طرفداری – این هفته نشان داد که چرا وسلی اسنایدر گذشته، مسوت اوزیل حال و تونی کروس آینده است.
به نقل از گواردین، شاید هیچ پستی به سرعت بازیساز در حال تکامل نیست؛ یا شاید دقیقتر این باشد که آن را هافبک خلاق بنامیم. بازیهای یک چهارم نهایی این هفته چمپیونز لیگ نشان دهنده این موضوع بود که چگونه تفسیرها از این پست در حال تغییر است.
پس از برد خیره کننده 0-2 برابر یوونتوس در این هفته، بایرن تنها میتواند از دو موضوع ناراحت باشد: اول آن که با وجود چیرگی کامل بر بازی تنها دو بار موفق به گلزنی شدند، و دوم آن که پارگی عضله تونی کروس او را شش هفته دور نگه خواهد داشت.
کروس یک پدیده است، شاید نمونه اصلی هافبک تهاجمی مدرن، و اگر چه بایرن تا پایان بوندسلیگا کمبود او را احساس نخواهد کرد – تساوی برابر اینتراخت فرانکفورت در روز شنبه بایرن را قهرمان لیگ خواهد کرد در حالی که 6 هفته به پایان لیگ باقی مانده است – و باید بتواند به راحتی بدون او از پس دیدار برگشت خود در چمپیونز لیگ برآید، نبود او در نیمه نهایی چمپیونز لیگ یک زیان بزرگ خواهد بود.
کروس 23 سال دارد، تنها پنج سال از وسلی اسنایدر جوانتر است، اما حتی با وجود این که وی تنها پس از 16 دقیقه مجبور به ترک میدان شد، تفاوت میان آنها آشکار بود. اسنایدر زمانی به نظر آینده بود اما در سنی که باید در اوج قرار داشته باشد، به نظر تصمیم به بازسازی خود و تبدیل شدن به بازیساز کلاسیک گرفته است. در چهارشنبه، بار دیگر، او تاریخ مصرف گذشته نشان داد و در بین دو نیمه تعویض شد چرا که به راحتی به ژابی آلونسو اجازه دیکته بازی را در نیمه اول داده بود. و تمام اینها با وجود این نکته است که فاتیح تریم، سرمربی گالاتاسارای، طی هفتههای گذشته سیستم خود را به شکلی تغییر داده تا نقشی برای یک شماره 10 به وجود آورد.
بر خلاف وی، کروس بسیار پویا و سختکوش است. او میتواند در عقب، جلو، میانه و بالهای خط میانی بازی کند. او تقریباً بدون تردید میتواند به عنوان هافبک باکس-تو-باکس در یک 2-4-4 بازی کند، اگر از وی درخواست انجام چنین کار کهنهای شود. او خلاق است بدون آن که سریع باشد، بازی حریف را قطع میکند بدون آن که خشن باشد. از نظر فیزیکی قوی است بدون آن که یک هیولا باشد و استاد است در مالکیت توپ بدون آن که زیاده روی کند. او بسیار موثر است اما این موضوع کمتر یاد میشود و به همین دلیل احتمالاً به قدری که باید، ستایش نمیشود.
آمار کروس در بوندسلیگای این فصل ورای تصور است. بر اساس whoscored.com او دارای درصد پاس صحیح 89.7% است، و این او را از این حیث در رتبه چهارم بوندسلیگا قرار میدهد؛ سه بازیکنی که بالاتر از وی قرار دارند – دانته، روئل بروورز و لوییس گوستاوو – مدافعین میانی یا هافبکهای دفاعی هستند که اکثریت پاسهایشان ساده و کوتاه، به بازیکنانی که پاسهای ریسکیتری میدهند، است. این که کروس در حال دادن پاسهایی است که به رقبا آزار میرساند از آمار 2.8 پاس کلیدی وی در هر بازی مشخص است – سوم در بین تمام بازیکنان – که هشت تای آنها منجر به گل شده است و وی را در رده مشترک هفتم قرار میدهد. نسبت 0.5 پاس عمقی صحیح او در هر بازی وی را در رده مشترک دوم قرار میدهد، تنها پشت سر دیگو از ولفسبورگ.
مدیر ورزشی بایرن، ماتیاس سامر، پس از پیروزی 2-9 برابر هامبورگ گفت که بایرن مجبور شد تا خود را به ماشینی برای بردن مسابقات فوتبال تبدیل کند؛ کروس الزاماً یک ماشین برای پاس دادن است، با تبهر کامل در انتخاب و دادن پاس. به خاطر تمایلش برای پرس کردن رقبا، او هافبک تهاجمی کامل برای بایرن است.
اگر کروس آینده و اسنایدر گذشته است، حال احتمالاً توسط مسوت اوزیل 24 ساله به نمایش گذاشته میشود. او قابلیتهای تدافعی کروس را ندارد اما بسیار بسیار سختکوشتر از اسنایدر است. در لالیگا وی به طور میانگین یک تکل و 0.5 قطع ارتباط در هر بازی ثبت میکند – اعدادی قابل احترام، مخصوصاً با توجه به این که غالباً رئال بر بازیها چیگری دارد – در حالی که کار خلاق او در برابر گالاتاسارای متمایز بود، اگر چه، حداقل در نیمه اول، فلیپه ملو نمایش ضعیفی داشت.
او به طور میانگین سه پاس کلیدی در هر بازی میدهد، بالاترین رقم در اسپانیا، و نه پاس گل به نام خود ثبت کرده است. بزرگترین تفاوت او با کروس درصد پاس صحیح اوست – تنها 83.3% که چهلمین رتبه در لالیگاست – اگر چه آمار 0.6 پاس عمقی دقیق وی در هر بازی، نشان میدهد که او پاسهای دشوار بیشتری نسبت به مقدار لازم میدهد، این با در نظر گرفتن این نکته است که او توانایی باز پسگیری توپ کروس را ندارد.
بدون تردید وضعیت بازیکنان تا حدی توسط سیستمی که بازی میکنند تعیین میشود. کروس به شکلی فوق العاده در سیستمهای مکانیکی بایرن عمل میکند، در حالی که اوزیل در یک سیستم آزادتر در رئال شکوفا میشود، جایی که او همیشه باید از مکان کریستیانو رونالدو آگاهی داشته باشد (هم به این خاطر که دویدنهایش را دو برابر نکند و هم به این دلیل که رونالدو به شکلی اجتناب ناپذیر مدافعین را به سوی خود جذب میکند). به نظر میرسد که گالاتاسارای چگونگی بازی گرفتن از اسنایدر را درنیافته است – همان گونه که اینتر در روزهای آخر حضورش برای استفاده از او به چالش افتاد. زمان او گذشته است؛ اکنون در دوران اوزیل به سر میبریم، در حالی که کروس تازه آغاز به کار کرده است.
