دوستان این داستان واقعیه ولی مربوط به من نمیشه گفتم بزارم بخونید خودم خیلی خوشم اومد تو یه سایت یکی از بچه ها نوشته بود(همه متن رو کپی کردم)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
از همتون خواهش میکنم که متن زیرو بخونید و نظرتونو بگید
تجربه چهل روز گناه نکردنمو براتون نوشتم.خواهش میکنم بخونید و نظر بدید در انتها
سلام.
امیدوارم خوب خوب باشید
خیلی وقت بود که میخواستم کل زندگیمو براتون تعریف کنم اما خب روم نمیشد یا چه جوری بگم ادم یه سری چیزارو نمیتونه بگه اما اگه عقده بشه دیگه نمیتونی تحملش کنی…اما تنها چیزی که تونستم از این روزای سخت و نفس گیر یاد بگیرم این بود که تونستم خودمو پیدا کنم و بفهمم که واقعا کیم.
همه چی بر میگرده به این تاریخ 19/5/93
یه سری اتفاقت خیلی خیلی بد میوفته برام که در عرض 5 دقیقه با خدا یک معامله ای کردم. اون لحظه به خدا گفتم Frownخدایا اگه نجاتم بدی به خدا توبه میکنم و دیگه گناه نمیکنم) از اونجایی که هیچی از توبه نمیدونستم تصمیم گرفتم حداقل نمازمو شروع کنم و بخونم . یادمه ساعت 4 صبح بود که از شدت استرس و ناراحتی رفتم وضو گرفتم…اما چه وضویی!!…راستش بلد نبودم وضو گرفتن چه جوریه.جایی که بودم کسی نبود که یادم بده…نمیدونم چه جوری وضو گرفتم اما میدونم که 100 در 100 اشتباه بود اما انقدر نیاز به ارامش داشتم که سریع وضو رو بلاخره به یه بدبختی گرفتم …فقط در همین حد بگم که هنگام وضو نمیدونستم اول پا رو باید اپ بریزم یا سرو…صورت چند بار؟ حتی نمیدونستم اول دست چپ یا دست راست…هیچی نمیدونستم…هیچی…
رفتم سر سجاده…اخرین نمازی که خونده بودم …راستش یادم نمی اومد….بلد نبودن نماز بخونم…مثل این دیوونه ها ایستاده بودم نمیدونستم چکار کنم…چند بار خواستم بیخیال بشم اما واقعا به این نماز نیاز داشتم.چشامو بستم دلو زدم به دریا..
دو رکعت میخونم برای خدا …
نفهمیدم چه نیتی کردم …وقتی شروع کردم به نماز خوندن حتی سوره حمد رو هم حفظ نبودم کامل یادمه موقع رکوع ذکره سجده میگفتم یعنی ذکر سجده رو اشتباهی تو رکوع میگفتم…اما با این که نمازم کاملا اشتباه بود اما با عشق میخوندم که بعد نماز خودمم باورم نمیشد که این منم که دارم نماز میخونم…من واقعا به کمک خدا نیاز داشتم.شده از همه کس نا امید شی؟ شده هیچکی به فریادت نرسه جز خدا؟
چرا دروغ بگم…میخوام یه اعترافی بکنم…من از اون دسته از ادمها بودم که نه مسجد میرفتم و نه میدونستم خدا چیه…قران نمیدونستم چیه..میگفتم ول کن بابا اول جوونی عشقو حالتو بکن.
بچه ها الان که دارم تایپ میکنم بغض کردم.
صبح تا شب تو دنیای خودم بودم…کلی دوست دختر داشتم همیشه پیششون بودم…اصلا اعتقاد به هیچ خدا پیغمبری نداشتم .تو دنیای خودم بودم…همیشه با ماشین میرفتم چرخ و هر کاری بگید میکردم…
تا این که این اتفاق بد تو زندگیم افتاد…
وقتی شروع کردم به نماز خوندن هیچی بلد نبودم.یادمه تشهد و سلام رو کاملا شانسی میگفتم.یه قرآنی رو تاقچه بود که کلی خاک گرفته بود.تصمیم گرفتم یه نگاهی بهش بندازم.وقتی قران رو برداشتم دیدم هیچی نمیفهمم اخه عربیم ضعیف بود.تصمیم گرفتم معنی فارسی قران رو بخونم ببینم چی نوشته…به دلم نشست…خیلی به دلم نشست.از یه طرف از گذشتم پشیمون بودم و از طرفی نگران و ناراحت.حس میکرد خدا هیچوقت منو نمیبخشه.ساعت 5 صبح بود.یادمه نور اتاق خیلی کم بود.به زور قران رو به صورتم چسبوندم تا بتونم بخونم.هیچوقت فراموش نمیکنم صفحه اول سوره توبه رو…همه ما از یه سوره قران خوشمون میاد.خیلی ها سوره یاسین دوست دارن خیلی ها سوره الرحمن…ولی من از سوره توبه خیلی خاطره دارم…وقتی داشتم معنی فارسیشو میخوندم دنبال جایی بودم که بفهمم خدا گناه کارارو میبخشه…تا یه جایی رسیدم که خدا میگفت من همه رو میبخشم.خیلی خوشحال شدم.با اون چشمای گریون و استرس زیاد سر رو بالشت گذاشتم و قران رو چسبوندم به سینم و خوابیدم.
امیدوارم اون حال من برای هیچ کسی اتفاق نیوفته.انقدر ناراحت و استرس داشتم که فقط خدای بالا سرم شاهده که چی کشیدم…
از طرفی هیچی در مورد خدا نمیدونستم و از طرفی نماز و وضو هم بلد نبودم…
از اون روزای سخت و نفس گیر 3 ماه میگذره.چه جوری میتونم فراموش کنم…چه جوری…یادمه رفتم به یه حاج اقایی گفتم حاج اقا عذاب وجدان دارم چکار کنم…نمیتونم تحمل کنم.توبه کردم میخوام دور این کارارو خط بکشم…بهم گفت ذکر : ( استغفرالله ربی اتوب الیه ) زیاد بگو…
بچه ها بذارید باهاتون راحت باش..راستش بلد نبودم این ذکرو بگم.عربیم ضعیف بود…تا استغفرالله درست میگفتم اما باقیشو فراموش میکردم…میدونم شاید تعجب کنید شاید بگید مگه یه ذکر حفظ کردن میخواد !!! شاید تعجب کنید و بگید یه ادم چقدر میتونه از دین و خدا عقب باشه اما باید بهتون بگم که من …بذارید از اینجا براتون شروع کنم.
وقتی رفتم پیش اون حاج اقا بهش گفتم : حاج اقا من فلان جای نمازومشکل دارم باید چکار کنم؟ بهم گفت : مرجع تقلیدت کیه؟ من یه نگاهی زیر چشمی بهش کردم و گفتم مرجع تقلید کی هست ؟ بهم گفت : شما مرجع تقلید ندارید؟ جواب دادم : مرجع تقلید خوردنیه دیدنیه چی هست ؟ ….بچه ها حتی نمیدونستم مرجع تقلید یعنی چی ..وقتی اینو به اون حاجی گفتم بنده خدا هنگ کرده بود…میگفت مگه میشه یه ادم ندونه مرجع تقلید یعنی چی؟
خلاصه اینجا بود که فهمیدم مرجع تقلید کیه . رفتم از اینترنت رساله مکارم شیرازی دانلود کردم بخونم اما هیچی نمیفهمیدم.یه چی میگم تورو خدا مسخرم نکنیدا ..من نمیدونستم بول چیه…به یکی اس ام اس دادم گفتم بول چیه ؟ جواب داد نمیدونی مگه ؟ گفتم نه و اس داد : یه چیزه باحاله Smile
اقا به هزار بد بختی این رساله خوندم اما هیچی نمیفهمیدم
تازه بعد از دو هفته تا حدودی نمازو یاد گرفتم.اما به شدت وسواس داشتم..راستش همیشه میگفتم نمازم اشتباهه..میگفتم این نمازارو خدا قبول نمیکنه اخه اشتباه میخونی.تصمیم گرفتم برای اولین بار تو عمرم برم مسجد…دوباره تاکید میکنم !! برای اولین بار تو عمرم !!! اقا رفتم مسجد..رفتم دیدم یه مشت پیر مرد تو مسجدن.اول خواستم برگردم اما گفتم تا اینجا اومدم زشته برگردم.اون روز تیپم خیلی خفن بود.همه پیر مردا نگام میکردن…راستش خیلی خجالت کشیدم تا اینکه اقا هادی ( خادم مسجد) اومد بهم سلام کرد و منم بهش سلام کردم.با هم دوست شدیم و منو تشویق کرد که زیاد بیام مسجد و منم گفتم چشم…و از اون روز بود که تصمیم گرفتم چایی مسجد رو من پخش کنم…هر پنشنبه بعد نماز و قبل دعا کمیل نون و شیرینی و چایی میدادن که من چایی و خرما پخش میکردم..انقدر کیف میکردم که نگو…یادمه روز سه شنبه تو مسجد حضرت محمد کلاس قران بود منم رفتم… تقریبا 20 نفری بودن تو مسجد و نوبتی قران میخوندن تا اینکه رسید به من.یعنی اون لحظه انقدر خجالت کشیدم که …اما دلو زدم به دریا و پیش این همه ادم شروع کردم به قران خوندن…اقا خودمم نفهمیدم جی خوندم اما بلاخره تموم شد
وقتی اون روز قران رو خوندم خیلی کنجکاو شدم ببینم قران واقعا چیه…وقتی اومدم خونه تصمیم گرفتم قران بخونم تا ایمانم تقویت بشه..سوره حمد و توحید رو برای نماز خوندن حفظ کردم و رسیدم به سوره فلق …نتونستم و کم اوردم.ولی به جاش شروع کردم به خوندن معنی فارسی قران.کلی برام سوال و شبهه ایجاد شد.مثل اینکه تازه از خواب بیدار شدم.یادمه محکم سرمو به دیوار میزدمو خود زنی میکردم.
شاید بگید که چرا خودزنی میکردی؟ راستش من تاحالا اصلا به ماه و خورشید دقت نمیکردم اما وقتی قران میخوندم خدا میگفت ما خورشید و ماه را مستخر شما کردیم.من یهویی تنم لرزید با خودم گفتم من کیم ؟ من کجام؟ دستام چرا این شکلیه؟ ماه رو کی درست کرده؟ خورشید چرا این شکلیه؟ انقدر با مشت به سرم میزدم که یه شب از هوش رفتم.به خدای بالا سرم سوگند انقدر خودمو میزدم که حتی نمیتونید تصور کنید…
تا اینکه دوباره یه توبه اساسی کردم و به خودم قول دادم دور همه دخترارو خط بکشم.راستش من دوست دختر زیاد داشتم…قراره با هم صادق باشیم.نمیخوام دروغ بگم اخه بعدش عذاب وجدان میگیرم.میدونم این حرفارو میزنم شاید گفتنش درست نباشه اما من فقط نیتم اینه که تجربمو در اختیار شما بذارم.
من دوست دختر زیاد داشتم.همشونم خوشگل و شیک بودن.هر روز با یکی بودم.نه برام کم میزاشتن و نه من براشون کم میزاشتم..همیشه با ماشین بیرون میرفتیم.همشونم پایه پایه بودن…بگذریم.اینو گفتم که مقدمه بشه برای باقی حرفام.
راستش من با خوندن قران توبه کردم اما دل کندنن از این دخترا برام خیلی سخت بود.از یه طرف عذاب وجدان داشتم و از طرفی نمیتونستم به نیازهام نه بگم.
تصمیم گرفتم سیم کارتمو بشکونم و شکوندم.از فیس بوک و لاین و ویچت تانگو و واتس اپ بگیر تا چت و شماره و عکس …همه رو پاک کردم.تموم فیلمای مستهجن رو از رو سیستمم پاک کردم..تصمیم گرفتم هر چی که منو به گناه میکشونه رو پاک کنم.این اتفاق دقیقا در تاریخ 1/6/93 افتاد…تموم چیزهایی که من باهاشون انس گرفته بودمو ریختم سطل اشغال و درشو محکم بستم..تا یه هفته همه چی خوب بود و روال عادی داشت اما بعد از یه هفته…
از این جا به بعد حرفامو پسرا خوب متوجه میشن.زیادم تو جزئیات نمیرم چون خوب نیست.اما خیلی حالم بد شد.با خودم میگفتم خودم با دستای خودم اون حوری های خوشگلو پروندم…کلی اعصابم خورد شد اما با اینکه به شدت نا امید بودم نمازم ترک نمیشد…تا اینکه یه تصمیم عجیب گرفتم…از اینجا به بعد متنمو با تامل بخونید.
تصمیم گرفتم خودمو تنبیه کنم تا فکر این دخترا نزنه به سرم…یه روز فکر کنم ساعت 6 غروب بود که به شدت داغون بودم تصمیم گرفتم انقدر به خودم سیلی بزنم که فکرش از سرم بیاد بیرون.شروع کردم به خود زنی انقدر خودمو زدم که…بعد چند بار سرمو محکم کوبیدم به دیوار بازم دیدم فکر این دخترا از سرم نمیره بیرون…روانی شده بودم.الان که دارم اینارو تایپ میکنم خندم گرفته…اقا رفتم حموم .تصمیم گرفتم خودمو به شدت تنبیه کنم…دوش اب سرد باز کردم و رفتم زیر دوش اب سرد.دستو پام شروع کرد به لرزیدن.به خودم فحش میدادم.مادرم که فهمیده بود اتفاقی افتاده اما طبق معمول فقط گفت حوله گذاشتم پشت در بردار .دوباره شروع کردم به فحش دادن .هم به خودم هم به اون دخترا…اب فوق العاده یخ بود.یهو کمرم شل شد و دستو پام شروع کرد به لرزیدن.با همون حالت لخت اومدم بیرون.اصلا دست خودم نبود.رفتم تو اتاقم و افتادم رو زمین.سگ لرز میزدم و مثل یه جنین خودمو بغل کردم…اما خیلی خوشحال بودم.میدونی چرا؟ چون فکرش از سرم اومد بیرون.نمیتونستم پاشم لباس بپوشم اخه نای بلند شدن نداشتم و بدنم سفت شده بود…
خلاصه بگم …چند باری ازین کارا کردم حتی بد تر از رفتن زیر دوش اب سرد.فکر کنم بد ترین تنبیهم این بود که با مشت میکوبیدم به سرم…با اینکه خیلی وقته میگذره از این قضیه اما هنوزم سرم درد میکنه.بچه ها واقعا میزدم…اما شما هیچوقت این کارو نکنید.من با شما فرق داشتم اخه من خیلی وضعم داغون بود…من هیچی از خدا و اسلام و قران نمیدونستم حتی نمیدونستم امام حسین کیه.فقط میدونستم تو یه ماهی که اسمشم محرمه مسجدا شام میدن!! واسه شام میرفتم مسجد…اما خدارو صد هزار مرتبه شکر همون شام اما حسین نجاتم داد.
من همیشه به اینجا میرسم گریم میگیره.
بچه ها منو امام حسین نجات داد…کار هر شبم گریه کردن بود…خیلی ناراحت بودم.پشیمون بودم.حالم اصلا خوب نبود.هر وقت قران میخوندم یه چی میفهمیدم و میفهمیدم که 22 سال با جاهلیت کامل زندگی میکردم…چند بار توبه کرده بودم اما توبمو میشکوندم….
هی توبه میکردم و توبه میشکوندم….تا اینکه رسید به اول ماه محرم..امام حسین کمکم کرد.نمیدونم چجوری حرف دلمو بزنم.هر شب میرفتم هیئت و مسجد و مثل یه بچه 4 ساله گریه میکردم.خیلی گریه میکردم.انقدر تو هیئت گریه میکردم که اشک همه صورتمو میگرفت. پلکام با اشک ریختن میشکست میریخت تو چشام..مثل کسی که عزیزشو از دست داده گریه میکردم.//میخوام یه اعتراف کنم.من تا روز اول محرم حتی نمیدونستم امام حسین چکار کرده اما وقتی اومدم خونه و داستان عاشورا و مقتل از اینترنت خوندم به حدی دلم شکست که حتی نمیتونم براتون توصیف کنم. داستان حضرت عباس خوندم علی اصغر و همه…دیگه از شب 7 محرم بود که همه چیرو فهمیدم.انقدر گریه میکردم تو هیئت.میگفتم یا امام حسین روم نمیشه به خدا بگم منو ببخش تو یه کار کن …تو به خدا بگو …بگو منو ببخشه..بگو کمک کنه…بگو دیگه کاری نمیکنم…یا امام حسین نوکرتم…من نمیتونم تو کمکم کن.از همه نا امید شدم.هیچکی نمیتونه کمکم کنه.نوکرتم کمکم کن.تورو خدا کمکم کن…اینا رو میگفتم و گریه میکردم.خدارو قسم میدادم به اهل بیتش و …
از روز 1 محرم توبه کردم و الان 14 صفره…. تقریبا 44 روز شده که نه تنها به فکر اون دخترا نیستم بلکه :
با پدر و مادرم رابطم خوب شده
به نامحرم نگاه نمیکنم تو خیابون
گوشی و کامپیوترمو پاک پاک کردم
مسجد میرم و نماازم سر وقته
عاشق قران خوندن شدم
عاشق امام علی شدم
با امام زمان دوست شدم و همیشه به فکرشم
حتی یه ساعت هم از خدا دور نیستم
نمازمو قشنگ و خوشگل میخونم
روزه میگیرم
کتابای تاریخ اسلام میخونم
ذکر میگم
نماز صبح پا میشم
نمازم قضا میشه انگاری عزیز از دست دادم!! انقدر ناراحت میشم
تو تلوزیون به نامحرم نگاه نمیکنم
اهنگ های رپ گوش نمیدم.
مداحی گوش میدم
تا اسم امام حسین میاد چشام تر میشه
عاشق اینم برم کربلا
با مادرم خوب حرف میزنم
قبل و بعد غذا خوردن ذکر میگم
تفسیر قران میخونم
شب زنده داری میکنم و با خدا حرف میزنم
و..
..
..
اگه بگم یه رضای دیگه شدم بیخودی نگفتم.دیشب ساعت های دو یا سه شب بود که داشتم به گذشتم و الانم فکر میکردم…انقدر گریه کردم که تموم صورتم خیس شد.بی اختیار رفتم سجده و انقدر خدارو شکر کردم که ….دیشب تا صبح تپش قلب داشتم.دلم واسه خدا در میرفت…
و رسیدم به جایی که الان هستم.الان یه طوری شدم که اگه کسی به خدا و اهل بیت کوچیک ترین حرفی بزنه چنان غیرتی میشم که باورتون نمیشه.عاشق خدا شدم….انقدر خدارو دوست دارم که نمیتونید تصور کنید.من هیچ کاری برای خدا نکردم فقط 40 روز گناه نکردم….همین…انقدر عوض شدم که هیچکی باورش نمیشه .دوستام بهم میگن رضا تو چرا اینجوری شدی؟ چرا انقدر شادی؟ چرا انقدر شنگولی؟ کسی باورش نمیشه این منم….من چهل روز گناه نکردم.هیچ گناهی…اما الان به جایی رسیدم که حتی تو خوابم گناه نمیکنم!!! تو خواب!!! روم نمیشه خوابمو براتون تعریف کنم اما در همین حد بهتون بگم که نا محرم تو خواب میبینم سرمو بر میگردونم …در طول روز حتی فکر گناه هم نمیکنم… بیخودی ذوق میکنم وقتی تو اتاقمم یهویی میرم سجده میگم خدایا عاشقتم..اصلا یه حالی شدم که نمیتونم براتون توصیف کنم… هیچیو با خدا عوض نمیکنم.روحم فقط خدارو میخواد.الان که دارم تایپ میکنم دوباره اینجوری شدم.اسم خدا میاد تپش قلب میگیرم.حالم یه جوری میشه دوست دارم برم سجده دوست دارم عشق بازی کنم باهاش..خودمم نمیدونم چرا اینجوری شدم.انگاری یه چی مثل یه پرده از بین من و خدا رفته کنار…اصلا نمیتونم حالمو براتون توصیف کنم.
دیشب گریه میکردم و میگفتم خدایا من هیچ کاری نکردم برات الا گناه نکردن…اگه یه کار خیری هم برات انجام بدم که تو همه چی بهم میدی که … گریه میکردمو میگفتم خدایا تو یعنی مال منم هستی؟ واسه منم هستی؟ یعنی منی که این همه گناه میکردم تو منو هم دوست داری؟ حال دیشبم خیلی توپ بود.دلیل اصلی که اومدم این حرف ها و خاطراتو بزنم در واقع حال دیشبم بود.
الان که دارم براتون تایپ میکنم بی نیازه بی نیازم…نه حرص پول میخورم و نه حرص دنیارو تموم عشقم شده خدا…انقدر روحم ارومه که نگو…ارزشش رو داشت…همه شما گذشتمو خوندید و فهمیدید که چقدر گذشتم بد بوده اما من یه معامله با خدا کردم…خیلی هم تو این چهل روز سختی کشیدم اما انگاری اصلا عوض شدم…وقتی کسی میگه خدا دوستم نداره انقدر غیرتی میشم که انتها نداره سریع بهش میگم تو حق نداری این حرفو در مورد خدام بزنی.خدای من خیلی ماهه ماه!!خدا عاشق صدای بنده هاشه…میدونید چرا انقدر خدارو دوست دارم؟ بخاطر اینکه تو شرایط سخت تنهام نذاشت.جایی که از همه نا امید بودم کمکم کرد و دستمو گرفت…من وظیفمه که جبران کنم محبتشو…
تقریبا از توبه چهل روزم 4 روز میگذره…انقدر حالم خوب شده که نگو.شادو شنگولم…تو اتاقم خدارو بغل میگیرم..اصلا یه کارایی میکنم که قبلا اصلا همچین تجربه ای نداشتم.دیدی وقتی یکیو دوست داری زیر قلبت یه جوری میشه؟ من همینجوری شدم الان…زیر قلبم از شدت ذوق له شده…اصلا نمیدونم دارم چی میگم.
کافیه چهل روز مثل من سختی عبادتو به جون بخرید …40 روز گناه نکنید…پدر نفس خودتونو در بیارید .بعد چهل روز تغییری نکردی بیا همینجا لعنتم کن و هر چی فحش دوست داری بهم بده
بعد این چهل روز یه پرده ای از رو قلبت کنار زده میشه..احساس سبکی میکنی…خدارو حس میکنی…صداش میزنی میگی خدا این حالتو ازت نگیره …یه طوری میشی که نه بهشت خدا رو میخوای نه نعمتاشو فقط خودشو میخوای…خوده خودش…
ارزوم اینه که این شوق و اشتیاق رو تو وجود همتون به وجود بیارم…برای دیدن خدا کافیه نفس خودتونو پاک پاک کنید.خدا همه بنده هاشو دوست داره…همرو..بعد از یه مدت خوده خدا کمکت میکنه و تموم مشکلاتتو حل میکنه
خدایا این حال خوبمو مدیون توام…بعد از گذروندن اون همه سختی الان انقدر خوشحالم که فقط میتونم بگم که ارزشش رو داشت.
تو موقعیت گناه بودم گناه نکردم…وقتش بود مکانش بود همه چی بود اما به حرف شیطان گوش نکردم…و حال الانم بخاطر سختی های اون روزاست.اون روزایی که از اتیش شهوت فرش رو چنگ میزدم..به جایی رسیدم که به الله قسم دختر میبینم ذکر میگم.تو خواب یه دختر نامحرم میبینم سریع از خواب بیدار میشم.قبل از اذان صبح بیدار میشم.یکی انگاری منو بیدار میکنه… ماهواره نمیبینم.تا یه چی میبینم سریع استغفار میکنم و در طول روز حتی فکر هم به گناه نمیکنم.حتی فکر گناه!!! باورتون میشه؟ حتی فکر گناه هم نمیکنم.
من یه نتیجه ای گرفتم
تو موقعیت گناه بودی و اون کارو بخاطر خدا نکردی منتظر باش که خدا هم یه جا به یادت باشه.از این دست بدی از اون دست میگیری
قران و کلا دین اسلام برام یه مرزهایی رو تعیین کرده که اصلا از اون حد بالاتر نمیرم…
بهم اعتماد کنید بچه ها…تورو خدا…از این متن سر سری رد نشید…توروخدا امتحان کنید.به پاتون میوفتم…امتحان کنید …40 روز گناه نکنید…امتحان ضرر نداره…خواهش میکنم…
ما هرچی داریم از آن خداست ما هیچی از خودمون نداریم
ای کاش بتونم این حال خوبو به شما هم منتقل کنم.اما شما هم باید بخواید.
بهم اعتماد کنید… کافیه دل بدید به امام حسین به امام حسین اعتماد کنید…میکشونه میبرت ..من نفهمیدم چی شد …مثل یه معجزه میمونه برام.شما هم میتونید..فقط یه بار…فقط یه بار…فقط یه بار به امام حسین اعتماد کن.فقط یه بار
