شهر دورتموند یک مکان ویژه برای گردشگران است و در رتبه بندی شهرهای محبوب کشور آلمان در رده ی بالایی قرار دارد. این شهر صنعتی و البته زیبا، کلیساها و قلعه های زیادی که مربوط به قرن 13 میلادی می باشد را در خود جای داده است، که همین امر موجب شده هر ساله جمعیت زیادی به این شهر سفر کنند. در این شهر زیبا یک کلیسا به نام وستفالن وجود دارد که همیشه بیش از 80000 نفر برای عبادت مقدساتشان جذب این مکان می شوند.
هانس یواخیم واتسکه در این باره به دیلی تلگراف می گوید: "در هر جدال، وستفالن بیش از 80000 طرفدار فوتبال در خود جای می دهد که این می تواند برای خیلی از رقیبان بروسیا دورتموند تعجب آور باشد."
بروسیا دورتموند گذشته ی پرافتخار و درخشانی دارد ولی این واضح است که در چند سال اخیر تیم یورگن کلوپ از سرتاسر دنیا طرفدار پیدا کرده و خیلی از فوتبال دوستان جهان در کنار تیم مورد علاقه خود نگاه ویژه ای به پسران طلایی دورتموند دارند. به نظر شما علت این همه جذب هوادارن و پرشدن وستفالن چیست؟
نشریه گاردین چاپ کشور انگلستان، یکی از عوامل مهم که باعث می شود وستفالن همیشه پر از عاشقان دورتموند باشد را بهای بلیط این استادیوم اعلام کرده است که قیمت خیلی بالایی ندارد، این در حالی است که ارزان ترین بلیط در انگلستان متعلق به ورزشگاه آنفیلد در شهر بندری لیورپول با 46.50 پوند است.
از فاکتورهای موثر دیگر می توان به قیمت مناسب حمل و نقل هوایی و زمینی در آلمان اشاره کرد و در واقع یک شهروند آلمانی برای رفتن به استادیوم به وضوح مبلغ کمتری را صرف رسیدن به استادیوم می کند. اما مناسب بودن قیمت بلیط تنها عامل پر شدن وستفالن نیست چرا که اگر این طور بود مردم فقط به دنبال تفریحات ارزان قیمت بودند و به سرگرمی های کم خرج تر مثل کوه پیمایی می پرداختند و به استادیوم فوتبال نمی رفتند.
قطعا دلیل دیگر این همه جذب هوادار، عشق به دورتموند و سرعت بالای بازی همیشگی دورتموند و همچنین قدرت همکاری خارق العاده تیمی این تیم پرهوادار است، آن ها سیاست خودشان را دارند و هرگز به دنبال خرید های خیلی گران قیمت و نجومی نیستند. آن ها همواره سعی دارند که با روحیه تیمی و تاکتیک های جسورانه حریفان را مغلوب خود سازند. روح و عشق تیمی به معنای واقعی در وستفالن موج می زند.
یکی از بزرگترین سمبل ها برای طرفداران دورتموند و سایر حزب ها ورزشگاه این تیم است. بزرگترین ورزشگاه آلمان با ظرفیت بیش از 80000 نفر است که تنها 25000 نفر از این جمیعت در جایگاه جنوبی این ورزشگاه ساکن می شوند. این قسمت بزرگترین جایگاه ایستاده و تک لایه ای اروپا است، نام مستعار این قسمت دیوار زرد است، در دیوار زرد جو عجیبی وجود دارد. بعضی با شور و اشتیاق پرچم BVB را تکان می دهند و بسیاری از عاشقان فریاد BVB Borussia سر می می دهند، تعدادی دیگر می توانند بدون هیچ مزاحمتی به نوشیدن آبجو بپردازند و در پایان هر بازی بازیکنان به خط مقابل دیوار زرد ایستاده و به هواداران احترام می گذارند و به احساسات هواداران پاسخ می دهند.
تجربه به همه نشان داده است که وستفالن جو سنگین و وحشتناکی دارد بطوری که سرمربی سابق ولفسبورگ، استیو مک لارن در این رابطه گفت: "جو این ورزشگاه برای همه بازی ها مانند یک فینال حساس است و بازی کردن در وستفالن کار آسانی نیست."
جو ترسناکی که به خاطر آن لقب جهنم اروپا (جهنم وستفالن) را ازآن خود کرده است. چیزی که تا الان مشخص شده این است که ورزشگاه دورتموند بر تمامی ورزشگاه های آلمان حکومت می کند و فضای سالم و ورزشی در این ورزشگاه حاکم است.
با تمامی این مزیت ها، هواداران برای ورود به این ورزشگاه مشکلی ندارند زیرا قیمت بلیط هایی که باشگاه می فروشد مناسب است و همچنین قیمت بلیط بازی های حساس با بازی هایی که از اهمیت کمتری برخوردار هستند نیز خیلی زیاد نیست. در همین رابطه واتسکه نائب رئيس محبوب باشگاه دورتموند می گوید: "هوداران بعنوان بخشی از باشگاه هستند و ما به آنها به عنوان یک مشتری نگاه نمی کنیم، آنها روح دورتموند هستند."
به گفته دیلی تلگراف، زمانی که مسئول خدمات غذایی دورتموند درخواست افزایش قیمتی معادل 10 سنت در هر آبجو را داد، کارستن کرامر رئیس بازاریابی با این موضوع مخالفت کرده و بیان کرد: "مردم و هواداران ما از این کار خشنود نخواهند شد."
دوره خاموشی دورتموند با بهره گیری از هواداران و بالا بردن سود و منافع مالی، باعث تولد دوباره آنان و دوری از ورشکستگی در میانه های سال 2000 شد. باشگاه دورتموند پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان سال 1997 با هزینه کردن بسیار و نادرست بدهی زیادی به بار آورده بود، اما مسئولان این باشگاه پرطرفدار توانستند با رفع مشکلات موجود و ریسک پذیری کمتر در بحث مالی، باعث بهبود اوضاع باشگاه از لحاظ مالی شوند. آن ها در راهی قدم گذاشتند که باشگاه های بزرگی آن را گذرانده بودند و در این مسیر راه های موفقیت بسیاری نیز کشف کردند.
در دوره ای که فوتبال سیرک مضحک و عجیب و غریبی از نگرانی های شغلی و پولی شده است، بروسیا دورتموند به هواداران در بریتانیا احساسی داد از دلتنگی برای لیگ برتر در گذشته! همان حسی که در آن هنوز هم می توان فوتبالی در کلاس جهانی دید. هنوز هم می توان برای مدتی از افکار و جریانات مالی دور شد توسط باشگاهی که بدان عشق می ورزیو مهمتر از همه، این جای گرفتن ارزش های قدیمی بروسیا دورتموند در مدل مالی دلخواه آلمانی ها است که برای هواداران سایر تیم ها عزیز شده است.
صحبتهای روزنامه نگار آلمانی دیلی تلگراف: "من در فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان که در لندن برگزار شد حاضر بودم و با بسیاری از هواداران دورتموند مصاحبه ای داشتم. آنها کاملا شاد بوده و به طور قابل توجهی بیشتر از همتایان بایرنی خود بودند، صدها نفر به لندن رفته بودند فقط برای آنکه در محافل عمومی محلی بازی را تماشا کنند.
"بسیاری از هوادارانی که من با آنها صحبت کردم حاضر به انتقاد از ماریو گوتسه نبودند (همان بازیکنی که با انتخاب بایرن موجب ناراحتی یورگن کلوپ شده بود) بلکه به جای آن به خاطر زحماتی که تا آنجا کشیده بود از وی راضی بودند. آنها در داخل استادیوم فوق العاده و شگفت انگیز بودند و حتی پس از باخت نیز بسیار مهربان و دلپذیر بودند، آنها عاشق تیمشان هستند."
چرا حامیان فوتبال در دنیا، هواداران بروسیا دورتموند را که باشگاه خویش را با یک نگاه شاعرانه به هر آنچه که واقعا یک باشگاه برای حمایت نیاز دارد اهدا می کنند جذاب نمی یابند؟
این مقاله نویس دیلی تلگراف در پایان افزوده است: "من به عنوان نویسنده ی این مقاله معتقد به داشتن تیم دوم نیستم و حتی بسیاری از افراد خانواده ام نیز جزو هواداران تیم همسایه، یعنی شالکه هستند! با این وجود، یک سفر به ورزشگاه وستفالن، قطعا در لیست کاری من وجود دارد و من هم امیدوارم که این اتفاق زودتر از آن که دیر شود رخ داده تا من بتوانم در این ورزشگاه خاص حاضر شوم."
