طرفداری- وضعیت روانی رافا در نیویورک می تواند در یک کلام خلاصه شود: ناآرام.
ستاره محبوب اسپانیایی همیشه حرف‌های درست، مودبانه و قشنگی درباره تجاربش در نیویورک بر زبان رانده است. اما در حالیکه اوپن آمریکا قطعاً اوج‌های فوق‌العاده‌ای برای رافا رقم زده، از جمله دو قهرمانی، سقوط‌های دردناکی هم برای او در بر داشته است. اینکه او امسال کدام یک را تجربه خواهد کرد سوال درگیر‌کننده‌ای است در آستانه شروع بازی‌ها ذهن را مشغول می‌کند.
رافا بعد از انصراف از اوپن فرانسه در ماه می به علت مصدومیت مچ دست چپ، برای دو ماه از تور بود. او احتمالاً در بازی‌های المپیک ریو و رقابت در دو بخش انفرادی و دوبل (و تصمیم برای بازی در بخش میکس)در طول نه روز فشرده، خودش را زیر بار بزرگی قرار داد. سلطان 30 ساله خاک رس (و شاهزاده چمن و مستمند زمین‌های هاردکورت) ریو را با مدال طلای دوبل و تلاشی نافرجام برای مدال برنز انفرادی ترک کرد.
غیبت طولانی رافا در تور، فشار عاطفی بازی‌های المپیک و موفقیتش در بازی‌ها مطمئناً تجربه‌ای فرسایشی بوده است. با این حال او فوراً به به رقابت‌های مسترز سینسیناتی رفت، جایی که در دور سوم به برنا چوریچ 19 ساله باخت. نادال گفت:
فکر می‌کنم باید از نظر فیزیکی و عاطفی ریکاوری کنم، و مخصوصاً باید به مچم، دستم، همه چیزم استراحت بدهم.
صحبت‌هایش باعث می‌شود تعحب کنید که چرا بعد از المپیک به خانه نرفت، یا از سینسیناتی انصراف نداد. [با اینکار] او می‌خواست شانسش در اوپن آمریکا را به ماکسیموم برساند. و این یک قمار است.
در آینده نادال یو اس اوپن را به عنوان تورنمنتی به یاد خواهد آورد که در آن سخت‌تر و موفق‌تر از هر جای دیگری برای غلبه بر ترس‌ها و ضعف‌هایش کار کرده است. این آخرین گرند اسلمی بود که تسلیم فورهند‌های کُشنده و دوندگی‌های بی‌امان روی بیسلاین او شد. او اینجا بود که در سال 2010 کَریر گرند سالم خود را کامل کرد.
نادال با وجود علاقه ذاتی‌اش به خاک رس، برنامه های پرفشار و ناراحتی‌هایی که در سال‌های اولیه‌اش در این تورنمنت متحمل شد، می‌توانست در نیویورک به یک قدرت بدل شود. در دو سال اولش در نیویورک برابر بازیکن‌های رنک بالاتر شکست خورد، اما به دلیل موفقیتش در اوپن فرانسه زمانی که در سال 2005 و در 19 سالگی سومین اوپن آمریکایش را پشت سر می‌گذاشت شماره دو دنیا شده بود.
نادال آن سال سه بازی پیاپی برابر آمریکایی‌ها داشت و در نهایت به جیمز بلیک رده چهل و نهمی باخت. دوسال بعد هم چندان بهتر نبود: شکست به میخائیل یوژنی و هموطن و دوستش داوید فرر به ترتیب در یک چهارم نهایی و دور چهارم رقابت ها. هیچکدام از آن دو رقیب در آن زمان در تاپ تن نبودند.
در سال 2008، نادال و بعد از قهرمانی در اوپن فرانسه و یک برتری دگرگون‌کننده برابر راجر فدرر در ویمبلدون نفر شماره یک دنیا بود. اما در نیمه نهایی اوپن آمریکا به نایب قهرمان بازی‌ها اندی ماری باخت. غافلگیری‌ها از راه رسیدند و اولین آنها بسیار آزاردهنده بود. در سال 2009، پارگی ماهیچه شکمی مانع نادال در نیمه نهایی شد و این فرصت را به خوان مارتین دل پوترو داد تا اولین گرنداسلمش را به دست آورد.
نادال سرانجام در 2010 با یک پیروزی چهار سته برابر نوواک جوکوویچ به نتیجه رسید. بعد از قهرمانی احساساتش را در یک جمله خلاصه کرد:
بیشتر از آنی است که رویایش را داشتم.
از آن زمان یو اس اوپن هم به مِلک نادال بدل گشته و هم جایی که او مثل یک برده بیهوده جان کنده. او هم در زمین آرتور اش درخشیده و هم خاموش بوده. پیروزی نادال برابر جوکوویچ در سال 2013 از برترین و پرخروش‌ترین نمایش‌هایش بوده است؛ شکست پنج سته سال گذشته او برابر فابیو فونینی که در آن دو ست پیش بود هم یکی از ناامید‌‌کننده‌ترین‌ها.
آمار نادال در فینال‌های یو اس اوپن 2-1 است و به استثنای سال گذشته او از سال 2007 هر زمان که بازی کرده یا در نیمه‌نهایی بوده و یا عملکرد بهتری داشته است. اما او در چهار سال گذشته تنها دو بار در اوپن آمریکا بازی کرده است؛ او سال 2012 را به علت مصدومیت مچ دست و سال 2014 را هم به علت تاندون زانویش از دست داد. در این بین او قهرمان تورنمنت شد.
نادال حالا در آخرین فاز حرفه‌اش قرار دارد. او با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کند. تلو تلو می‌خورد و در تلاش است تا بعد از آن رقص وحشت با اضطراب تعادلش را به دست آورد. با این حال او تنها سه گرند اسلم با فدرر فاصله دارد. هر یک گرند اسلم با ارزش است.
آمار می‌گوید بین نادال و یو اس اوپن هر اتفاقی ممکن است. اینکه او بعد از ریو به سینسیناتی رفت تا قبل از آخرین گرند اسلم سال چند بازی بیشتر انجام دهد آنچنان شگفت‌آور نیست. او در سینسیناتی گفت:
نیاز دارم تمرین کنم و بازی کنم.
نادال می‌داند برای بردن یو اس اوپن چه باید کرد، وهمچنین می‌داند که یو اس اوپن با آنها که آماده نیستند چه می‌کند. او آماده است و می‌گوید برنامه المپیکی‌اش برای بازی در دو بخش انفرادی و دوبل مثل انجام روزی یک بازی پنج سته انفرادی بوده است. اگرچه مچ دستش هنوز یک علامت است – یک سوال ترسناک:
مچم مثل سابق است، با استراحت بیشتر مچم بهتر نمی‌شود. باید دوباره به بازی عادت کند، باید دوباره به ضربه زدن عادت کند.
می‌توانید کلمه مچ(wrist) را در جمله بالا با کلمه ریسک(risk) جایگزین کنید و ایده خوبی از وضعیت نادال در یو اس اوپن امسال در مقایسه با گذشته نزدیک به دست آورید. وضعیت روانی نیویورکی او دوباره، ناآرام است.
مرتبط:
