مطلب ارسالی کاربران
برای بوفون،برای سوپرمن
هر کسی یه دلخوشیایی، هرچند کوچک پیش خودش داره که در تمام گیرودار زندگی، در تمام شلوغی ها و گرفتاری ها به اون فکر میکنه و لبخندی کوچک اما عمیق میزند و همان کافیست تا همچون روزنه ای نوری در یک اتاق تاریک و سرد او را به زندگی امیدوار کند.
گاهی برای شناخت بهتر باید متر و معیار ها را کنار گذاشت، آری پیروزی ها را فراموش کن و حتی شکست ها را، مهم مردانه جنگیدن است، تا آخرین نفس...
در پایان دیگر شکست ها و پیروزی فرقی نمیکند ، دیگر دوست و دشمن هم فرقی نمیکند. همه، حتی آنان که از تو متنفرند در اعماق دلشان اسم تو را فریاد میزنند،حتی اگر بر زبان از غم نداشتنت تو را به ظاهر کوچک جلوه دهند تا درد خود را تسکین دهند ولی همه میدانند حقیقت چیز دیگریست...
وقتی عاشق کمی قدیمی تر فوتبال باشی تعصب برایت رنگ و بوی دیگری دارد. نه ، منظورم وفاداری به باشگاه و یا بی حاشیه بودن در زمان های سخت نیست،منظورم بیش از این هاست
تعصب به مانند سربازی که برای حفظ سنگرش تا پایان جان می ایستد.
آخرین سنگر،آخرین سرباز و آخرین امید.....
دیگر این بانوی پیر سرش را راحت بر بالین نخواهد گذاشت.
دیگر مردمان این شهر دروازه شهرشان را امن نخواند یافت.
چرا که سوپرمن رفته.....
آری،بوفون رفته است.
و من برای آیندگان این داستان را می گویم هر چند آنان،میدانم افسانه میپندارنش...
پ.ن:دوستان قلم بد منو به خوبی خودتون ببخشید.
