"وقتی برای اولین بار بدین جا آمد هیچکس او را نمی شناخت و یادم هست که چند نفر از بازیکنان از هم می پرسیدند: این فرانسوی دیگر کیست؟!"
ایان رایت، مهاجم و اسطوره پیشین آرسنال
"او از ژاپن بدین جا آمده و هیچ تجربه ای از فوتبال انگلستان ندارد. اما در عین حال به همه یاد می دهد که چگونه در فوتبال مدیریت و مربیگری کنند. شما تا زمانی که تجربه کافی کار در جایی ندارید، باید دهان خود را ببندید و ساکت شوید."
سر آلکس فرگوسن در سال 1997، پس از مخالفت ونگر با پیشنهادش مبنی بر طولانی تر کردن رقابت های لیگ جزیره
"وقتی مردم عادی او را کنار زمین می بینند گمان می کنند که کار کردن و تمرین کردن هر روزه با او شبیه یک کابوس است اما واقعا این گونه نیست. شاید برخی باور نکنند اما او در بیرون از زمین بسیار انسان شوخ طبعی است و در تمرینات همواره با کارهایش ما را می خنداند."
ری پارلر، هافبک سابق آرسنال
"اعتقاد دارم که آرسن ونگر موفق ترین سرمربی قرن بیستم میلادی است و ما باید از او ممنون باشیم. زیرا وی کمک بسیاری را در تبدیل آرسنال به تیم قدرتمند کنونی به ما کرده است."
پیتر هیل وود، ریاست پیشین باشکاه آرسنال
"من تاکتیک های او را ناامیدانه و از روی ترس دیدم. او تنها بر روی کارهای دفاعی تمرکز می کرد و من نمی توانستم تحت نظر او در حالی که باید در همه جای زمین بجنگم، در هنگام حمله نیز تازه نفس و سرحال باقی بمانم."
یورگن کلینزمن، مهاجم تیم ملی آلمان زمانی که تحت نظر ونگر در موناکو بازی می کرد
"آرسن ونگر انسان خاصی است. او پدر دوم من است و من هیچوقت نمی توانم محبت های زیاد او را در حق خودم جبران کنم. او از هر نظر انسان فوق العاده ای است و من هواره از او متشکر باقی خواهم ماند. من با او رابطه ویژه ای دارم و هنوز هم در بسیاری از اوقات با وی صحبت می کنم."
سسک فابرگاس، هافبک پیشین آرسنال
"آرسنال به مراتب بیشتر به ونگر نیاز دارد تا ونگر به آرسنال. تیم فعلی تنها مدیون وجود آرسن است و هواداران نیز این را به خوبی می دانند. او می خواهد که با ایده ها و افکارش بمیرد و من تنها نگرانم که این مرگ با باشگاهی به جز آرسنال رفم بخورد."
رابرت پیرس، هافبک فرانسوی و سابق باشگاه آرسنال
"چندی پیش مناظره ای را پیرامون عملکرد آرسن ونگر دیدم. چه قدر احمقانه بود! مردم عادی می گفتند که ونگر نباید این کار را بکند و جالب این است که درباره مردی سخن می گفتند که در انگلستان به همه چیز رسیده است و کارهایش تا 25، 50 و حتی 100 سال آینده نیز فراموش نخواهد شد. من می خواهم بگویم که اشخاصی که چنین صحبت هایی را پیرامون ونگز انجام داده اند را این قدر قبول ندارم که سگم را برای هواخوری به آنها بسپارم."
روی کین، هافبک ایرلندی و سابق باشگاه منچستر یونایتد
"او در تمام طول سفر با کارهایش ما را سرگرم می کرد و به خنده می انداخت. در حقیقت او در آن سفر علاوه برکمک مربی تیم مسئول شادی و خنده بازیکنان نیز شده بود و کاملا نیز در این نقش خود فرو رفته بود."
ژان لوک آریبارت، دوست و هم تیمی سابق ونگر در دانشگاه استراسبورگ،پیرامون سفر تیم فوتبال دانشگاه به اروگوئه در سال 1976
"او انسان با فرهنگ و متشخصی است که درباره همه چیز اظهار نظر می کند. وقتی شما با او در یک لیگ حضور ندارید و تیم شما با او رقابتی ندارد، بسیار راحت تر است تا دوستش بدارید و احترامش کنید. با این حال ما دوباره در یک لیگ حضور داریم اما من می خواهم بگویم که او انسان فوق العاده ای است و من همواره برای او احترام زیادی قائل هستم."
ژوزه مورینیو سرمربی تیم فوتبال چلسی انگلستان، پس از بازگشت به جزیره و هدایت محدد تیم فوتبال چلسی
"همواره فکر می کردم که می توانم ونگر را درک کنم. او در هنگام شکست و پس از سوت پایان مسابقه، به طور سریعی رفتارش تغییر می کرد و من نیز باید اقرار کنم که تا حدودی شبیه او هستم. اگر تنها یک چیز در بین ما مشترک باشد، آن تنفر از شکست و باختن در مسابقات است. من به خوبی می دانم که در این 17 سال هیچوقت کسی به جز یک حریف سرسخت برای او نبودم."
سر آلکس فرگوسن، در کتاب زندگی نامه اش و پیرامون رقابت شخصی اش با آرسن ونگر
