مدت زمان زیادی طول می کشد تا بازیکنی با استعدادی برتر از رقابت موجود در شمال لندن فراتر برود.پت جنینگس یکی از آن استعداد های برتر بود.
دروازبان ایرلندی 13 سال سنگربان تاتنهام بود پیش از آنکه 8 سال را در آرسنال بگذراند.دیگران معمولا بازیکنان را به دو گروه عشق ها و منفور ها تقسیم می کردند.اما جنینگس جزء آنها نیست.او همیشه می تواند انتظار برخوردی گرم را چه در اطراف وایت هارت لین و چه اطراف اشبورتون،داشته باشد.
دلیلش ساده است.جنینگس یکی از بهترین بازیکنانی بوده که دستکش های دروازبانی را بر دست کرده است.او 119 بازی ملی را در مدت حضور 22 ساله اش برای ایرلند شمالی انجام داد و او بیش از 1000 بازی در سطح حرفه ای را تجربه کرد.نام او در سال 1973 به عنوان بهترین بازیکن سال برده شد،5 جام بزرگ پیروز شد،نشانه ی OBE (یکی از نشان های عالی امپراطوری بریتانیا) را دریافت کرد و همچنین در بازی خیریه 1967 یک گل به ثمر رساند.
آرام و مطمئن،جنینگس خوشبخت با یک معنای موقعیتی بود به این معنی که او محتاج به متوسل شدن به حرکات خارق العاده نبود.او به سادگی در جای درست و در زمان درست در هنگام سانتر های از جناحین یا شوت های از راه دور قرار داشت.جنینگس سلطان تک به تک ها بود.به اندازه ی کافی می ایستاد تا زاویه برای مهاجم تنگتر شود و همه چیز را برای مهاجم حمله کننده سخت تر از حد معمول می کرد.
بزرگترین ارتباط جنینگس با آرسنال پیش از انتقال سال 1977 او مربوط به سال 1971 و دبل کردن آرسنال می باشد که او در مقابل آرسنال در بازی معروف به میدان رفت.مرد ایرلندی در درون دروازه ی تاتنهام در وایت هارت لین قرار داشت که گل ری کندی به وسیله ی ضربه ی سر،منجر به مسجل شدن قهرمانی آرسنال در ورزشگاه رقیب سنتی شد.پس از 6 سال او در کنار تعدادی از همان بازیکنان رقیب بازی می کرد.
این حقیقت است که آرسنال علاقه مند به سال های حضور جنینگس می باشد و به طور کلی از پیشبینی اشتباه تاتنهام سپاسگذار است.سرمربی تاتنهام،کِیث بارکینشاو هنگامی که اجازه داد جنینگس در 1977 به هایبری برود،اعتقاد داشت او به پایان دوران حرفه ایش رسیده است اما مرد ایرلندی 327 بازی برای آرسنال انجام داد و حتی در مقدماتی جام جهانی 1986 هم قدرتمند بود.
تمام مدت زمان حضور جنینگس در لندن بی نقص و عیب بود.3 فصل پایانی او در آرسنال با 3 حضور پیاپی در فینال جام حذفی همراه شد که در یکی از آنها با پیروزی 3-2 برابر منچستریونایتد توانستند مدال را کسب کنند.گل نخوردن جنینگس در یوونتوس به آرسنال کمک کرد که به فینال جام در جام اروپا سال 1980 صعود کند.با وجود تلاش ستودنی او،توپچی ها در فینال آن جام در ضربات پنالتی در مقابل والنسیا شکست خوردند.
جنینگس ستاره های درخشانش را در سال 1982 رو به افول می دید.هنگامی که جرج وود اسکاتلندی جایگاهش را به عنوان شماره ی 1 در هایبری تثبیت کرد.جنینگس در سال 1985 به همان باشگاهی که از آنجا بازیش را آغاز کرده بود بازگشت و تا پایان دوران بازیگریش در تاتهام حضور داشت.او با انجام یک بازی ملی در سن 40 سالگی از فوتبال کناره گیری کرد.او در جام جهانی 1986 به دوران حرفه ایش پایان داد.این بهترین پایان برای یکی از بهترین دروازبان های دنیای فوتبال بود.
حالا چک هم پس از 11 سال حضور در یک تیم لندنی به آرسنال پیوسته تا شاید جای پای امسال پت بگذارد و همزمان اسطوره دو تیم رقیب شود.
