نشریه The Athletic برای نخستین بار کریس ودرسپون را به عنوان نویسنده‌ای اختصاصی در حوزه مالی فوتبال منصوب کرده است. کریس یک حسابدار خبره است که با تکیه بر تخصص حرفه‌ای خود، با نام مستعار "حسابدار"، به بررسی پشت‌پرده‌های مالی دنیای فوتبال خواهد پرداخت. او این هفته کار خود را با مجموعه‌ای از تحلیل‌ها درباره سلامت مالی برخی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های لیگ برتر آغاز کرده است.
________________________________________________________________________________________________________________
بازگشت آرسنال به سطح اول فوتبال انگلستان، سفری طولانی و پرفراز و نشیب بوده است. دو دهه از آخرین قهرمانی آن‌ها در لیگ برتر می‌گذرد، کمتر کسی که تیم افسانه‌ای «شکست‌ناپذیران» فصل ۰۴-۲۰۰۳ را دیده باشد، باور می‌کرد که این آخرین قهرمانی آرسن ونگر در لیگ خواهد بود.
با این حال، فوتبال — و شاید بیش از هر جای دیگر، فوتبال انگلستان — از آن روزها که تیری آنری، دنیس برکمپ و روبر پیرس درخشیدند، دگرگونی عظیمی را پشت سر گذاشته است.
از لحاظ مالی، آرسنال مجبور بود با ثروت بی‌پایان و به ظاهر تمام‌نشدنی دو رقیب خود، ابتدا چلسی و سپس منچسترسیتی، مقابله کند؛ رقبایی که دوران مختلف سلطه‌شان بر فوتبال داخلی، دست‌کم تا حدی، بر پایه تلاش‌های آرسنال بنا شد، چرا که بارها بهترین بازیکنان ونگر را به خدمت گرفتند.
ورود سرمایه خارجی به این دو باشگاه، تضادی آشکار با تلاش‌های مستمر آرسنال برای حفظ پایداری مالی داشت. نتایج در زمین بازی، اجتناب ناپذیر بودند.
عامل بیرونی دیگری نیز ــ هرچند ناخواسته ــ آرسنال را عقب نگه داشت. انتقال از ورزشگاه هایبری به استادیومی مدرن در اوایل دهه ۲۰۰۰، بدون تردید هزینه‌هایی به همراه داشت که بر توانایی باشگاه برای رقابت در مسیر کسب جام‌ها اثر می‌گذاشت؛ اما هم‌زمانی این انتقال با ورود سرمایه‌های الیگارشی و دولتی، بار مالی آن را سنگین‌تر کرد.
ورزشگاه امارات هنوز هم یکی از بهترین استادیوم‌های کشور به شمار می‌رود، اما برای سال‌ها، هزینه‌های ساخت آن وزنه‌ای سنگین بر دوش باشگاه بود؛ فضایی ایجاد شد تا دیگران از آن بهره‌برداری کنند. بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲، آرسنال تنها یک‌بار موفق به کسب عنوان نایب‌قهرمانی شد. ونگر، که زمانی در چشم هواداران همچون خدایی بود، در پایان فصل ۱۸-۲۰۱۷ در فضایی آکنده از نارضایتی از باشگاه جدا شد.
نزدیک به بیست سال پس از گشایش رسمی درهای ورزشگاه امارات، آرسنال اکنون باشگاهی دگرگون‌شده است.
تحت هدایت میکل آرتتا، آن‌ها از شش فصل پرنوسان با جایگاه‌هایی میان پنجم تا هشتم، بار دیگر به تیمی مدعی برای قهرمانی بدل شده‌اند. در دو فصل اخیر، تنها با فاصله‌ای اندک، قهرمانی را به یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال باشگاهی جهان واگذار کرده‌اند.
همان‌گونه که شب از پی روز می‌آید، پیشرفت درون زمین با بهبود بیرون از زمین همراه شده است؛ فصل گذشته، آرسنال هفتمین درآمد بالای فوتبال جهان را به ثبت رساند. جهشی چهار پله‌ای نسبت به سه سال قبل و بهترین جایگاه آن‌ها از سال ۲۰۱۷ تاکنون. با قراردادهای اسپانسری جدید و بازگشت درآمدهای حاصل از لیگ قهرمانان اروپا، پیش‌بینی می‌شود درآمد باشگاه در این فصل باز هم افزایش یابد.
|
آرسنال
|
۲۰۲۳ |
۲۰۲۴ |
درصد تغییر سالانه (YOY) |
از 2020 تا 2024 |
| کل درآمد |
۴۶۶٫۷ |
۶۱۶٫۶
|
۳۲٪ |
۳۴۴٫۵ تا ۶۱۶٫۶
|
| زیان عملیاتی |
-56.6 |
-۵۰٫۳ |
۱۱٪--
|
99- تا 50.3-
|
| زیان پیش از مالیات |
-۵۲٫۱ |
-۱۷٫۷
|
۶۶٪- |
۵۴- تا ۱۷٫۷-
|
| دستمزدها |
۲۳۴٫۸ |
۳۲۷٫۸
|
۴۰٪ |
۲۲۵٫۴ تا ۳۲۷٫۸
|
| نسبت دستمزد به درآمد |
۵۰٪ |
۵۳٪
|
۳٪ |
۶۵٫۴ تا ۵۳٫۲
|
| هزینه خالص نقل‌وانتقالات |
۲۳۰٫۰ |
۱۸۹٫۶
|
۱۸٪- |
۱۱۶٫۵ تا ۱۸۹٫۶
|
| بدهی ناخالص |
۲۷۶٫۲ |
۳۴۱٫۸ |
۲۴٪ |
۲۱۸٫۱ تا ۳۴۱٫۸
|
________________________________________________________________________________________________________________
آرسنال حالا به باشگاهی زیان‌ده تبدیل شده پس وضعیت آن‌ها در قبال قوانین PSR چگونه است؟
با وجود تیتر امیدوارکننده‌ی قبلی، آخرین گزارش مالی آرسنال نشان می‌دهد این باشگاه بار دیگر دچار زیان شده است. زیان پیش از مالیات آن‌ها در فصل گذشته، به رقم ۱۷.۷ میلیون پوند (۲۳ میلیون دلار) رسید.
در پی آغاز پاندمی کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰، گزارش‌های مالی اکثر باشگاه‌های لیگ برتری با افت شدید روبه‌رو شد؛ آرسنال نیز از این قاعده مستثنی نبود. با این حال، روند زیان‌دهی آن‌ها حتی پیش از همه‌گیری نیز آغاز شده بود. پس از ۱۶ سال پیاپی سوددهی، آرسنال اکنون شش سال متوالی است که زیان پیش از مالیات ثبت می‌کند. در مجموع این شش سال، باشگاه ۳۲۸.۷ میلیون پوند ضرر کرده، رقمی که تقریباً مازاد ۳۸۵ میلیون پوندی ۱۶ سال گذشته را از بین برده است.
البته پاندمی، به‌ویژه در ثبت رکورد تاریخی زیان ۱۲۷.۲ میلیون پوندی در سال ۲۰۲۱، نقش قابل توجهی داشت، اما روند شش‌ساله‌ی اخیر همگی پس از یک نقطه‌ی عطف مشخص آغاز شد: زمانی که کمپانی Kroenke Sports & Entertainment (به اختصار KSE) کنترل کامل باشگاه را در اختیار گرفت.
آرسنال در اکتبر ۲۰۱۸ از بورس خارج شد و بار دیگر به عنوان یک شرکت خصوصی به ثبت رسید. از آن زمان، و تحت مالکیت انحصاری KSE، باشگاه به‌صورت گسترده در تقویت ترکیب خود سرمایه‌گذاری کرده و — لااقل در مورد فصل گذشته — شاهد رشد قابل توجهی در درآمدهای خود بوده است.
آیا این گذار به زیان‌دهیِ مکرر جای نگرانی دارد؟ آیا خانواده کرونکه از نظر مالی بی‌سوادند؟ احتمالاً نه.
بلکه پس از سال‌ها محدودیت، KSE اکنون مجوز تلاش‌هایی را صادر کرده تا آرسنال را هم‌تراز با نخبگان فوتبال اروپا قرار دهد.
البته کافی است در دنیای امروز فوتبال، عبارت «زیان پیش از مالیات» را به زبان بیاورید تا خیلی زود با مخفف‌های مالی کوبیده شوید!
هر جا سخن از زیان‌های مالی باشد، بحث «قوانین سود و پایداری» یا PSR هم ناگزیر به میان می‌آید. طبیعی است که با توجه به شش سال زیان‌دهی، موضوع PSR برای مالکان و هواداران آرسنال دغدغه‌ساز باشد، اما در حال حاضر چیز چندان نگران‌کننده‌ای وجود ندارد، هرچند باشگاه نمی‌تواند از بالاترین سطح زیان مجاز بهره‌مند شود.
مالکان می‌توانند با ارائه «تأمین مالی مطمئن» — که معمولاً به شکل انتشار سهام انجام می‌شود — سقف زیان PSR را تا حداکثر ۱۰۵ میلیون پوند در یک دوره سه‌ساله افزایش دهند. اما بیشتر منابع مالی‌ای که KSE در اختیار آرسنال گذاشته، از طریق وام بوده است، که شامل تأمین مالی مطمئن نمی‌شود؛ به‌جز یک مورد کمک سرمایه‌ای به ارزش ۵.۴ میلیون پوند در سال ۲۰۲۳، که واجد شرایط محسوب می‌شود.
در نتیجه، سقف زیان PSR آرسنال در سه فصل گذشته، تنها ۲۰.۴ میلیون پوند است، شامل ۱۵ میلیون پوند حداقل مجاز برای همه باشگاه‌ها، به‌علاوه همان کمک سرمایه‌ای.
با این حال، برای بازه‌ی PSR مربوط به سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴، برآورد ما نشان می‌دهد که پس از کسر هزینه‌های سرمایه‌گذاری، آکادمی، فعالیت‌های اجتماعی و تیم زنان، آرسنال در واقع حدود ۲۸ میلیون پوند سود قابل قبول در چارچوب PSR ثبت کرده، یعنی ۴۸ میلیون پوند فاصله با آستانه نقض قوانین.
در مورد فصل جاری، نشریه The Athletic تخمین می‌زند که آرسنال می‌تواند تا سقف ۹۷ میلیون پوند زیان کند و همچنان با قوانین PSR لیگ برتر هم‌راستا باقی بماند. البته تحقق چنین زیانی نسبتاً بعید به نظر می‌رسد. با این حال، باید به این نکته توجه داشت که آرسنال مشمول مقررات مالی یوفا نیز هست.
نهاد حاکم بر فوتبال اروپا، محدودیت‌هایی برای هزینه‌های مربوط به تیم اصلی اعمال می‌کند، بر اساس محاسبات ما و با فرض اینکه دستمزد بازیکنان حدود ۷۰٪ از کل هزینه حقوق را تشکیل می‌دهد، آرسنال فصل گذشته حدود ۶۰٪ این سقف را مصرف کرده بود، در حالی که محدودیت تعیین‌شده ۹۰٪ است.
در مورد زیان‌های مالی نیز، مقررات یوفا معمولاً سخت‌گیرانه‌تر از لیگ برتر است. با این حال، پس از کسرهای مربوطه، انتظار می‌رود که آرسنال همچنان در وضعیت مناسبی باشد، هرچند باشگاه با دقت فراوان در حال مدیریت شرایط مالی فعلی و آینده‌اش است.
________________________________________________________________________________________________________________
افزایش چشمگیر درآمدها، بازتابی از پیشرفت در زمین مسابقه
افزایش درآمد آرسنال در فصل گذشته را می‌توان تنها با یک واژه توصیف کرد: چشمگیر.
ثبت رکوردهای درآمدی جدید از سوی بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان اتفاقی غیرمعمول نیست، اما میزان رشد درآمد آرسنال واقعاً قابل توجه بود: گردش مالی باشگاه در فصل ۲۴-۲۰۲۳ به ۶۱۶.۶ میلیون پوند رسید، رشدی سالانه معادل ۱۵۰ میلیون پوند، یعنی تقریباً یک‌سوم. حتی با در نظر گرفتن پاداش‌ها و مزایای تجاری حاصل از حضور در لیگ قهرمانان اروپا، این رشد برای باشگاهی که پیش‌تر دهمین درآمد بالای فوتبال جهان را داشت، بسیار بزرگ محسوب می‌شود.
درآمد باشگاه در هر سه منبع اصلی — روز مسابقه، پخش تلویزیونی و تجاری — افزایش یافت. همگام با ثبت رکورد کلی باشگاه، آرسنال در هر یک از این حوزه‌ها نیز به بالاترین ارقام تاریخ خود دست یافت.
بیشترین درآمد مربوط به پخش تلویزیونی بود که به ۲۶۲.۳ میلیون پوند رسید، اما در مجموع، هر سه بخش رشدی حدود ۳۰ درصدی را تجربه کردند.
در ورزشگاه امارات، درآمد روز مسابقه (Gate Receipts) جهش چشمگیری داشت. این ورزشگاه در گذشته نیز چند بار درآمدی ۹ رقمی برای باشگاه ایجاد کرده بود، اما درآمد ۱۳۱.۷ میلیون پوندی از محل بازی‌های خانگی در فصل گذشته، افزایشی چشمگیر نسبت به ۱۰۲.۶ میلیون پوند فصل ۲۳-۲۰۲۲ محسوب می‌شود.
این رشد، حاصل چند عامل بود:
نخست اینکه آرسنال فصل گذشته ۲۵ بازی خانگی برگزار کرد، یک مسابقه بیشتر نسبت به فصل قبل. چهار بازی لیگ اروپا در فصل پیش با پنج مسابقه لیگ قهرمانان اروپا جایگزین شدند، که به باشگاه اجازه می‌داد قیمت بلیت‌ها را برای رقابتی معتبرتر، افزایش دهد.
علاوه بر آن، آرسنال در فصل ۲۴-۲۰۲۳ تغییراتی در سیستم فروش بلیت ایجاد کرد:
تعداد بازی‌های تحت پوشش بلیت‌های فصلی از ۲۶ به ۲۲ مسابقه کاهش یافت.
همچنین قیمت بلیت‌های فصلی معمولی به‌طور میانگین ۵ درصد افزایش یافت.
نتیجه، بیشترین درآمد روز مسابقه‌ی آرسنال در یک فصل بود (با اختلاف زیاد) و باشگاه را از نظر درآمد روز مسابقه در رده دوم لیگ برتر قرار داد، جایگاهی که در دو فصل گذشته پشت سر تاتنهام بود. درآمد آرسنال از بازی‌های خانگی، تنها ۵.۵ میلیون پوند کمتر از منچستریونایتد بود؛ این یعنی کاهش قابل‌توجه فاصله بین دو باشگاه، چرا که در دو فصل پیش، این فاصله همواره بیش از ۳۰ میلیون پوند بوده است.
اگرچه ورزشگاه امارات در سال‌های اولیه ممکن بود برای باشگاه محدودیت ایجاد کرده باشد، اما مزایای انتقال به آن، اکنون بیش از هر زمان دیگری نمایان است. از زمان افتتاح این ورزشگاه در سال ۲۰۰۶، آرسنال مجموعاً ۱.۶۵۲ میلیارد پوند از محل فروش بلیت درآمد داشته ، یعنی بیش از چهار برابر هزینه ساخت اولیه آن که ۳۹۰ میلیون پوند بود.
رشد درآمد پخش تلویزیونی، هرچند قابل پیش‌بینی‌تر، اما کم‌اهمیت‌تر نبود. تفاوت بین لیگ اروپا و لیگ قهرمانان، کاملاً محسوس است. آرسنال از مسیر صعود تا مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان در فصل گذشته، ۸۰.۴ میلیون پوند درآمد پخش به‌دست آورد، بیش از سه برابر درآمدی که از صعود به یک‌هشتم نهایی لیگ اروپا در فصل ۲۳-۲۰۲۲ حاصل شد.
اما شاید مهم‌ترین رشد، افزایش درآمد تجاری آرسنال باشد.
باشگاه‌های نخبه به‌طور فزاینده‌ای به قراردادهای اسپانسری و بازاریابی به‌عنوان منابع پرظرفیت درآمدی نگاه می‌کنند و آرسنال نیز با ثبت ۲۱۸.۳ میلیون پوند درآمد تجاری، هم جهشی بزرگ در این حوزه داشته و هم فاصله‌اش را با رقبای داخلی کاهش داده است.
با اینکه این رقم احتمالاً هنوز آرسنال را از نظر درآمد تجاری در پایین‌ترین جایگاه بین شش باشگاه بزرگ انگلیس قرار می‌دهد، اما فاصله با رقبا به‌طور چشمگیری کم شده است. برای مثال، درآمد تجاری چلسی در سال ۲۰۲۳ بیش از ۴۰ میلیون پوند بیشتر از آرسنال بود — اما اکنون این فاصله تنها حدود ۷ میلیون پوند است.
درآمدهای تجاری آرسنال عمدتاً از قرارداد تأمین لباس با آدیداس (به ارزش ۷۵ میلیون پوند در سال)، اسپانسری جلوی پیراهن با هواپیمایی امارات (۴۰ میلیون پوند)، قرارداد نام‌گذاری کمپ تمرینی با Sobha Realty (۱۵ میلیون پوند) و اسپانسری روی آستین با Visit Rwanda (۱۰ میلیون پوند) تأمین می‌شود.
رشد این حوزه، هم در حال حاضر و هم در آینده، تقریباً قطعی به نظر می‌رسد.
قرارداد هواپیمایی امارات تمدید شده و از این فصل به ارزش سالانه ۶۰ میلیون پوند خواهد بود.
________________________________________________________________________________________________________________
افزایش دستمزدها، اما همچنان در پایین‌ترین سطح در میان باشگاه‌های نخبه
باور کنید یا نه، بهبود چشمگیر عملکرد در زمین بازی، باعث بهبود فضای کلی در ورزشگاه امارات هم شده است. از نظر مالی، معمولاً این میزان دستمزد پرداختی به بازیکنان است که موقعیت نهایی باشگاه در جدول را تعیین می‌کند. با این حال، آرسنال در سال‌های اخیر از این قاعده مستثنا بوده و آن هم به شکلی مثبت.
دستمزد بازیکنان آرسنال سال‌ها در حوالی ۲۳۰ میلیون پوند ثابت مانده بود و بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳، تنها ۱۱.۵ میلیون پوند افزایش داشت. بخشی از این موضوع به دلیل عدم حضور در لیگ قهرمانان اروپا و نبود پاداش‌های قراردادی مربوط به آن بود. اما در فصل ۲۴-۲۰۲۳، اوضاع تغییر کرد: بازگشت به رقابت‌های سطح بالای اروپایی همزمان شد با افزایش ۹۳ میلیون پوندی (۴۰ درصدی) در هزینه‌های دستمزد.
سرمایه‌گذاری در ترکیب تیم و تمدید قراردادهای بازیکنان کلیدی نظیر بوکایو ساکا و ویلیام سالیبا، هزینه‌های کارکنان را به بالاترین رقم تاریخ باشگاه رساند.
با این حال، این افزایش تنها باعث شد آرسنال به سطح رقبا نزدیک‌تر شود. در حالی که دستمزدهای پرداختی در منچسترسیتی و چلسی در سال‌های اخیر از ۴۰۰ میلیون پوند فراتر رفته‌اند، باشگاه‌هایی مانند لیورپول هم (با ۳۸۷ میلیون پوند در فصل گذشته) در حال رسیدن به این سطح هستند.
آرسنال در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری حقوق پرداخت می‌کند، اما هنوز هم پشت سر چند باشگاهی قرار دارد که در زمین بازی آن‌ها را پشت سر گذاشته است.
در دو فصل اخیر، آرسنالِ تحت هدایت آرتتا فراتر از سطح دستمزدهایش عمل کرده است. در فصل ۲۳-۲۰۲۲، آرسنال با وجود داشتن ششمین هزینه دستمزدی لیگ برتر، عنوان نایب‌قهرمانی را کسب کرد. فصل گذشته نیز دوباره دوم شدند، این‌بار با پنجمین سطح هزینه‌های پرسنلی.
و این تنها بخشی از بزرگی این دستاورد است.
در هر دو فصل، شاگردان آرتتا تنها رقیب واقعی منچسترسیتی در سلطه‌اش بر فوتبال داخلی بودند و این کار را — به‌ویژه در سال نخست — با سطحی از هزینه‌های دستمزد که اصلاً قابل مقایسه با قهرمان نبود، انجام دادند. در آن فصل که سیتی سه‌گانه (لیگ، جام حذفی، لیگ قهرمانان) را فتح کرد، فاصله دستمزدهای پرداختی‌اش با آرسنال، ۱۸۸ میلیون پوند بود.
این فاصله فصل گذشته کاهش یافت، چرا که هزینه‌های پرسنلی سیتی اندکی کاهش پیدا کرد و در مقابل، آرسنال جهش قابل‌توجهی داشت — اما همچنان ۸۵ میلیون پوند فاصله باقی ماند.
جالب اینکه در هر دو فصل، آرسنال تعداد کارکنان اداری بیشتری نسبت به سیتی داشت، نکته‌ای که تفاوت چشمگیر در میزان پرداختی به بازیکنان را برجسته می‌کند.
________________________________________________________________________________________________________________
از باشگاهی صرفه‌جو، تا یکی از بزرگ‌ترین خرج‌کنندگان بازار نقل‌وانتقالات
هزینه‌های آرسنال در بازار نقل‌وانتقالات طی سال‌های اخیر جهش یافته، و این خود نشانه‌ای است از اینکه باشگاه در حال خروج از سایه سنگین هزینه‌های ساخت ورزشگاه است.
اگرچه مفهوم «هزینه خالص» در نقل‌وانتقالات به‌تنهایی معیار چندان دقیقی نیست، اما این واقعیت که در شش فصل از هفت فصل نخست حضور در ورزشگاه امارات، هزینه خالص نقل‌وانتقالات آرسنال در نیمه پایین جدول لیگ برتر قرار داشت، بسیار معنادار است. در چنین شرایطی، صعود پیوسته به لیگ قهرمانان اروپا، موفقیتی دست‌کم‌گرفته‌شده بود.
اما از فصل ۱۹-۲۰۱۸ به بعد، همزمان با در اختیار گرفتن کامل مالکیت باشگاه توسط KSE، آرسنال تغییر رویکرد آشکاری در پیش گرفت.
در این بازه، آرسنال ۸۵۷.۲ میلیون پوند هزینه خالص در نقل‌وانتقالات داشته — دومین رقم بالای فوتبال انگلستان، پس از چلسی — و این رقم تقریباً سه برابر هزینه خالص باشگاه در شش سال پیش از آن (۳۱۰.۵ میلیون پوند) است.
اگر به هزینه ناخالص (Gross Spend) نگاه کنیم، آرسنال در پنج سال گذشته ۹۹۱.۷ میلیون پوند هزینه کرده — رقمی که بالاتر از منچسترسیتی (۹۷۰.۳ میلیون) و منچستریونایتد (۹۱۸.۳ میلیون) است.
البته چلسی با هزینه ۱.۴۵۸ میلیارد پوندی بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ همچنان فاصله قابل توجهی ایجاد کرده، اما در ورزشگاه امارات، باشگاهی که زمانی در بازار نقل‌وانتقالات نسبتاً خسیس بود، اکنون به‌طور چشمگیری سیاست مالی خود را تغییر داده است.
تا پایان ماه مه سال گذشته، ترکیب فعلی آرسنال با هزینه‌ای معادل ۸۸۲.۴ میلیون پوند ساخته شده بود.
این رقم بزرگی است، اما نگاهی به وضعیت سایر باشگاه‌های لیگ برتر نشان می‌دهد چرا آرسنال احساس کرده که نیاز به چنین سرمایه‌گذاری سنگینی دارد.
با وجود اینکه آرسنال دومین هزینه بالای نقل‌وانتقالات در سال‌های اخیر را داشته، ترکیب کنونی آن‌ها از نظر بهای ساخت، در رده چهارم لیگ قرار دارد، زیرا هزینه‌های تاریخی دو باشگاه شهر منچستر باعث شده که ترکیب آن‌ها همچنان گران‌تر از ترکیب در اختیار آرتتا باشد.
بر اساس جدیدترین گزارش‌های مالی باشگاه‌ها، منچسترسیتی و چلسی هر دو بیش از ۱ میلیارد پوند برای ساخت ترکیب فعلی خود هزینه کرده‌اند و هزینه ترکیب فعلی منچستریونایتد نیز در سه‌ماهه اول فصل جاری، از مرز ۱ میلیارد پوند گذشته است.
آرسنال هزینه زیادی کرده، اما در واقع در حال جبران عقب‌ماندگی‌های گذشته بوده است.
________________________________________________________________________________________________________________
وام‌های سهام‌داران: کم‌بهره و اکنون بیش از ۳۰۰ میلیون پوند — اما آیا این تمام ماجراست؟
در ماه‌های اخیر، تمرکز زیادی بر وام‌های سهام‌داران در لیگ برتر شکل گرفته و باشگاه‌ها در نوامبر رأی دادند تا این وام‌ها نیز مشمول همان قواعدی شوند که برای سایر تراکنش‌های مرتبط (APT) وضع شده‌اند.
بر اساس این اصلاحات، باشگاه‌ها باید وام‌های سهام‌داران را بر اساس ارزش بازار منصفانه (FMV) ثبت کنند؛ در نتیجه، آن‌هایی که تاکنون با نرخ‌های پایین‌تر یا کمتر از نرخ بازار ثبت کرده‌اند، ممکن است متحمل هزینه‌های بهره بیشتری شوند. این مسئله نه‌تنها بر سود و زیان نهایی باشگاه تأثیر می‌گذارد، بلکه محاسبات آن‌ها در چارچوب PSR را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در حال حاضر، آرسنال ۳۲۴.۱ میلیون پوند به KSE بدهکار است، که شامل ۶۱.۹ میلیون پوند وام نقدی جدید در فصل گذشته نیز می‌شود.
بر همین اساس، به نظر می‌رسید آرسنال هدف مناسبی برای مجازات تحت قوانین جدید APT باشد. با این حال، آرسنال خود به این اصلاحات رأی موافق داد؛ در حالی که منچسترسیتی — که هیچ وام سهام‌داری در دفاتر مالی‌اش ندارد — مخالف این اصلاحات بود.
اگر این موضوع عجیب به نظر می‌رسد، باید به پیچیدگی‌های این قوانین جدید توجه کرد. اصلاحات APT — که نسخه اصلاح‌شده مقرراتی هستند که پیش‌تر "باطل و غیرقابل اجرا" اعلام شده بودند — مقرر کرده‌اند که تنها وام‌هایی که پس از ۲۲ نوامبر ۲۰۲۴ دریافت شوند باید بر اساس FMV ثبت شوند. مبالغ دریافت‌شده قبل از این تاریخ، اگرچه ممکن است مشمول ارزیابی FMV قرار گیرند، اما نیازی به اعمال تغییر در صورت‌های مالی ندارند.
حداقل تا این لحظه این‌گونه است. منچسترسیتی همچنان درگیر پرونده‌های حقوقی بی‌پایانی با لیگ برتر است و اخیراً تلاش کرده این اصلاحات نوامبر را نیز باطل اعلام کند.
نتایج احتمالی این چالش قضایی هنوز مشخص نیست، اما در شرایط فعلی، بدهی ۳۲۴.۱ میلیون پوندی آرسنال به مالک خود، مشمول هزینه‌های اضافی نمی‌شود. تنها وام‌هایی که از ۲۲ نوامبر گذشته تاکنون دریافت شده‌اند، باید با نرخ FMV ثبت شوند — آن هم فقط برای همان مبالغ جدید.
در حالی‌که برخی پیش‌بینی کرده بودند که ممکن است بهره وام‌ها به‌صورت بازگشتی (Backdated) به کل مدت قراردادها اعمال شود — موضوعی که سیتی و هر باشگاه دیگری که دیدگاه مشابهی دارند احتمالاً در صورت لغو شدن اصلاحات نوامبر پیگیری خواهند کرد — اما در حال حاضر اثر این وام‌ها بر محاسبات PSR آرسنال بسیار کمتر از آن چیزی است که تصور می‌شد.
اگر این شرایط ناعادلانه به نظر می‌رسد، باید نگاهی به کاربرد واقعی این وام‌ها داشت — یا دست‌کم بخش عمده آن‌ها.
این وام‌ها از فصل ۲۱-۲۰۲۰ به دفاتر باشگاه اضافه شدند، اما بدهی جدید محسوب نمی‌شدند. پیش از آن فصل، آرسنال ۲۱۸ میلیون پوند بدهی داشت، که ۱۸۷ میلیون پوند آن مربوط به اوراق قرضه ساخت ورزشگاه امارات بود.
این اوراق به درآمد حاصل از فروش بلیت‌ها وابسته بودند — درآمدی که در دوران همه‌گیری کرونا به شدت افت کرد. در این شرایط، KSE وارد عمل شد و بدهی‌ها را بازتأمین مالی کرد (Refinance)، و در این فرآیند، باشگاه ۳۲ میلیون پوند هزینه فسخ زودهنگام قراردادها پرداخت کرد.
در نتیجه، تقریباً تمام بدهی فعلی آرسنال اکنون به مالک آن — KSE — تعلق دارد.
پیش از فرآیند بازتأمین مالی (Refinancing)، KSE از قبل ۱۵ میلیون پوند از آرسنال طلب داشت، و مجموع بدهی باشگاه به مالک، از ۲۰۱.۶ میلیون پوند در سال ۲۰۲۱ به ۳۲۴.۱ میلیون پوند در پایان فصل گذشته افزایش یافته است. این ۱۲۲.۵ میلیون پوند اضافه عمدتاً صرف تقویت ترکیب تیم شده، بنابراین می‌توان گفت آرسنال از نظر ورزشی مزیت رقابتی کسب کرده است.
اما این تحلیل، هزینه‌ای را که KSE بابت بازسازی بدهی‌های باشگاه در سال ۲۰۲۱ پرداخت کرد، نادیده می‌گیرد؛ هزینه فسخ پیش از موعد وام‌ها معادل ۳۲ میلیون پوند بود — رقمی که در حال حاضر، بسیار بیشتر از بهره‌ای است که آرسنال در صورت ثبت وام‌ها بر اساس نرخ بازار (FMV) باید می‌پرداخت. البته هرچه این وام‌ها بیشتر در تراز مالی باقی بمانند، این استدلال نیز کم‌اثرتر خواهد شد.
علاوه بر این، وام‌های KSE بدون بهره هم نیستند.
در هر یک از چهار سال مالی گذشته، آرسنال بابت آیتم‌های «متفرقه» — که شامل وام‌های KSE نیز می‌شود — هزینه بهره پرداخت کرده است؛ به‌طوری‌که در فصل گذشته، این بهره‌ها به ۷.۸ میلیون پوند رسید.
با در نظر گرفتن میانگین مانده وام طی فصل گذشته، این رقم معادل نرخ بهره مؤثر ۲.۷٪ است.
درست است که این نرخ، پایین‌تر از نرخ بازار است، اما قطعاً بهره صفر هم نیست.
________________________________________________________________________________________________________________
گام بعدی چیست؟
با وجود ثبت زیان سالانه دیگر، آخرین صورت‌های مالی آرسنال تصویری از باشگاهی در مسیر رشد را نشان می‌دهد.
در شرایطی که درآمد باشگاه به‌شدت در حال افزایش است و زیان‌ها رو به کاهش، آن هم در حالی که تیم در زمین بازی رقابتی‌تر از همیشه ظاهر شده، به‌وضوح مشخص است که آرسنال امروز، فاصله زیادی با دوران ابتدایی مالکیت کامل KSE در شش و نیم سال پیش دارد.
اینکه دوران سخاوتمندانه مالی KSE ادامه پیدا کند یا نه، هنوز مشخص نیست. به‌خوبی می‌دانیم که KSE، مانند سایر مالکان لیگ برتری که در دو سوی اقیانوس اطلس فعالیت ورزشی دارند، به دنبال رسیدن به نقطه پایداری مالی هستند.
بازپرداخت وام ۳۲۴ میلیون پوندی KSE در آینده نزدیک بعید به نظر می‌رسد، اما رفتار آرسنال در بازار نقل‌وانتقالات فصل جاری نشان‌دهنده کاهش سرعت خرج‌کردهاست: آن‌ها در تابستان فقط ۲۱ میلیون پوند هزینه خالص داشتند و در پنجره زمستانی، هیچ هزینه‌ای نکردند.
با این حال، بعید است که فصل آینده نیز هیچ هزینه‌ای برای تقویت ترکیب انجام نشود. فوتبال روزبه‌روز بیشتر به رقابت تسلیحاتی شباهت پیدا می‌کند و منطقی نیست KSE و آرسنال پس از صرف چنین مبالغ سنگینی در پنج سال گذشته، ناگهان شیر فلکه را ببندند.
با وجود تمام پیشرفت‌ها، آرسنال هنوز افتخار بزرگی در داخل یا خارج از کشور به‌دست نیاورده (به‌جز قهرمانی در جام حذفی فصل ۲۰-۲۰۱۹). قطع هزینه‌ها این مأموریت را دشوارتر خواهد کرد — به‌ویژه وقتی بدانیم رقبا چنین کاری نخواهند کرد.
خبر امیدوارکننده اینجاست: جریان نقدی عملیاتی آرسنال به‌تازگی جهشی چشمگیر داشته است، و این باعث شده حتی در صورت کاهش تزریق مالی KSE، تیم اصلی بتواند رقابتی باقی بماند.
آرسنال در فصل ۲۴-۲۰۲۳ ۱۷۶.۱ میلیون پوند نقدینگی عملیاتی تولید کرده — رقمی که احتمالاً بیشترین میزان در لیگ برتر در همان فصل بوده، و آن‌ها را فراتر از تاتنهام (۱۳۱.۲ میلیون پوند) و منچستریونایتد (۱۲۱.۲ میلیون پوند) قرار می‌دهد؛ دو باشگاهی که همواره در تولید نقدینگی قوی ظاهر شده‌اند.
بخش عمده این افزایش نقدینگی، به بازگشت آرسنال به لیگ قهرمانان اروپا مربوط می‌شود. گرچه بازی رفت و برگشت با رئال مادرید ممکن است از نظر قرعه، خوشایند به نظر نرسد، اما صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی طبق برآوردها حداقل ۱۰۰ میلیون یورو (۸۴ میلیون پوند / ۱۰۹ میلیون دلار) جایزه مالی برای باشگاه به همراه داشته است.
در صورت عبور از قهرمان دوره گذشته، ۱۵ میلیون یورو دیگر برای صعود به نیمه‌نهایی، ۱۸.۵ میلیون یورو برای حضور در فینال ماه مه، و ۶.۵ میلیون یورو دیگر در صورت قهرمانی به آن اضافه خواهد شد.
حتی اگر ماه آینده در برابر رئال مادرید حذف شوند، این فصل پُردرآمدترین فصل اروپایی تاریخ آرسنال خواهد بود.
در مجموع، درآمد جایزه آرسنال از رقابت‌های یوفا در دو فصل اخیر به حدود ۱۶۴.۴ میلیون پوند رسیده — عددی که تقریباً برابر با مجموع درآمد آن‌ها از شش فصل پیش از آن (۱۶۵.۸ میلیون پوند) است.
هواداران آرسنال ممکن است بپرسند چرا باشگاه در پنجره نقل‌وانتقالات زمستانی برای جذب یک مهاجم — که به‌شدت مورد نیاز بود — سرمایه‌گذاری نکرد.
این سؤال کاملاً منطقی است، اما نباید فراموش کرد که باشگاه در سال‌های اخیر هزینه‌های سنگینی انجام داده است. شاید در زمستان، هیچ گزینه‌ای از نظر مالی مقرون‌به‌صرفه نبود.
با این حال، هواداران می‌توانند انتظار داشته باشند که تابستان امسال، آرسنال دوباره وارد بازار شود.
کریس ودرسپون
۲۰ مارس ۲۰۲۵
