طرفداری- وبسایت FourFourTwo به معرفی لیست 50 مربی برتر فصل قبل پرداخته است. این لیست شامل مربیان شاغل است و فاقد مربیان پیشکسوت است. توجه داشته باشید که این لیست بر اساس عملکرد این مربیان در چندین سال گذشته تا سال ۲۰۱۵ تهیه شده و فقط مربوط به فصل قبل نیست.
در ادامه به بررسی ۱۰ مربی برتر خواهیم پرداخت و به زودی در قسمت دوم، افراد حاضر در رده ۱۱ تا ۵۰ معرفی خواهند شد.
10- لوران بلان
از ۸ سال پیش که مربیگری را آغاز کرد، به وضوح می توان مشاهده کرد که پیشرفت خوبی کرده است. در فاصله سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ دوران سختی را در تیم ملی فرانسه داشت اما در پاریسن ژرمن خود را احیا کرد. سبک بازی تیمش را آن قدر سازمان یافته مدیریت می کند که به وضوح نمی توان پیش از هر دیدار تاکتیک تیمش را پیش بینی کرد. پس از دو سال موفق در PSG ( علی الخصوص دیدار های داخلی ) حال وقت آن رسیده است در سطح اروپایی نیز تیم خود را ارتقا دهد.
9- کارلو آنچلوتی
سیستم ۱-۲-۳-۴ را در بیشتر دوران حضورش بر روی نیمکت تیم های مختلف اعمال کرده است. این درست است که وی همواره در تیم هایش از وجود مهره هایی در سطح جهانی برخوردار بوده، با این حال نقش مدیریت وی را نمی توان نادیده انگاشت.
وی در هفت سال حضور بر روی نیمکت میلان یکبار، در حضور دو ساله اش بر روی نیمکت چلسی یکبار و در دوران یک و نیم ساله اش در پاریسن ژرمن نیز یکبار قهرمان لیگ شد. اما وی هرگز در رئال مادرید به این عنوان دست نیافت. نقطه عطف کارنامه او بدون شک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با تیم های میلان و رئال مادرید است.
8- یوآخیم لو
سرمربی خوش استایل مانشافت، بیشتر دوران فوتبال اش را در بوندس لیگا ۲ و همراه فرایبورگ سپری کرد. با این حال وی از تجربه مربیگری در ۴ کشور مختلف ( سوئیس، آلمان، ترکیه و اتریش ) برخوردار است. تابستان گذشته و با قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، وی نام خود را در بین یکی از ۱۹ مربی که موفق به فتح جام جهانی شده اند ثبت کرد. فراموش نکنید که با حضور وی در نیمکت ژرمن ها ( چه به عنوان دستیار و چه به عنوان سرمربی ) آن ها به مرحله نیمه نهایی ۵ جام بزرگ رسیده اند.
7- اونای امری
فصلی که گذشت را، با قهرمانی در لیگ اروپا و کسب رتبه پنجم در لایگا به پایان رساند. همین که میلان و ناپولی به دنبال حضور وی بر روی نیمکت تیم خود بودند، نشان از عظمت این مربی دارد. داستان مربی گری او مصداق بارز مثل "از فرش تا عرش" است.
وی که در سال ۲۰۰۴ به دلیل مصدومیت شدید از ناحیه زانو بازی کردن در زمین فوتبال را برای همیشه کنار گذاشت، روی به مربیگری آورد و در اولین گام هدایت تیم لورکا دپورتیوو را به دست گرفت و این باشگاه را برای اولین بار در تاریخش راهی لیگ آدلانته ( دسته دوم اسپانیا ) کرد. سپس مدتی را در آلمریا گذراند اما اساس سبک امروزی اش را در والنسیا بنا نهاد. پس از ترک والنسیا در سال ۲۰۱۲ اندک دورانی را در روسیه و اسپارتاک مسکو گذراند اما دیری نگذشت که به اسپانیا بازگشت و این بار در قامت مربی سویا خوش درخشید.
6- یورگن کلوپ
دنیای فوتبال، دنیایی است که کوچک ترین اتفاقات در آن می توانند تاریخ را دست خوش تغییر کنند. در سال ۲۰۰۸ یورگن کلوپ پس از توافق بر سر دستمزد شخصی اش آماده بود تا عصر جدیدی را در هامبورگ آغاز کند. او قرار بود پس از دورانی پر هیاهو در ماینز، راهی هامبورگ شود اما یک تغییر مسیر موجب شد تا باشگاه هامبورگ طی هفت سال سپری شده از این ماجرا، ۱۳ مربی مختلف را روی نیمکت باشگاهش ببیند!
بله، یورگن کلوپ راهی زرد پوشان وستفالن شد. حال هواداران دورتموند یک مربی سراسر انگیزه و انرژی را بر روی نیمکت خود می دیدند. طرفداران فوتبال در آلمان، هرگز آن برنامه تلویزیونی کلوپ و یوهانس بی کرنر ( مجری یکی از کانال های تلویزیونی آلمان ) را فراموش نمی کنند. جایی که بی کرنر از کلوپ پرسید:
بازیکنانت می گویند تو این قابلیت را داری تا افراد را با انرژی ات به آتش بکشی. اگر من یکی از بازیکنان تو باشم، چگونه آدرنالین من را به بالاترین حد می رسانی؟
آن جا بود که یورگن کلوپ پس از مدتی نگریستن در صورت بی کرنر، یک سیلی را نثار او کرد! همین انرژی بود که به وی کمک کرد تا تیمش را قهرمان جام حذفی کند و به فینال لیگ قهرمانان برساند. وی از لحاظ اقتصادی نیز بیش از آن که در بازار نقل و انتقالات هزینه کند، برای تیمش درآمد کسب کرد.
5- ماسیمیلیانو آلگری
فصل را با باخت به ساسولو به پایان برسانی و تیمت در رده ۱۱ جدول رده بندی به کارش پایان دهد اما راهی نیمکت قهرمان سری آ شوی! بله کمی رویاییست اما این فرصت به آاگری اهدا شد. او شاید همانند کنته در نزد هواداران محبوب نباشد اما وی هرکاری برای مبدل ساختن بانوی پیر به تیمی بزرگ تر انجام داد.
در ابتدا وی تحت فشار مقایسه شدن با کنته قرار داشت اما به مرور زمان، سبک خاص خود را به تیمش دیکته کرد. سیستم ۲-۵-۳ رایج در باشگاه از زمان کنته را به ۲-۱-۳-۴ تغییر داد، قهرمان سری آ شد، جام حذفی را بالای سر برد و نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
4- دیگو سیمئونه
ماجراجویی هایی مختلف را پشت سر گذاشت. شاخص ترین آن ها حضور سه ساله بر روی نیمکت کاتانیا در ایتالیا و دورانی شش ماهه در راسینگ کلاب آرژانتین بود؛ اما در نهایت وی به تیمی نقل مکان کرد که در آن بازی کرده بود: اتلتیکو مادرید. وی در این باشگاه قهرمان لیگ اروپا، سوپرکاپ، لالیگا و کوپا دل ری شد و در سال ۲۰۱۴ نایب قهرمان لیگ قهرمانان شد.
کارلوس بیلاردو مربی اسبق سیمئونه در وصف وی می گوید:
زمانی که دیگو در تیم ملی زیر ۲۰ سال بود او را ملاقات کردم و دریافتم که، وی یک شخصیت پیروزی طلبی منحصر به فرد دارد.
سال قبل سیمئونه در مصاحبه با ال گرافیکو اذعان داشت:
من به برنامه بلند مدت اعتقادی ندارم. به عنوان یک مربی، من فکر می کنم که بازی بعد، آخرین باری است که بر روی نیمکت تیم خود تکیه خواهم زد.
3- لوییز انریکه
چه کسی چنین پایانی را در ابتدای فصل قبل برای او متصور می شد؟ سال قبل انریکه پر فراز نشیب بود. همانند یک "رولر کوستر" که یک مسیر سراشیبی را طی می کند، ژانویه قبل وی در آستانه اخراج از نیمکت آبی اناری ها قرار داشت. و در پایان شکوهی به عظمت کسب یک سه گانه دلچسب.
او همانند یک صخره در برابر انتقادات ایستادگی کرد و خود را به اثبات رساند. در تاکتیک هایش در داخل زمین، ترسی دیده نمی شد؛ همان گونه که در خارج از زمین برای کنار زدن محبوب ترین بازیکن آکادمی لاماسیا "جرارد دلوفئو" ابایی نداشت. سرمربی اسبق رم و سلتاویگو به لطف مثلث MSN ( که ۹۰ درصد گل های بارسلونا در لالیگا را به ثبت رساندند ) خود را در تاریخ این باشگاه جاودانه کرد.
2- پپ گواردیولا
با اختلاف ۱۰ امتیاز، پرچم تیمش را بر بام آلمان برافراشته کرد. تا مرحله نیمه نهایی جام حذفی آلمان موسوم به "DFP POKAL" پیش رفت و نام تیمش را در بین ۴ تیم برتر اروپا قرار داد. آن هم در سالی که بیشتر مواقع فصل را در غیاب ستارگانی چون: داوید آلابا، آرین روبن، فرانک ریبری، تیاگو آلکانترا و خاوی مارتینز سپری کرد.
تحمیل شکست سنگین ۷ بر یک به رم و ۶ بر یک به پورتو، نشان می دهد فوتبال مالکانه او خسته کننده نیست. او به همان اندازه که وقت خود را به آنالیز تیم های حریف از طریق دیدن فیلم بازی های گذشته آن ها اختصاص می دهد، برای سیستم تیمش وقت می گذارد.
جالب است بدانید با تمام محدودیت هایی که مصدومیت برای تیم او به وجود آورد، او در سال قبل به تناوب از سیستم های: ۳-۳-۴، ۳-۴-۳، ۰-۶-۴، ۴-۳-۳ و ۲-۴-۱-۳ بهره برد.
1- خوزه مورینیو
در نبود رقیبی همچون سرآلکس فرگوسن، سال قبل مانوئل پیگرینی را حریف شماره یک خود می دید. با خرید هوشمندانه سسک فابرگاس و دیگو کاستا و ادغام این دو در سیستم تیمش، کل فصل قبل را در صدر جدول رده بندی انگلستان سپری کرد. سبک دفاعی تیمش شاید برای رقبا خسته کننده اما برای هوادارانش در کنار آن ضد حملات سرعتی، لذت بخش بود.
در ۱۸ آوریل فصل قبل زمانی که با نتیجه ۱ بر صفر منچستریونایتد را در استمفوردبریج شکست داد، بیان کرد:
این یک بازی است و ما هرگز نمی خواهیم در آن بازنده باشیم، هرگز.
باخت به آرسن ونگر در کامیونتی شیلد را می توان هشداری برای این مربی تلقی کرد؛ چرا که رقبا بیکار ننشسته اند و در حال نزدیک کردن خود به سطح قهرمان لیگ جزیره و جام اتحادیه هستند.
