طرفداری | کارلس پویول (Carles Puyol) زاده 13 آوریل 1978 در شهر لاپوبلا دسگور اسپانیاست. او در پستهای دفاع میانی، دفاع چپ و راست بازی میکرد. پویول در ابتدا قصد داشت دروازهبان شود اما به مرور، ضعف شانههای او، پست بازیاش را در ابتدا به مهاجم نوک و سپس مدافع تغییر داد. او فوتبالش را در تیم شهر زادگاهش، پوبلا دسگور شروع کرد و در سال 1995 به لاماسیا یا تیمهای پایه بارسلونا ملحق شد. پویول در سال 1996 به تیم سوم و در سال 1997 به تیم دوم بارسلونا رسید. در حالی که باشگاه مالاگا در سال 1998، بسیار به عقد قرارداد با این بازیکن نزدیک شده بود، حضور ژاوی در تیم اصلی بارسلونا، او را از ترک لاماسیا پیشمان کرد. پویول در هفته ششم لالیگا و دیدار برابر وایادولید، برای نخستین بار پیراهن تیم اصلی بارسلونا را پوشید و ماجراجویی مهم زندگیاش را با این باشگاه آغاز کرد.

گفته میشود فن خال، سرمربی وقت تیم اصلی بارسلونا، در نخستین جلسه تمرینی این بازیکن از او پرسیده بود: «آیا از پس هزینه کوتاهی مو برنمیآیید؟». پویول به سرعت به یکی از بازیکنان فیکس بارسلونا تبدیل شد و در فصل نخست حضورش در تیم اصلی، حضور در 37 بازی تیمش را تجربه کرد. تطبیقپذیری و عملکرد خوب این بازیکن در تمام پستهای خط دفاع، او را به یکی از بازیکنان مهم بارسلونا در فصول بعدی تبدیل کرد. او در سه فصل بعدی خود، آمارهای 24 بازی در فصل 01-2000، 51 بازی، دو گل و چهار پاس گل در فصل 02-2001، 46 بازی در فصل 03-2002 و 38 بازی و یک پاس گل در فصل 04-2003 را به ثبت رساند. نخستین گل پویول برای بارسلونا نیز در این سه فصل و در سال 2001 برابر وایادولید به ثبت رسید. بازنشستگی لوئیس انریکه، پویول را به کاپیتان بارسلونا برای فصل 05-2004 تبدیل کرد تا فصل جدیدی در فوتبال این بازیکن آغاز شود.
گویا بازوبند کاپیتانی برای این بازیکن خوش یمن بود زیرا او پس از رسیدن به این جایگاه، به همراه بارسلونا به قهرمانی در لالیگا رسید و نخستین افتخارش با بارسلونا را به دست آورد. پویول در 45 بازی این فصل به مدت 3874 دقیقه برای تیمش به میدان رفت. او در فصل 06-2005 به افتخارات بیشتری در بارسلونا رسید و علاوه بر کسب قهرمانی لالیگا، موفق به بالای سر بردن لیگ قهرمانان اروپا و سوپرکاپ اسپانیا شد. استحکام خط دفاعی بارسلونا با حضور این بازیکن، از عوامل اصلی فتح سهگانه این فصل بود. او در هفته نهم لالیگا برابر سوسیداد گلزنی کرد تا این فصل موفق را بدون ثبت گل به پایان نرساند. درخشش پویول در این فصل با وجود اتفاق تخلی چون فوت پدرش شکل گرفت. او توانست ضربه روحی شدید خود را با درخشش در زمین بازی، اندکی کاهش دهد. آمارهای پویول در دو فصل بعدیاش به ترتیب، 55 بازی و سه گل در فصل 07-2006 و 47 بازی، یک گل و دو پاس گل در فصل 08-2007 بود. او در این دو فصل موفق به گلزنی برابر لفسکی صوفیه و اشتوتگارت در لیگ قهرمانان اروپا به همراه گلزنی برابر بیلبائو و خیمناستیک در لالیگا شد.

دو فصل بعدی پویول در بارسلونا، شروع دوره پرافتخار این بازیکن در فوتبال اروپا و جهان بود. او در این دو فصل آمارهای 45 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 09-2008 و 48 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 10-2009 را به ثبت رساند و به همراه بارسلونا، موفق به فتح شش جام ممکن در سال 2009 فوتبال اروپا شد. لالیگا، کوپادلری، سوپرکاپ اسپانیا، لیگ قهرمانان اروپا، سوپرکاپ اروپا و جام باشگاههای جهان، شش جام یادشده پویول در این دو فصل بوده است. گل این بازیکن در هفته 34 لالیگای فصل 09-2008 در ال کلاسیکویی که با پیروزی 2-6 بارسلونا خاتمه یافت، او را به یکی از بهترین سکانسهای فوتبالیاش رساند. پویول چهار فصل دیگر در بارسلونا حضور داشت و به آمارهای 27 بازی و یک گل در فصل 11-2010، 44 بازی و پنج گل در فصل 12-2011، 22 بازی و دو گل در فصل 13-2012 و 12 بازی و دو گل در فصل 14-2013 رسید.
آسیبدیدگی پویول از ناحیه رباط زانو، به مرور باعث شد تا این بازیکن در سال 2014، تصمیم به خداحافظی از دنیای فوتبال بگیرد. 15 فصل حضور پویول در تیم اصلی بارسلونا که 10 فصل آن با بازوبند کاپیتانی سپری شد، افتخاراتی چون شش قهرمانی لالیگا، سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، دو جام باشگاههای جهان، دو سوپرکاپ اروپا، دو کوپادلری و شش قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا را به همراه داشت. پویول، بازیکنی فراتر از یک کاپیتان برای بارسلونا بود؛ اخلاق و تعهد کاری پویول به همراه قدرت رهبری بازیکنان، از او بهترین کاپیتان ممکن برای هر تیمی را ساخته بود. پویول پس از پایان هر بازی یا روزهای تعطیل نیز دست از تمرینات انفرادی خود نمیکشید و بسیار سختکوش بود؛ پویول در یک نقل قول اظهار داشت که اگرچه دارای تکنیک روماریو، سرعت اوورمارس و قدرت بدنی کلایورت نیست اما سختکوشتر از آنهاست. یکی از جذابیتهای پویول برای فوتبالدوستان، مدل مویش بود که او را به «تارزان» ملقب کرد. از دیگر القاب پویول در دوران فوتبالش، «ال شارک» به معنی کوسه و «ال کاپیتانو» بود. یکی از سکانسهای بسیار زیبای پویول در فوتبال، بالابردن جام قهرمانی به همراه اریک آبیدال، همبازی مبتلا به سرطانش بود که مورد تحسین بسیاری قرار گرفت.

پویول پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان اسپانیا، سابقه بازی در تیم ملی زیر 18 سال و زیر 21 سال کشور را داشت. نخستین حضور پویول در تیم ملی اسپانیا، به سال 2000 و دیدار برابر هلند بازمیگردد اما پیش از آن، این بازیکن به همراه تیم المپیک اسپانیا راهی مسابقات فوتبال المپیک 2000 سیدنی شده بود. او با حضور در چهار بازی اسپانیا به همراه این کشور راهی فینال المپیک شد. پویول در فینال المپیک، 120 دقیقه بازی کرد اما شکست کشورش در ضربات پنالتی، او را به مدال نقره این دوره، راضی کرد. جام جهانی 2002، نخستین آوردگاه پویول در رده بزرگسالان بود. او در چهار بازی این جام بازی کرد و در دیدار برابر تیم ملی ایرلند در یکهشتم نهایی، یک پاس گل داد. یورو 2004، تورنمنت بعدی این بازیکن بود که با حضورش در سه بازی اسپانیا و یک پاس گل برابر روسیه همراه بود. پویول در سه بازی خود برای تیم ملی اسپانیا در جام جهانی 2006، موفق به ثبت یک پاس گل برابر اوکراین شد.
قهرمانی در یورو 2008، پویول را به دوره جدیدی از بازیهای ملیاش رساند. او در پنج بازی اسپانیا در این مسابقات، از جمله بازی فینال برابر آلمان بازی کرد و فقط یک دیدار را به دلیل مصدومیت از دست داد. او سپس در جام کنفدراسیونها حضور پیدا کرد و به همراه کشورش به رتبه سوم آن رسید. جام جهانی 2010، صحنه دیگری برای درخشش پویول به همراه همنسلان طلایی خود در تورنمنتهای مهم ملی بود. او تک گل پیروزیبخش دیدار نیمه نهایی جام جهانی برابر آلمان را به ثمر رساند تا علاوه بر درخشش در بخش دفاعی تیم، با گلزنی خود تیمش را به فینال جهان برساند. قهرمانی جهان پس از پیروزی برابر هلند، جام جهانی را نیز به کلکسیون افتخارات پویول اضافه کرد. آخرین بازی ملی او، دیدار برابر تیم ملی اروگوئه در سال 2013 بود تا این بازیکن با آمار نهایی 100 بازی، سه گل و سه پاس گل، ماجراجویی ملی خود را به پایان برساند.

از سری خاطرات فوتبالی
عمر براوو؛ بهترین گلزن تاریخ چیواس مکزیک با سابقه بریس برابر تیم ملی ایران در جام جهانی
فرانتیشک پلانیچکا، دروازهبان افسانهای چکسلواکی؛ از تراشکاری تا بازی با دست شکسته در جام جهانی
ویسنته رودریگز؛ دشنه ویرانگر والنسیا با سابقه حضور در برایتون