صائب تبریزیِ جان میفرماد :
بی آسیا ز دانه چه لذت برد کسی
دندان نمانده بود چو نعمت به من رسید
همانطور که حدس میزدیم بازی استقلال و پارس جنوبی جم ، از آن بازی های سخت و نفسگیر بود
اما استقلال با آنهمه ستاره های نامی و دونده مشکل کارش کجاست ؟مسلما آقای منصوریان علاقه ای به شنیدنِ فحش های تماشاگران ، یا برگزار کردنِ شوآف های بعد از بازی ندارد .
اما منصوریان بارها نشان داده که مردِ خوبی ست و رفتاری پدرانه با بازیکنانش دارد اما به هرحال اخلاقِ خوب باعث بالا رفتن در جدولِ لیگ برتر نمیشود .
چون امروز کارنامه ی او شش بازی وچهار شکست در این شش بازی و فقط یک گلِ زده را نشان میدهد
در حالی که هواداران استقلال در بهتی عذاب آور به ورزشگاه می آیند تا هربار بعداز بازی سرشکسته تراز قبل صندلی هایی را رها میکنند که قرار بود روزی جایگاه شادی باشد .
منصوریان گاهی مرا یاد عمو اسکروچِ خسیسی می اندازد که مال هایش را برای روز مبادا جمع میکرد تا از آنها استفاده کند مثل قائدی که با تجربه ی بازی و فوتبال حرفه ای ، هنوز به او کامل بازی نداده است که البته کمی به منصوریان حق میدهیم .
اما قائدی برای استقلال شده مثل مسی بدونِ نیمار .
مجبور است خودش بچرخد و موقعیت پیدا کند و خودش هم شوت کند و گل نزند و آه بکشد
چون بازیکنانِ نامی و دونده ی استقلال فقط دویدن یاد گرفته اند .انگار که یادشان رفته دو میدانی در جای دیگری برگزار میشود و در فوتبال توپ باید دروازه را لمس کند
به هرحال
در تمام بازی استقلال و پارس جنوبی محسن فروزان یک ستاره ی تمام عیار بود تا به خوبی به مردهای استقلالی به رخ بکشد که توانایی هایش چه بیرحمانه نادیده گرفته شده اند و در طرف استقلال حسینیِ با استعدادی قرار داشت که منصوریان با او مثل انگشتِ آخر پا برخورد میکند .
هرازگاهی از مبل و در و دیوار ضربه میخورد تا انگشتان دیگر آسیب نبینند . هرچند که وقتی هم نان به او رسید دندانی برای گاز زدن نمانده بود.
حداقل نشان داد که میتواند از رحمتی کمتر سوتی بدهد و با اعتماد به نفس بیشتری جهت توپ را تشخیص بدهد
هرچند که پنالتی نفسگیر آخر ، آه از نهاد همه بلند کرده بود .
مطمئنا حسینی به این فکر میکند که کاش بین باختن و بیرحمانه باختن ، میشد باخت را انتخاب کرد .
بهترین و بدشانس ترین بازیکن استقلال شاید ، حسینی بود که در سخت ترین بازیِ ممکن بازی به او رسید
در هر صورت
استقلال یک ضربه ی آخر زنِ قدرتمند میخواهد یا حداقل کسی که برای قائدی کسی باشد مثل مسلمان برای طارمی .
یا حداقل کسی باشد که نیامده مصدوم نشود .
یا حداقل کسی باشد که بفهمد هر بازیکنِ خوبی لزوما نمیتواند در استقلال یا حتی پرسپولیس هم خوب بازی کند.
یا حداقل کسی باشد که هدفش نجات استقلال از قعر و رساندنش به دومِ جدول نباشد.
یا حداقل کسی باشد که بفهمد هواداران جام میخواهند و صبر هرکسی تحملی دارد
مرحمت بفرمایید و درک کنید.
گاهی به این فکر میکنم که انگار هر سرمربی نیاز به یک جهانگیری دارد که هرازگاهی ظهور کند و بگوید
به خودتان بیایید آقا ، به خودتان بیایید
