- مسی، پله، مارادونا، کرویف و .... شاید خیلی ها این بازیکن ها رو بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بدونن. اما هیچکس نمی تونه " کریستیانو رونالدو " رو پر تلاش ترین بازیکن تاریخ فوتبال ندونه. نمی تونه رونالدو رو دیده باشه و اونو با پشتکار ترین فوتبالیست تاریخ ندونه. رونالدو تو دنیای فوتبال هیچوقت از جنگیدن نترسید. هیچ وقت شونه خالی نکرد و طاقت اینکه کسی قبولش نداشته باشه رو نداشت. از بچگی همینطوری بود. از همون وقتی که تو 14 سالگی سمت معلم خودش صندلی پرت کرد و بعدا دلیلش رو اینطوری بیان کرد " به من توهین کرد ! " قشنگ معلوم بود که اهل جنگیدنِ و طاقت اینکه کسی بخواد دست کمش بگیره رو نداره !
- رونالدو تو دنیای فوتبال، همیشه در حال پیشرفت بود. هیچ وقت متوقف نشد. سال 2008 رو به یاد یارید. سالی که رونالدو اولین توپ طلای خودش رو برد. اون زمان کمتر کسی می تونست فکر اینکه رونالدو می تونه از این هم بهتر بشه رو بکنه. رونالدو اون زمان هم از دید خیلی ها کاملترین فوتبالیست دنیا بود که کسی نمی تونست رو دستش بلند بشه. رونالدو با همون فرمون می تونست تا سال ها جلو بره و کسی به گرد پاش نرسه. اما رونالدو هیچوقت به اون حد راضی نبود. ظهور اعجوبه ای به نام مسی هم تبدیل به انگیزه ای بزرگ برای رونالدو شد. انگیزه ای که باعث بشه رونالدو تلاشش رو 5 برابر کنه. که پا پس نکشه و برای رسیدن به عنوان بهترین بازیکن دنیا، با تمام سختی ها بجنگه.
- تو تاریخ فوتبال، هیچ کس به اندازه رونالدو برای رسیدن به بهترین بودن تلاش نکرده. هیچکس اندازه اون نظم و قدرت نداشته. رونالدو استعداد خیلی بالایی داشت اما نه استعدادی که بقیه ستاره های فوتبال مثل رونالدینیو، کاکا و بعدا مسی داشتند !! اما با این وجود شونه خالی نکرد و با همه ی این ستاره های ناب فوتبال جنگید. جنگید و سال 2008 به اولین توپ طلای خودش رسید. اونجا بود که اعجوبه ای به نام لیونل مسی ظهور کرد و جلوی تاریخ سازی رونالدو رو گرفت. اما رونالدو اهل انصراف نبود. به جنگیدن ادامه داد. 4 سال به جنگیدن ادامه داد تا اینکه بالاخره تونست مسی رو شکست بده و عنوان بهترین بازیکن دنیا رو بدست بیاره. اشک های این بازیکن در مراسم توپ طلای سال 2014، شکستن بغض مردی بود که 4 سال با همه سختی ها جنگیده بود. مردی که تمرین، تمرین، تمرین و تمرین کرد. مردی که نذاشت حرف های پوچ کسایی که کاری از عهدشون بر نمیاد جلوش رو بگیره. مردی که اون شب در مراسم گالا، تبدیل به یک بچه ی کوچیک شده بود. همون بچه ای که روزی توی لیسبون، با این باور که روزی بهترین بازیکن دنیا می شه، دنبال توپ می دویید ....
- پسری که در 18 سالگی راهی منچستر شد. اونم با مبلغی که باعث شد خیلی ها تعجب کنن. و بدتر از اون به عنوان جانشین ستاره ای به نام دیوید بکهام.همین 2 مورد معنی این رو داشت که اولین اشتباه در اون شرایط، برای جوونی مثل رونالدو به معنی پایان کارِ. فکر نکنید که رونالدو اشتباه نکرد. نه ! رونالدو اتفاقا اشتباه کم نداشت اما نزاشت این اشتباه ها کارش با دنیای فوتبال رو تموم کنن. اون عنوان بهترین بازیکن دنیا رو می خواست و می دونست با ترسو بودن بهش نمی رسه. هر بار زمین خورد، سریع تر و قوی تر بلند شد. انقدر تلاش کرد که کسی دیگه دلش برای بکهامِ بزرگ تنگ نبود. اگه بکهام تو منچستر دنیا رو توی دستاش گرفته بود، رونالدو داشت توی منچستر اونو روی انگشتش می چرخوند !!
- رئال مادرید ! یه سری شاید رفتن کریس به رئال رو اشتباه بدونن. اما یک لحظه فکر کنید می بینید که رئال مادرید و رونالدو، برای هم ساخته بودن.فقط این 2 یعنی رئال و رونالدو بودن که می تونستن بزرگی همدیگه رو تحمل کنن و تو یک محفل قرار بگیرن. رونالدو نشون داده بود انقدر بزرگ و قوی هست که نفر اول بودن تو بزرگترین تیم دنیا کوچکترین اثری روش نزاره و رئال هم انقدر بزرگ بود که بتونه بازیکنی مثل رونالدو رو که روز به روز داشت قوی تر می شد رو توی خودش جا بده اونم بدون اینکه مسئله و حاشیه ای ایجاد کنه !!
- پسری که در 14 سالگی، خودش رو بهترین بازیکن دنیای فوتبال در آینده می دونست، هنوز هم به همون مقدار خودخواه و با صلابت هست. رونالدو هیچوقت نابغه ی فوتبال نبوده. رونالدو نابغه ی دنیای ورزشِ ! بازیکنی که می تونیم در چارچوب بهترین ورزشکار های تاریخ ازش نام ببریم. بازیکنی که استعداد نه چندان بی نظیرش رو، با سختکوشی، تلاش و پشتکارِ فوق العاده زیاد جبران کرد. پسری که در بدو ورودش به منچستر، انواع و اقسام حمله ها رو تجربه کرد، الان تبدیل به CR7 شده. تبدیل به یک برندِ معتبر در سراسرِ دنیا !! CR7، یک سیاره ی دست نیافتنی هستش ،،،،،
