طرفداری- به افق که می نگری، آسمان هنوز اندکی آبی است و هر چه به مرکز آسمان، به بالای سرت نزدیک تر می شوی، هوا تاریکتر می شود، تاریکی، محملی برای درخشش ستاره‌ها. راس ساعت 23:15 از تلویزیون و یا اگر اندکی خوش شانس باشید و در شهری از شهرهای اروپا متولد شده باشید، ساعت 19:45 می‌توانید گوش خود را به صدای مارشی که بعد از وقفه رخوت انگیز دو ماهه، بار دیگر از استادیوم شهرتان به گوش می رسد، بسپارید:
Die Meister…Die Besten… Les grandes equips….THE CHAMPIONS….
موسیقی به کنار فوتبال آمده تا این دو جادوی بزرگ ساخته دست بشر در معبدی مقدس آمیخته به رنگ آبی و سرمه الهام گرفته از رنگ شبی پر ستاره آغاز مسابقه‌ای بزرگ را بشارت دهد. آغاز لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا...
تک نگاری از خاطره آخرین باری که یووه و بازل در یک شب، نبرد یک هشتم را برگزار کردند:
بازل، من سیتی، تاتنهام و یوونتوس ترکیب مانوسی برای شب اول آغاز لیگ قهرمانان اروپا در سال 2018 نیست. داستان بیل و مودریچ و آدبایور در سال 2010، چهار یک هشتم نهایی تاریخ سیتی و نبردهای بارسا- سیتی و موناکو- سیتی که همه در چهار سال اخیر اتفاق افتاده، نبردهای تلخ و شیرین یووه با آرسنال، دورتموند، لورکوزن و سلتیک و .... و البته داستان بازل در سال 2012 تیمی که یونایتد را حذف کرد و در بازی رفت بایرن را 1-0 برد اما در آلیانتس آره‌نا هفت گل از تیم یوپ هاینکس خورد، اولین چیزی است که نام این تیم ها در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به ذهنمان می‌آورد. اما برای یافتن ماجرایی خاص و سینمایی باید به دل تاریخ رفت و خاطرات این چهار تیم را در شب های یک هشتم لیگ قهرمانان جستجو کرد، چه در تاریخ چون هزارتوی تورینی‌ها و چه در تاریخی که سیتی و اسپرز در عصر ما مشغول به ساختن آن هستند.
به 15 سال قبل می رویم، شبی که دست تقدیر جدال یووه و جدال بازل را به مانند امشب مقارن با هم در یک هشتم ساخته بود، تفاوت این بود که آن‌شب، این دو باید در جدالی مستقیم به مصاف هم می رفتند، در آخرین فصلی که یوفا بازی های یک هشتم را هم مثل دور اول با فرمت گروهی برگزار می کرد؛ در آخرین گروه آن بازی ها و در آخرین بازی.
یونایتد فرگی کار صعود را در همان چهار بازی اول تمام کرد و سرگروه شد، چهار برد پیاپی و گل هایی که فن نیستلروی را در عصری که هنوز نه مسی بود و نه کریستیانو، آقای گل لیگ قهرمانان آن فصل ساخت، رقبا را از اقتدار یونایتد ترساند. آن هم در دوره‌ای که فرگی در کتابش آن را دوره سخت گذار می داند،
قبل از شروع بازی های شب آخر با مشخص شدن تکلیف یونایتد 13 امتیازی به عنوان سرگروه، جدال برای صعود به یک چهارم میان یووه، بازل و دپورتیوو لاکرونیا بود. یووه هفت امتیازی که هر دوبازی رفت و برگشت را به فاصله کمتر از یک ماه به یونایتد باخته بود تنها مزیتش جشنواره چهار گله ترزگه، دل پیرو، تاکیناردی، مونترو در دل آلپی برابر بازل در بازی رفت بود. دپور و بازل 4 امتیازی برای صعود پشت سر یونایتد فقط یک چیز می خواستند: برد در برابر منچستریونایتد و یوونتوس! اتفاقی که برای دپور افتاد.
دو گل پسران ریازور به یونایتد یوونتوس را هشیار ساخت، کاپیتان تاکیناردی خیلی زود خیال تورینی ها را راحت کرد. گل دقیقه 10 او نوید صعودی راحت برای یووه را می داد، اما پس از سی دقیقه اتفاقات بد برای یووه آغاز شد: ترزگه مصدوم شد و مارچلو سالاس به جای او آمد و ده دقیقه بعد.... ماریو کانتالوپی گمنام روی سانتری از سمت چپ که ناقص دفع شده بود با شوتی محکم و روی پا توپ را دز زیر دروازه بوفون نشاند و بازی را مساوی کرد. نیمه دوم یووه دست به دامان آله شد، دل پیرو برای راحت کردن خیال همه به زمین آمد و عاشقان یووه می دانند وقتی از ترکیب آله و بوفون و ندود حرف می زنیم از چه سخن میگوییم. گویی آن شب فقط یاران مورات یاکین و تیموتی آتوبا عاشق یووه نبودند، دقیقه 92 کانتالوپی در رویایی ترین شب آبی و نقره ای عمرش کرنری را فرستاد و خیمنز پشت سر تورام، زامبروتا و مونترو شوتی محکم را به قعر دروازه بوفون فرستاد، بازل توانست یوونتوس بزرگ را شکست دهد.
در پایان آن شب یووه و بازل و دپور همه هفت امتیازی شدند یووه به دور بعد و دور بعد و بالاخره فینال غمبار اولدترافورد رسید. اما سوئیسی‌ها آن شب به همه آموختند که اگر بازی رفت را با چهار گل باخته‌اید، اگر حریف از شما پیش افتاده و حتی اگر زامبروتا، تورام و ایگور تودور سدی محکم در برابر شما هستند، می توانید ناامید نشوید و به مبارزه ادامه دهید. جنگجویی سوییسی‌ها تا پایان، سکانس دوست‌داشتنی آخرین بازی تاریخ یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با فرمت گروهی، باقی ماند.
ارسالی کاربر طرفداری، حمید شهریاری
