اختصاصی طرفداری - دیشب 11 بازیکن برتر سال توسط رسمی ترین و بزرگ ترین ارگان فوتبال در دنیا انتخاب شدند.
این نامه سر گشاده نوشته بنده (سورنا باقرفر) است و قطعا بازتاب دهنده نظرات این جانب به عنوان نویسنده این مقاله و یادداشت می باشد!
انتخاب هایی با علامت سوال های بسیار! انتخاب هایی که واکنش های تند بسیاری از فوتبال دوستان را بر انگیخته است.
در این مقاله این بار سعی نمی شود تحلیلی بر انتخاب های فیفا داشته باشیم زیرا اینجانب به عنوان نویسنده، مثل خیل بسیاری از طرفداران فوتبال توافق نظر چندانی با فیفا ندارم و این یادداشت نامه ای است سرگشاده به فیفا و انتخاب هایش.
خواهشا نگویید که آن ها کارشناسان فیفا هستند و بیشتر از ما می فهمند.
خیر، آن ها کارشناس فیفا یا هر ارگان دیگری که باشند نمی فهمند وگرنه این گونه انتخاب نمی کردند.
پس انتخاب های فیفا را با این جملات کلیشه ای توجیه نکنیم!
باید در ابتدا بگویم که انتخاب لیونل مسی به عنوان بهترین بازیکن سال جای تعجبی ندارد که شایسته این عنوان بود و دخل چندانی هم به فیفا نداشت که این یک قلم را با رای گیری انتخاب کرده اند و فیفا توانایی خراب کردن این انتخاب را ندارد.
اما در رابطه با 11 بازیکن برتر سال؛
شاید با ارفاق بتوان گفت 5 یا نهایتا 6 بازیکن از این 11 بازیکن شایسته حضور در بین بهترین بازیکنان سال بودند.
هر چه فکر می کنم نمی دانم دلایل انتخاب این 11 بازیکن چه بوده است! کسب عناوین و قهرمانی در سال 2012؟ گلزنی؟ پاس گل؟ پاس صحیح؟ دوندگی؟ مالکیت توپ؟ تاثیر گذاری در بازی؟ عملکرد مثبت؟ اصلا بر حسب هر چه که بوده مگر می شود نماینده ای از قهرمان و نائب قهرمان معتبر ترین و با ارزش ترین و پر تنش ترین رقابت باشگاهی دنیا یعنی لیگ قهرمانان اروپا در این 11 نفر وجود نداشته باشد.
یعنی بین 50 بازیکن چلسی و بایرن یک نفر شایسته حضور در بین این 11 نفر نبود؟ و تیم منتخب سال شد منتخب رئال و بارسایی که به دست همین 2 تیم حذف شدند؟ دستاورد رئال و بازیکنانش قهرمانی لالیگا و صعود به 4 تیم پایانی فصل قبل لیگ قهرمانان بود به علاوه فصلی نا امید کننده و اختلاف فاحش با بارسا و همین طور صعود به عنوان تیم دوم گروه مرگ در ماه های اخیر! گیریم که این دستاورد ها بسیار هم ارزشمند بودند.
اما چه می شود که در این میان بهترین پاسور رئال (مسوت اوزیل) که کاکا و مودریچ را به نیمکت دوخته است که بی شک رئال بعد از رونالدو موفقیت هایش در سال 2012 را بیش از هر بازیکنی مدیون اوست، در بین این 11 نفر از قلم می افتد و این در حالی است که 5 نماینده از رئال در این ترکیب حضور می یابند. آیا اوزیل لایق حضور در بین 11 بازیکن سال نبود؟
چه چیزی باعث می شود که فیفا از ستارگان جوان دورتموند چشم پوشی کند ستارگانی که علاوه بر کسب 2 عنوان قهرمانی بوندس لیگا و دی اف بی پوکال در سال 2012 توانستند در گروه مرگ لیگ قهرمانان اروپا با بهترین عملکرد در میان 32 تیم حاضر و گرفتن 4 امتیاز از همین رئال به عنوان صدر نشین گروه صعود کنند. آیا حق رویس به عنوان گلزن ترین هافبک 2012 نبود که در این جمع حضور داشته باشد؟
رویس یکی از بهترین پاسور های سال 2012 بود و آمار پاس گل هایش هم از ژاوی، اینیستا و آلونسو بهتر بوده است. پس این سه بازیکن چه داشته اند که رویس نداشته؟ ملیت اسپانیایی یا حضور در لالیگا؟ مگر می شود سال 2012 چشم بر روی ستاره 33 ساله ایتالیایی ها بست؟
هوادارن ایتالیا و یوونتوس قهرمانی و نتایج فوق العاده یووه و صعود ایتالیا تا فینال یورو را قطعا باید تا حد زیادی مدیون عملکرد فوق العاده پیرلو بدانند. جالب اینجاست که آمار گل و پاس گل او هم بیشتر از هافبک های حاضر در لیست بوده است!
و اما خوان ماتا! او که هم قهرمان یورو شد هم قهرمان لیگ قهرمانان و بی شک بهترین بازیکن فصل چلسی هم بود آمار گل ها و پاس گل های بیشتر از هافبک های حاضر در لیست داشت! اتفاقا اسپانیایی هم بود. پس او چرا در بین بهترین بازیکنان سال جایی نداشت؟ شاید اگر از والنسیا به چلسی نرفته بود او نیز اکنون در بین 11 بازیکن برتر سال به چشم می خورد!
در خط حمله هم انتخاب دیگری غیر از این انکار خورشید در روز بود هر چند فالکائو هم حضورش در لیست را باید مدیون مصدومیت طولانی مدت ویا و همچنین عملکرد معمولی سایر مهاجمان رئال و البته حضور در اتلتیکو مادرید بداند و گرنه چه بسا که عملکرد استثنائی او نیز نادیده گرفته می شد.
در خط دفاع چیزی نمی توان گفت وقتی حضور پیکه را در بین 4 مدافع برتر سال می بینیم تنها باید دست به دعا شده و شکر گزار باشیم که پویول قسمت بسیاری از سال را مصدوم بوده و گرنه او نیز در کنار همتای بارسایی خود در ترکیب به چشم می خورد.
اما اوج درخشش فیفا در شب گذشته انتخاب مارسلو و دنی آلوز بود بازیکنانی که هر چه گشتیم چیز خاصی پیدا نکردیم که به موفقیت آنها نسبت دهیم؛ نه درخشش ملی در برزیل و نه عملکردی حداقل به خوبی فصل های گذشته خود در عرصه باشگاهی! این 2 حتی در لیست اولیه یوفا هم نبودند چه رسد به لیست نهایی فیفا. و چه جالب که فیفا از عملکرد خوردی آلبا و فیلیپ لام چشم پوشی کرد! فیلیپ لامی که همواره بدون افت یکی از ستون های موفقیت آلمان و بایرن در سال گذشته بوده است.
و یا خوردی آلبایی که در بارسا عملکرد بسیار بهتری از همتای خود در جناح مخالف یعنی دنی آلوز داشته است و در یورو نیز یکی از بهترین بازیکنان اسپانیا و تورنمنت بود. چشم پوشی از ستاره ای مثل هاملس نیز با وجود موارد بالا امری دور از ذهن نیست.
اینکه بازیکنان بایرن مونیخ و منچستریونایتد به عنوان تیم دوم و سوم حال حاضر رنکینگ فیفا جایی در لیست بازیکنان برتر سال ندارند و تیم اول و چهارم که بارسا و رئال باشند 10 نماینده بین 11 نماینده دارند جای بسی تعجب دارد! انتخاب 11 بازیکن از 3 تیم اول لالیگا؟
فیفا دیشب با انتخاب ها خود مهر تاییدی بر بی لیاقتی خود در سال های گذشته زد. شاید باید قدرت انتخاب را از فیفا گرفت. زیرا هر کجا که اسم انتخاب می آید فیفا پیش گام خراب کردن است و گوی سبقت را از همتایان اروپایی و آسیایی خود، یوفا و ای‌اف‌سی ربوده است.
این انتخاب ها ما را به یاد چند هفته پیش و انتخاب فدراسیون ایران به عنوان بهترین فدراسیون سال آسیا انداخت!
باید در پایان این مقاله بگویم که گویا با مجازات بن همام کار به پایان نمی رسد. یوفا و فیفا و ای‌اف‌سی و سازمان‌های مشابه را باید همگی از دم سلب اعتبار کرد تا بیش از این با انتخاب ها و تصمیم هایشان به بدنه و پیکره این فوتبال ضربه نزنند. در هر صورت فیفا می تواند به این بریز و بپاش های رسانه ای و این تصمیمات هیجان انگیز خود ادامه دهد و غول های پوشالی بسازد و تیم هایی مثل دورتموند، بایرن، یوونتوس و منچستریونایتد هم به گسترش سلطه خود در اروپا و جهان ادامه می دهند. جوایز هم بماند برای آن ها که عشق جایزه دارند!
