طرفداری- تیم فوتبال پرسپولیس، صدر نشین فعلی لیگ برتر، در یکی از حساس ترین و مهم ترین بازی های هفته پانزدهم مقابل سیاه جامگان، پیروز شد. این بازی به قدری مهم و حساس بود که می توانست قهرمان نیم فصل لیگ برتر را مشخص کند و این کار را نیز کرد. اما مسئولان صدا و سیما ایران دست به انتخاب اشتباهی زدند و جواد خیابانی را به عنوان گزارشگر این دیدار حساس انتخاب کردند.
جواد خیابانی، مردی با صدایی همیشه گرم و جذاب، با تعهدی مثال زدنی که احترام به بیننده را به بهترین نحو ممکن نشان می دهد کسی که حتی در روز فوت مادرش نیز سر کار خود حاضر شد و مثل همیشه گزارشگری کرد. جواد خیابانی، کسی که وقتی به خاطرات خود رجوع می کنیم رد پای او را میبینیم. آقای نوستالژی، خداداد عزیزی، تک به تک با دروازه بان و توی دروازه.
اما انگار روابط ما و جواد خان، کمی کمرنگ شده است این گزارشگر بزرگ تلویزیون دیگر مثل سابق مورد احترام مردم نیست اگر بخواهیم دقیق بگویم باید گفت از زمانی که او به مخاطب احترام نگذاشت دیگر مخاطب هم به او احترام نمی گذارد. اصلی ترین و پیش دستی ترین مثال این بی احترامی های جواد خان بر میگردد به دیدار پرسپولیس و سیاه جامگان، بی احترامی ها از همان ابتدای بازی آغاز شد از همان والی سید جلال حسینی که خیابانی او را مهدی طارمی نام برد، از همان گل زدن پرسپولیس که آقا جواد از قبل از زدن ضربه کرنر سکوت پیشه کرد تا چند ثانیه بعد از گل کمال کامیابی نیا، از همان زمانی که بازیکنی جدید با نام وحید مسلمان در زمین مسابقه کشف شد، از همان زمانی که کارگردان تلویزیونی تصویر اشپیتیم آرفی را که در روز قبل از بازی حضورش در ایران را سایت ها و رسانه ها پوشش داده بودند، نشان داد اما جواد خیابانی تنها سکوت کرد. بی احترامی ها در این مسابقه از همان صدا های ضعیفی شروع شد که به جواد خیابانی تذکر و مشاوره می داد. چیز هایی که جواد خیابانی در قاب تلویزیون می دید و نمی گفت را برای او بیان می کرد. اما نقطه اوج این بی احترامی ها بر میگردد به دقایق آخر بازی جایی که جواد خیابانی مهم ترین اتفاق زنگی یک فوتبالیست را با اشتباه فاحشش ربه صحنه ایی کمدی بدل کرد. حمیدرضا طاهر خانی، بازیکن 17 ساله پرسپولیس برای اولین بار با لباس پرسپولیس در لیگ برتر به میدان آمد و در انتهای مسابقه نیز سرمست و شاد از این اتفاق یک سری حرکات احساسی را از خود به نمایش گذاشت اما طبق روال بی احترامی ها، جواد خیابانی تیر آخر را بر پیکره متعجب بینندگان زد و این بازیکن را صادق محرمی نامید این اصرار جواد خیابانی بر صادق محرمی بودن طاهر خانی باعث شد که حتی پیمان یوسفی نیز در استودیوی شبکه سه سیما با حالتی متعجب بپرسد دلیل این جو زده گی و تحت تاثیر جو قرار گرفتن یک بازیکن 21،22 ساله به نام صادق محرمی چیست؟ غافل از اینکه آن لحظه که پیمان خان صادق محرمی را یک بازیکن جو زده می دانست مهم ترین لحظه زندگی حمید طاهر خانی در حال شکل گیری بود.
این بی احترامی ها از سوی آقایان یوسفی و خیابانی، تنها بهانه ما برای نوشتن این یادداشت بود. اما فکر نکنید که مقصر اصلی این اشتباهات این دو عزیز هستند. بلکه مقصر اصلی این اتفاقات سیستم معیوب بخش ورزشی تلویزیون است. وقتی که هیچ نظارتی بر کار گزارشگران صدا و سیما نمی شود وقتی که اشتباهات اساسی همچون اشتباه در گفتن نام سازنده ورزشگاه بی پاسخ می ماند وقتی که دیدار های مهم فوتبال به پر اشتباه ترین گزارشگران تلویزیون داده می شود. وقتی که کل کل گزارشگران صدا و سیما با یکدیگر در حین گزارش بی جواب می ماند و وقتی که مهم ترین برنامه های ورزشی صدا و سیما بخشی منحصر به فرد دارند تا دابسمش هایی از سوتی ها و گاف های این آقایان محترم پخش شود. از همان زمانی که در برنامه آقای گزارشگر افراد با استعدادی تنها بخاطر ندانستن اسم بازیکنان رئال ساراگوسا حذف می شدند. از همان زمانی که بیژن خراسانی شد آقای همه چیز دان.
گزارشگرانی که فکر می کنند هر چه که بر روی کاغذ های جلوی خود و صفحه های ویکیپدیای تبلت خود دارند را باید بگویند غافل از این که اصل ماجرا چیزی است که در زمین در حال رخ دادن است.
عادل فردوسی پور که دیگر آن اطلاعات ناب را کنار گذاشته است و در میان بازی های بارسلونا به جست و جوی تصویری از شکیرا می پردازد و اطلاعاتی همچون این که هر وقت باد از سمت چپ استادیوم به سمت راست وزیده است فلان بازیکن گل زده. یا جذاب ترین قسمت های گزارشش در بازی های اینتر، مسائل و اختلافات خانوادگی ایکاردی باشد.
علیرضا علیفر که انگار خود نیز خوشحال است از اینکه محبوب ترین فرد دابسمش سازان شده است و هر بازی با گاف های خود خوراک و سوژه یک هفته سربازان ارشدش را جور می کند.
پیمان یوسفی که جملات عربی اش در بی ربط ترین مواقع ممکن سوژه خوبی برای کانال های ورزشی تلگرام شده است. از مزدک میرزایی که هنگام گزارش پنالتی مسی و پاس او به سوارز به نحوی صحبت می کند که انگار خودش نیز نمی دانسته که می شود اینگونه نیز پنالتی زد.
تفاوت گزارش ایرانی و گزارش خارجی در لحظه پنالتی جالب مسی
جواد خیابانی که کاری کرده است یادمان برود بازی ایران و استرالیا را او گزارش کرده که یادمان برود فردی را با صدایی مخملی، گرم و همیشه ی خدا جذاب.
این ها تنها برخی از مشکلات گزارشگران معروف ایران هستند اما یکی دیگر از مشکلات این قشر، انحصار آن است که جای رشد و پیشرفت را از دیگر گزارشگران جوان ایرانی گرفته است. تنها امید جامعه بیننده فوتبال در ایران نام هایی همچون عباس قانع و فرشاد محمدی مرام است که معلوم نیست آنها بتوانند این انحصار را در میان آقایان گزارشگر بشکنند یا خیر؟
اما فارغ از تمام این حرف ها اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینیم، اگر این آقایان گزارشگر برای ما خیری نداشته باشند برای آقایان دابسمش ساز حسابی نان داشته اند.
از بهرام شفیع تا عادل فردوسی پور؛ تاریخچه کوتاه گزارشگری نوین در ایران
