اف-۲۲ رپتور (به انگلیسی: Lockheed Martin F-22 Raptor) جنگنده نسل پنجم ساخت شرکت‌های لاکهید و بوئینگ است. ایالات متحده تنها کشوری است که این هواپیمای پنهان‌کار و فرامانورپذیرِ دوموتوره و تک‌سرنشین را در اختیار دارد. اف-۲۲ در وهلهٔ نخست به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شده اما دارای قابلیت‌های ثانویه‌ای برای مأموریت‌های حمله به زمین، جنگ الکترونیکی و تجسس سیگنال می‌باشد. لاکهید مارتین پیمانکار اصلی طرح است و تولید بیشتر بدنهٔ هواپیما، سیستم‌های سلاح و مونتاژ نهایی اف-۲۲ را به عهده دارد. برنامه بوئینگ شامل بال، بخشی از بدنه، ادغام اویونیک، و تمامی سیستم آموزش خلبان و نگهداری سیستم است.
نخستین پیش‌نمونه رپتور (به معنی شکارچی) در سال ۱۹۹۷ به پرواز درآمد در حالیکه برنامه طراحی آن از اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شده بود. ابتدا برای هواپیما اسامی مختلف اف-۲۲ و اف/آ-۲۲ تعیین شده بود و در دسامبر ۲۰۰۵ وقتی به‌طور رسمی وارد نیروی هوایی شد «اف-۲۲آ» نامیده شد. با وجود دوران طولانی و پرهزینهٔ تکوین و توسعه نیروی هوایی آمریکا در نظر دارد از ۱۸۷ فروند اف-۲۲ خود به عنوان یک جزء حیاتی برای آینده قدرت هوایی تاکتیکی ایالات متحده بهره گیرد و معتقد است که ترکیب پنهان‌کاری، نمایش ایرودینامیکی و هشیاری موقعیتی اف-۲۲ قابلیت‌های بی‌رقیبی به آن در مأموریت‌های هوابه‌هوا می‌بخشد و با هیچ‌یک از هواپیماهای موجود یا در حال طراحی کشورهای دیگر قابل مقایسه نیست.
اف-۲۲ با توجه به حساسیت تکنولوژی آن به هیچ کشور دیگری فروخته نشده و درخواست‌های ژاپن، استرالیا و اسرائیل برای خرید آن رد شده‌است. این هواپیما اولین تجربه جنگی خود را در سال ۲۰۱۴ در جریان حمله علیه نیروهای داعش در عراق و سوریه به دست آورد. از اف-۲۲ در این حملات برای شلیک بمب‌های هزار پوندی هدایت جی‌پی‌اس به مواضع داعش در نزدیکی سد تشرین استفاده شده اما مأموریت اصلی این هواپیما استفاده از اویونیک پیشرفتهٔ خود برای مأموریت‌های جاسوسی، پایش و مراقبت و شناسایی است. موتورهای بکار رفته در این هواپیما قابلیت کنترل دمای گاز خروجی برای کاهش خط اثر حرارتی دارد که مشابه این تکنولوژی فقط در بمب افکن رادارگریز بی-۲ اسپیریت بکار رفته است و حتی جنگنده نسل پنجمی سوخو پک فا هم دارای این تکنولوژی پیچیده نمی‌باشد. به گفته سازندگان، این جنگنده پنهان کارترین جنگنده جهان است. اف-۲۲ از قاعدهٔ «دید اول، شلیک اول» پیروی می‌کند، یعنی این جنگنده قبل از اینکه هواپیمای دشمن او را بر روی صفحه رادار خود تشخیص دهد، شناسایی کرده، به سمت او شلیک کرده و زودتر هم از منطقه جنگ دور می‌شود.
برای اینکه بازتاب راداری موشک‌ها و بمب‌ها موقعیت هواپیما را افشا نکند، تسلیحات اف-۲۲ در محفظهٔ داخل هواپیما حمل می‌شوند. در زمان شلیک در محفظه باز و بلافاصله پس از شلیک بسته می‌شود. این هواپیما در مأموریت‌های هوابه‌هوا از دو موشک گرمایاب ایم-۹ سایدوایندر و شش موشک راداری میانبرد و دوربرد آمرام برای نابودی دشمن بهره گرفته و در مأموریت‌های حمله به زمین قادر به حمل دو بمب ۴۵۰ کیلویی هدایت‌شونده یا هشت بمب ۱۱۰ کیلویی در محفظه داخلی خود نیز هست. البته هواپیما به چهار جایگاه خارجی هر یک با قدرت حمل بیش از ۲ تن نیز مجهز است و می‌توان بمب‌ها و موشک‌های دیگر یا تانکر سوخت اضافی را در این جایگاه‌ها نصب کرد. واضح است که در این صورت پنهان‌کاری هواپیما بسیار کمتر خواهد شد.
رپتور یکی از معدود هواپیماهایی است که از قابلیت ابرپیمایش (سوپر کروز) برخوردار است یعنی می‌تواند بدون روشن کردن پس‌سوز موتور در سرعت‌های مافوق صوت پرواز کند. مانورپذیری بسیار بالا، پنهان‌کاری و حسگرهای یکپارچه و اویونیک بسیار پیشرفته این هواپیما را از جنگنده‌های دیگر متمایز می‌کند. این هواپیما حتی قادر به تشخیص جنگنده خطرناک‌تر در یک دستهٔ پروازی به لحاظ موقعیت و شناسایی تسلیحات در حال حمل، توسط سامانه هوشمند کمک خلبان دیجیتال است و در صورت شناسایی راداری دارای سیستم‌های اخلال راداری و سایر پارامترهای پیشرفته دفاع و فریب می‌باشد.
بدنه رپتور از آلیاژی سرّی از تیتانیوم و کِولار- کربن و نوعی آلومینیوم تشکیل یافته‌است که این آلیاژ بسیار سختتر و در عین حال سبک‌تر از فولاد می‌باشند. نزدیکترین رقیب این سوپر جنگنده، سوخو پک فا بوده که هنوز به‌طور رسمی وارد ارتش کنفدراسیون روسیه نشده و به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار گرفته‌است.
