مطلب ارسالی کاربران
ضرب المثل: اوستا علم
روایت اول: اوستا علم، این یكی را بكش قلم!
مرد خیاطی پارجه مشتری را كه برش می‌كرد تك قیچی و اضافه مانده پارچه را پس‌انداز می‌كرد و به صاحبانش نمی‌داد. شبی در خواب دید روز قیامت شده و او را زیر علم دادخواهی برده‌اند و مشتری‌های او دارند با قیچی آتشین گوشت و پوست او را می‌برند و می‌برند از خواب پرید و با خودش عهد كرد كه دیگر این كار را نكند و باقیمانده پارچه را به صاحبش پس بدهد. فردا به شاگردش سفارش كرد كه هر وقت دیدی من تكه‌های پارچه را برمی‌دارم تو بگو: اوستا علم. از قضا روزی یك پارچه گرانقیمت آوردند كه به تكه‌های آن طمع كرد هرچه كرد دید نمی‌تواند از این یكی بگذرد همین كه برداشت شاگرد گفت: “استا، علم” استا گفت: “این یكی را بكش قلم!”
روایت دو: معلم علم، درد ورم، زری كه نبود توی علم!
خیاطی بود كه قسمتی از پارچه‌های مردم را موقعی كه رخت و لباس براشان می‌دوخت برمی‌داشت و وقتی كه زیاد می‌شد پوشاكی درست می‌كرد و می‌فروخت. شبی در عالم خواب دید كه مرده و جلو تابوتش علم‌های همه رنگ در حركت است و به او می‌گویند: “این علم‌ها از پارچه‌هایی است كه موقع خیاطی دزدیدی” بعد از تقلا و پیچ و تاب زیاد از خواب بیدار شد و پشیمان از كرده‌های گذشته با خودش عهد كرد كه دیگر دزدی نكند.وقتی هم به دكان رفت به شاگردش سپرد كه: “هر وقت خواستم از پارچه مردم ببرم و بدزدم تو بگو: “علم علم” تا من دست از دزدی بردارم”. اتفاقاً زد و یك پارچه زربفتی پیش خیاط آوردند. خیاط كه چشمش به پارچه زری گرانقیمت افتاد عهدی كه با خودش كرده بود یادش رفت و قیچی را برداشت تا یك تكه از آن را بچیند و برای خودش بردارد. شاگرد كه استاد را می‌پایید گفت: “علم علم” استاد اعتنایی به حرف او نكرد. شاگرد این دفعه با فریاد گفت: “استا، علم علم”خیاط از فریاد شاگرد اوقاتش خیلی تلخ شد و داد زد: “چه خبرته! علم علم و درد ورم، زری كه نبود توی علم!”
