1- سیتی ممکن است چهارم هم نشود، قهرمانی پیش‌کش
وقتی که خوان ماتا برد یونایتد را قطعی کرد، جایگاه «اِسترتفورد اِند» ورزشگاه اولد ترافورد شروع به سرودن شعار معروف «فردا صبح اخراج خواهی شد» برای مانوئل پیگرینی کرد و اگرچه مدیران او تأکید می‌کنند که چنین اتفاقی رخ نخواهد داد، این باخت روحیه‌کُش اگر منجر به ناکامی این تیم در صعود به لیگ قهرمانان اروپا بشود، قطعاً باعث خواهد شد تا در ابوظبی جست و جوهایی آغاز شوند. دفاع از عنوان قهرمانی را فراموش کنید، دورنمای سیتی برای حضور همیشگی در میان برترین‌های اروپا با در نظر گرفتن فرم کنونی، در خطر است. تیم پیگرینی اکنون تنها 4 برد از 15 مسابقه اخیر خود در تمامی رقابت‌ها به دست آورده است؛ فرمی وحشتناک برای مدافع عنوان قهرمانی، که در روز سال نو هم‌امتیاز چلسی در صدر بود، و اکنون لیورپول می‌تواند با بردن بازی دوشنبه با نیوکاسل یونایتدی که وضعیت نامطلوبی دارد، فاصله‌اش را با سیتی به چهار امتیاز کاهش دهد. دفاع این شیلیایی به همان اندازه عملکرد تیم‌اش در اولد ترافورد، ضعیف است.
2- وینگر انگلیسی از رقبای اسپانیایی‌اش پرفروغ‌تر ظاهر می‌شود
شاید اگر کسی سال پیش شرط می‌بست که اشلی یانگ در یک دربی منچستری که شامل خوان ماتا، داوید سیلوا و خسوس ناواس است، مؤثرترین وینگر خواهد بود، از بخت بالایی برخوردار نمی‌بود اما این هافبک 29 ساله با نمایشی بسیار مؤثر در اولد ترافورد، از آن سه بازیکن اسپانیایی فراتر رفت. شاید گل تساوی‌بخش یانگ — که تنها دومین گل این فصل‌اش بود — شانسی بود و دفاع سیتی به او فضای بسیار زیادی داد تا برای گل مروان فلاینی سانتر کند اما زدن گل و دادن پاس گل برای اولین بار در یک بازی در سه سال گذشته، جایزه نمایش چیره او در سمت چپ یونایتد بود. به نظر می‌رسد اینکه لوئیس فن خال در حال حاضر او را به رکورد نقل و انتقالات باشگاه، آنخل دی ماریا، ترجیح می‌دهد، به او اعتماد به نفسی مثال‌زدنی تزریق کرده و یونایتد در حال درو کردن محصول است. سرمربی هلندی شیاطین گفت: «او بهترین بازیکن ما بود.»
3- نتیجه‌ای که تفاوت شخصیت‌ها را برجسته کرد
احتمالاً بسیاری از تیم‌ها تحت فشار بی‌امان و حرکاتی که منچستر سیتی با آغاز بازی به راه انداخت، تا می‌شدند. از همان آغاز بازی انتظار می‌رفت که گل دقیقه هشتم سرخیو آگوئرو زده شود. به جای آن، منچستر یونایتد مقاومت کرد، بر اعصاب خود مسلط ماند و رقبای خود را با دوندگی، روحیه و همچنین کیفیت بازی خود، تسلیم کرد. واضح است که بازیکنان فن خال نیز به مانند او، ذاتاً به روش‌های‌اش ایمان دارند و این مسئله باعث شده تا چهار امتیاز از رقیب محلی خود فاصله بگیرند. بر عکس شیاطین، به شکل دردناکی نه تمایلی از سوی سیتی برای جنگیدن برای کسب برد دیده شد و نه تمایلی برای هرگونه مسئولیت‌پذیری دفاعی در سرتاسر بازی. سرمربی سیتی گفت: «شاید چیزی است که می‌توانیم نگران‌اش باشیم. این روحیه واقعی ما نبود.» این مسئله پیگرینی را به اندازه نتایج ماه‌های اخیرشان محکوم می‌کند.
4- کاپیتان کمپانی به استراحتی طولانی‌مدت نیاز دارد
نظرات در مورد اینکه خطای ونسان کمپانی بر روی دیلی بلیند مستحق کارت قرمز بود یا خیر، متفاوت‌اند اما بعید است که کسی از مارک کلتنبرگ به خاطر دادن حداقل یک کارت زرد به او، ناراضی باشد. داور همچنین هنگامی که اعتراضات بازیکنان سیتی را بعد از خطای آرنج مروان فلاینی بر روی مارتین دمیکلیس در نیمه دوم نادیده گرفت، درست عمل کرد. آنچه بیشتر از همه چیز موجبات نگرانی پیگرینی را فراهم خواهد کرد، شواهد روزافزونی است که نشان می‌دهند مصدومیت‌ها در حال به زمین زدن کمپانی هستند، که بین دو نیمه به خاطر یک مشکل دیگر تعویض شد، و همین مصدومیت‌ها باعث شده‌اند که این مدافع بلژیکی در بسیاری از حرکات دفاعی‌اش، اندکی تأخیر داشته باشد. کمپانی 29 ساله قبل از تکل زدن بر روی بلیند ران خود را گرفت و واضح است که نیاز به تابستانی عاری از تورنمنت دارد تا سلامتی و آمادگی خود را بازیابی کند.
5- فلاینی و جونز، سخت‌کوشی یونایتدِ فن خال را خلاصه می‌کنند
وقتی که فیل جونز و فلاینی در اواخر بازی به ترتیب جای خود را به مارکوس روخو و رادامل فالکائو دادند، اولد ترافورد به کلی — صد البته به استثنای هواداران رقیب — به پا خاست تا این دو را تشویق کند. این تشویق ایستاده به خاطر دو نمایش پرقدرت بود. هافبک تیم ملی بلژیک و مدافع تیم ملی انگلستان هرگز در دسته بازیکنان خوش‌تکنیک اولد ترافورد قرار نخواهند گرفت اما هر دو، قدرت و سرسختیِ پشت اولین برد یونایتد در دربی در خانه طی چهار فصل اخیر را مجسم کردند. درک جونز از خطر پشت سرش همچنان نیاز به کار دارد اما زمان‌بندی حرکات دفاعی‌اش و چیرگی‌اش در هوا، فوق العاده بودند. به مانند بازی در آنفیلد، فلاینی نشان داد که تبدیل به بازیکنی برای بازی‌های بزرگ برای فن خال شده است.
