طرفدارى- پيش از شروع رقابت هاى بوندسليگا در فصل 2015/16، سرمربيان تيم هاى حاضر در اين رقابت ها در يك نظر سنجى به اتفاق آرا، بايرن مونيخ را به عنوان قهرمان برگزيدند و حداقل اين سرمربيان در ذهن خود به نوعى رقابت بر سر قهرمانى را به بايرن مونيخ واگذار نمودند. وولفسبورگ در فصل گذشته خود را به عنوان بزرگترين رقيب بايرن مونيخ تبديل نمود و در فصل آتى نيز به احتمال فراوان "گرگ ها" همين نقش را به نوعى تكرار خواهند نمود، با وجود اينكه كلاوس آلفوس مدير ورزشى وولفسبورگ چنين اعتقادى ندارد:"اينكه ما تعقيب كننده و رقيب اصلى بايرن مونيخ بزرگ هستيم، اشتباه است."
اما چرا تيم هاى ديگر بوندسليگايى نمى خواهند براى مونيخى ها بر سر قهرمانى در بوندسليگا خط و نشانى بكشند و به رقيبى دائمى براى اين تيم تبديل گردند؟ به دليل حضور يك بايرن مونيخ قدرتمند از سال هاى گذشته به نوعى فرهنگ توجيه در بين ساير تيم هاى بوندسليگايى رواج يافته است، چون ساير رقبا از ابتداى هر فصلى به نوعى اذعان دارند كه شانسى در برابر اقتدار مونيخى ها ندارند، غافل از اينكه اين تيم ها با همين توجيه به راحتى علاوه بر از دست دادن بازى ها و امتيازات، وجهه و اعتبار خود را نيز از دست مى دهند.
در سال هاى اخير تنها دورتموند توانسته به نوعى با اعتماد به نفسى كه از خود نشان داده، علاوه بر قهرمانى در بوندسليگا و پشت سر نهادن بايرن مونيخ براى دو فصل متوالى، انتظارات را از خود بالا برد و ساير تيم ها در اين زمينه هرگز حرفى براى گفتن نداشته اند، رسانه هاى ورزشى آلمان حال از وولفسبورگ با توجه به قدرت مالى بالايى كه دارد خواهان بر عهده گرفتن چنين نقشى شده اند كه سران اين باشگاه براى كم كردن توقعات و فشار از روى تيم خود، هرگز چنين نقشى را در بوندسليگا نپذيرفته اند.
شكست ناپذيرى بايرن مونيخ تصورى است كه در سال هاى اخير به توجيهى براى سران همه تيم هاى بوندسليگايى جهت عدم ورود به رقابت با اين غول باوارايايى تبديل شده است، شكست بى ترديد جزئى از منطق ورزش است، اما نبايد در مقابل تيمى بزرگ نظير بايرن مونيخ خود را از پيش تسليم شده دانست، چون اين موضوع مى تواند به ناكامى و شكست بزرگترى منجر گردد. اين موضوع يا به بيان ساده تر عدم وجود انتظار از خود در مقابل بايرن مونيخ سبب بيمارى بوندسليگا شده است.
از دهه هاى گذشته بايرن مونيخ حرف اول را در فوتبال آلمان مى زند و اينكه مونيخى ها خود را در ابتداى هر فصلى مدعى اصلى عنوان قهرمانى بوندسليگا مى داند، رويدادى عجيب نيست، اما ساير رقبا به نظر مى رسد كه حتى چندان علاقه اى به سخت و دشوار نمودن راه بايرن مونيخ در اين زمينه ندارند و اين مشكل اصلى بوندسليگا است.
در واقع تيم هاى بوندسليگايى نظير بايرلوركوزن، وولفسبورگ، مونشن گلادباخ و شالكه ايستادن در رده هاى دوم تا چهارم جدول را هدف اصلى خود قرار داده و صدر جدول را به راحتى به بايرن مونيخ واگذار مى نمايند، هدف آنها را مى توان بيشتر در راه يابى به ليگ قهرمانان اروپا و يا يورو ليگ ارزيابى نمود، البته در مورد دورتموند هنوز نمى توان به صورت قطع قضاوت نمود، چون اين تيم با توجه به كناره گيرى يورگن كلوپ، نياز به بازيابى دوباره خود دارد.
با شروع فصل جديد رقابت ها بوندسليگا باز هم همگان قدرت بالاى مونيخى ها را دليلى بر عدم جذابيت و خسته كننده بودن اين رقابت ها خواهند دانست، اما كمتر كسى اين موضوع را با نحوه برخورد ساير تيم هاى بوندسليگايى با قدرت بايرن مونيخ، تسليم شدن سريع آنها در مقابل بايرن مونيخ و واگذارى بى قيد و شرط صدر جدول بوندسليگا به مونيخى ها توسط آنها مرتبط مى داند و مى توان ادعا نمود كه دليل عدم جذابيت بر سر قهرمانى بوندسليگا در سال هاى اخير را به جاى اقتدر بالاى بايرن مونيخ بايد در كاهش انتظارات و توقعات از ساير تيم ها جستجو نمود.
حال انتظار نمى رود كه ساير تيم هاى بوندسليگايى از راه و پروسه پيشرفت مونيخى ها تقليد نمايند، اما آنها مى توانند از چنين پيشرفتى الگو بردارى نموده و از آن درس بگيرند، چون مطابق ضرب المثلى آلمانى"هر كس كه اراده خود براى بهتر شدن را از دست دهد، جايگاه و موقعيت فعلى خود را نيز از دست مى دهد."
