیریه پیشنهادی سلتیک برای سلیم باشند، اهدا کنند. او پس از خروج از اسکاتلند، بار دیگر به محمدان بازگشت و به مدت دو سال در این باشگاه توپ زد.
سال‌ها بعد، پس از بیماری سلیم، پسر او، نامه‌ای را با مضمون بیماری پدرش و نیاز خانواده به کمک مالی به باشگاه سلتیک فرستاد. پاسخ باشگاه سلتیک برای فرزند سلیم، بسیار جالب بود زیرا این باشگاه، فوتبالیستی که تنها سه بازی آزمایشی را در ترکیب آن‌ها داشته است را فراموش نکرده بود و مبلغ 100 پوند را برای کمک هزینه درمانش به سوی هند ارسال کرد. پسر سلیم، این چک را نقد نکرد و آن را به یادگار نگهداشت زیرا قصد اصلی او از درخواست پول آن بود که متوجه ارزش پدرش برای باشگاه سلتیک شود. سرانجام، محمد سلیم در روز پنجم نوامبر 1980 در کلکته، دار فانی را وداع گفت. او نخستین لژیونر تاریخ هند در فوتبال اروپا بوده است و نامش در فوتبال این کشور و اسکاتلند، جاودانه است.
از سری خاطرات فوتبالی
روی کاستا؛ اسطوره بنفیکا و مایستروی پرتغالی فیورنتینا و میلان
پائولو سرجیو سیلوستره؛ گلزن برزیلی لورکوزن، رم و بایرن مونیخ
معاصیر باربوسا دوناسیمنتو، دروازهبان مغضوب برزیل؛ از لقب لاستیک تا نابخشودگی درازمدت
