اوروگوئه: مدافعین کناری
اوروگوئه دغدغه‌های زیادی برای جام جهانی ندارد.
درست است که از طریق یک بازی پلی-آف در برابر اردن صعود کردند اما آن‌ها تیمی مخصوص تورنومنت‌ها هستند و وقتی که رقابت‌ها آغاز شود، نمایش‌های خوبی ارائه خواهند کرد.
اگر قرار باشد حفره‌ای در ترکیب تیم انتخاب کنیم، باید دست بر روی دفاع کناری بگذاریم، چرا که آلوارو پریرا به خاطر نمایش‌های ضعیف‌اش برای اینتر میلان، به صورت قرضی به لیگ سری آ برزیل فرستاده شده است.
کاستا ریکا: نگه‌داشتن توپ
کاستا ریکا بر روی یک دفاع سه نفره محکم تکیه می‌کند.
آن‌ها توانستند در مسابقات مقدماتی شش ضلعی (Hexagonal qualifiers) 476 دقیقه دروازه خود را بسته نگه دارند و تنها یک پنالتی از کلینت دمپسی با برخورد به دروازه‌بان، این رکورد را شکست.
از نظر ارائه فوتبال زیبا، کاستا ریکا سبکی مستقیم دارد و به راحتی می‌توان از آن‌ها انتقاد کرد. آن‌ها واقعاً نمی‌توانند توپ را حفظ کنند و به احتمال زیاد در برزیل تحلیل خواهند رفت.
انگلستان: حفظ مالکیت توپ
فوتبال ملّی، فوتبال مالکیتی است. پس از یک فصل سخت و طولانی، واضح است که بازیکنان لیگ برتر نمی‌توانند یک بازی مستقیم و طاقت‌فرسای فیزیکی را در شرایط گرم آب و هوایی ارائه دهند.
اما انگلستان به ضعف در حفظ مالکیت شهرت دارد و اغلب به جای تلاش برای مقابله 50-50 با آن‌ها، توپ را در برابر تیم‌های "برتر" از دست می‌دهد.
روی هاجسون همه کار خواهد کرد تا یارانش با شرایط زمین هم‌خوانی پیدا کنند اما عجله و بازی سرعتی در DNA انگلیسی است.
ایتالیا: کمبود بازیکنان باکیفیت
افت کیفیت فرای ترکیب قابل انتظار 11 نفره ایتالیا کاملاً خیره کننده است.
چزاره پراندلی به خاطر مشکلات مصدومیت استفان ال شعراوی، برای انتخاب وینگرهای آماده به چالش افتاده؛ ماریو بالوتلی و جیانلوییجی بوفون در نوک خط حمله و دروازه غیرقابل جای‌گزینی هستند؛ هیچ یک از سه مدافع میانی در صورت مصدومیت گزینه معادلی برای جای‌گزینی ندارند؛ استاد آندره‌آ پیرلو، در کلاسی جدا گانه قرار دارد.
آتزوری شانس بردن جام را دارد...اگر بتوانند در کل تورنومنت از مصدومیت به دور باشد.
