در روزهای اخیر، کارزاری با عنوان "اخراج سید حسین حسینی از استقلال" در فضای مجازی شکل گرفته که تاکنون نزدیک به ۹ هزار امضا جمع‌آوری کرده است. این حرکت، که به نظر می‌رسد از سوی برخی هواداران ناراضی آغاز شده، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان جامعه هواداری استقلال و کارشناسان فوتبال به دنبال داشته است. اما آیا واقعاً عملکرد کاپیتان آبی‌پوشان پایتخت شایسته چنین برخوردی است؟ در این گزارش، نگاهی حرفه‌ای و منصفانه به کارنامه درخشان حسینی خواهیم داشت و دلایلی محکم برای حمایت از او ارائه خواهیم کرد.
حسینی ستاره‌ای در قفس توری استقلال
سید حسین حسینی، دروازه‌بان ۳۲ ساله استقلال، بیش از یک دهه است که با پیراهن آبی به میدان می‌رود و در این مدت، بارها و بارها ارزش‌های خود را به اثبات رسانده است. او که در فصل گذشته عنوان بهترین دروازه‌بان لیگ برتر ایران را از آن خود کرد، با ثبت ۱۸ کلین‌شیت و کمترین گل خورده، نقشی کلیدی در نایب‌قهرمانی استقلال و کسب سهمیه لیگ نخبگان آسیا ایفا کرد. این آمار به تنهایی نشان‌دهنده توانایی‌های بالای اوست، اما درخشش حسینی تنها به رقابت‌های داخلی محدود نمی‌شود.
در عرصه آسیایی، حسینی بار دیگر نشان داد که یکی از بهترین دروازه‌بان‌های قاره کهن است. حضور او در تیم منتخب مرحله گروهی لیگ نخبگان آسیا در فصل جاری، گواهی بر عملکرد استثنایی‌اش در برابر تیم‌های قدرتمند منطقه است. در بازی حساس مقابل النصر عربستان در ورزشگاه آزادی، حسینی با واکنش‌های دیدنی خود دروازه استقلال را بسته نگه داشت و تساوی بدون گل برابر تیمی پرستاره چون النصر را رقم زد؛ نتیجه‌ای که بسیاری آن را یک پیروزی تاکتیکی برای آبی‌ها تلقی کردند. حتی در بازی برگشت، با وجود شکست ۳-۰، درخشش او در مهار حملات پیاپی مهاجمان سرشناس النصر، از جمله کریستیانو رونالدو و سادیو مانه، مانع از سنگین‌تر شدن نتیجه شد.
چرا کارزار اخراج؟ نگاهی به انتقادات
مخالفان حسینی معتقدند که اشتباهات او در برخی بازی‌ها، از جمله گل دریافتی در دیدار برگشت مقابل النصر، نشان‌دهنده ضعف اوست. اما آیا یک دروازه‌بان را باید تنها بر اساس چند لحظه قضاوت کرد؟ فوتبال ورزشی تیمی است و اشتباهات فردی بخشی جدانشدنی از آن. حسینی بارها با سیوهای حیاتی خود استقلال را نجات داده و نمی‌توان کارنامه درخشان او را با چند صحنه خاص زیر سؤال برد. منتقدان همچنین به جذب دروازه‌بان خارجی توسط باشگاه اشاره می‌کنند، اما این تصمیم مدیران نباید به معنای نادیده گرفتن ارزش‌های کاپیتان تیم باشد.
حسینی، سمبل وفاداری و افتخار
در روزگاری که وفاداری در فوتبال کمرنگ شده، حسینی نمادی از تعصب و پایبندی به استقلال است. او که از سال ۲۰۱۲ در این تیم حضور دارد، با کاپیتانی تیم در لحظات سخت و حساس، بارها نشان داده که قلبش برای استقلال می‌تپد. ماجرای حمایت او از هوادار خانم در دیدار مقابل آلومینیوم اراک، که منجر به احضارش به کمیته انضباطی شد، تنها یک نمونه از انسانیت و تعهد او به هواداران است. حسینی نه تنها در زمین، بلکه بیرون از آن نیز الگویی برای جوانان و هواداران بوده است.
بهترین دروازه‌بان آسیا؟ اعداد سخن می‌گویند
در میان دروازه‌بان‌های برتر آسیا، حسینی به‌واسطه ثبات، تجربه و عملکرد درخشان خود شایستگی قرار گرفتن در صدر را دارد. او با رکورد طولانی‌ترین مدت زمان بسته نگه داشتن دروازه در لیگ ایران (که در زمان مربیگری وینفرد شفر ثبت شد) و حضور مستمر در جمع بهترین‌های قاره، نشان داده که توانایی رقابت با ستارگان آسیایی را دارد. مقایسه او با نام‌هایی چون متیو رایان (استرالیا) یا شویچی گوندا (ژاپن) نشان می‌دهد که حسینی از نظر آماری و تأثیرگذاری چیزی کم ندارد.
پیام به هواداران: حمایت، نه تخریب
استقلال در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به اتحاد و همدلی نیاز دارد. حذف از لیگ نخبگان آسیا و ناکامی‌های اخیر نباید بهانه‌ای برای تخریب ستون‌های تیم شود. حسینی، با تجربه و انگیزه‌ای که دارد، می‌تواند همچنان نقش کلیدی در موفقیت‌های آینده استقلال ایفا کند. به جای کارزار اخراج، بیایید کارزاری برای حمایت از او راه بیندازیم؛ کارزاری که نشان دهد هواداران واقعی استقلال قدر اسطوره‌های خود را می‌دانند.
در پایان، این روزنامه با افتخار از سید حسین حسینی حمایت می‌کند و او را نه تنها سرمایه‌ای برای استقلال، بلکه افتخاری برای فوتبال ایران می‌داند. حسینی شایسته ستایش است، نه سرزنش. او صدای ضربان قلب هواداران در دروازه استقلال است و خواهد ماند.
