در دنیای ورزش چهره های محبوب بسیاری هستند که همیشه در دل هوادارن تیم خود باقی مانده اند، محبوبيت يك چهره ورزشي و يا هر چهره ديگري در هر حيطه باعث افزايش توجه به آن چهره مي شود كه مسلماٌ بازخوردهاي مثبت و منفي بسياري براي شخص مورد نظر مي تواند داشته باشد. هركسي كه وارد دنياي ورزش و بخصوص فوتبال ميشود آرزوي تبديل شدن به يك ستاره محبوب را در سر مي پروراند كه تحقق آن به عوامل زيادي بستگي دارد. همه ما براي خودمان ستاره هاي محبوبي داريم كه هميشه منتظر حضورشان در زمين فوتبال هستيم و به قدري مجذوب ستاره خود ميشويم كه حتي عملكرد ضعيف او را هم بعضاٌ مورد تحسين قرار ميدهيم! و به ديدن چهره و بازي ستاره مان قانع هستيم! به نظر من ستاره شدن در فوتبال بسيار آسان است و هر فوتباليستي مي تواند به يك ستاره تبديل شود ولي هر ستاره اي محبوب نيست و ستاره محبوب شدن كار هر كسي نيست. حضور در زمين بازي و دريبل كردن و پاس دادن و شوت كردن و گل زدن و مهار شوت هاي سهمگين ميتواند يك فوتباليست را محبوب كند ولي براي اينكه اين بازيكن محبوب هواداران شود چيزي فراتر از اينها را بايد داشته باشد. تاريخ فوتبال ستاره هاي زيادي را در خود جاي داده است كه علي رغم بار فني بالايشان هيچگاه به يك ستاره تبديل نشدند و در مقابل بودند كساني كه با يك درخشش ناگهاني تبديل به محبوب ترين چهره تيم يا حتي كشورشان شدند. از نظر من بازيكناني نظير زين الدين زيدان، ديه گو آرماندو مارادونا و بازيكناني از اين قبيل نمونه كامل يك شخصيت محبوب فوتبالي هستند كه علي رغم همه رفتارهاي زننده شان در برخي موارد، بازهم محبوبيت خود را نزد اهالي فوتبال حفظ كرده اند. بد اخلاقي هاي زيدان در زمين مسابقه هيچگاه در ياد هواداران فوتبال باقي نمانده و هرگاه اسم زيدان را مي شنويم چهره اي دوست داشتني و خلاق در ذهنمان شكل مي گيرد كه اين به معناي محبوبيت واقعي يك بازيكن است. نظريه هاي زيادي در اين مورد وجود دارد كه من به برخي از آنها اشاره ميكنم.
عده اي بر اين عقيده اند كه تعهد به باشگاه از عوامل محبوبيت يك ستاره ورزشي به شمار ميرود و براي حرف خود مثال هاي خوبي هم دارند. شايد براي اين نظريه بهترين نمونه وفادراي بوفون و دل پيرو به يوونتوس باشد كه وقتي اين تيم به سري بي سقوط كرد علي رغم پيشنهادات نجومي تيمشان را ترك نكردند و دوباره يووه را به سري آ ايتاليا رساندند كه اين باعث شد براي هميشه اين دو بازيكن بزرگ در ياد هوادارن يوونتوس باقي بمانند. فرانچسكو توتي از رم، رايان گيگز از منچستر، اليور كان از بايرن مونيخ و بسياري از چهره اي ديگر نيز جزو آن دسته از ستارگاني هستند كه تمام عمر خود را در باشگاه محبوبشان صرف كردند وهيچ گاه تيم شان را بخاطر پيشنهادات مالي ساير تيم ها ترك نكردند و بدين ترتيب بدل به چهره هاي محبوب باشگاهشان شدند. اما در اين بين ستاره هايي هم بودند كه علي رغم ترك تيم خود بازهم محبوبيت خود را از دست نداند و بلكه طرفدارانشان بيشتر هم شد! تيري آنري ستاره فرانسوي آرسنال نمونه ي بارز اين مساله هست و با اينكه سالها در آرسنال توپ زد و سپس اين باشگاه را ترك كرد ولي همچنان در نزد آرسنالي ها يك چهره ي محبوب و دوست داشتنيست. تعداد بازيكناني كه اين وضعيت را دارند بسيار است و اين نشان ميدهد تعهد به باشگاه ميتواند باعث محبوبت شود ولي تنها دليل محبوبيت نيست و بازيكنان بسياري هستند كه در چند تيم بازي كرده اند و همچنان محبوبيت خود را حفظ كرده اند. البته ذكر اين نكته در اينجا خالي از لطف نيست كه رفتار بازيكن بعد از ترك باشگاه در محبوبيت و يا عدم محبوبيت وي نقش بسزايي دارد، يعني احترام به تيم سابق و هوادرانش و رعايت برخي مسائل ديگر مي تواند از يك بازيكن چهره اي محبوب بسازد كما اينكه رعايت نكردن اين مسائل ميتواند تنفر را در بين هواداران نسبت به بازيكن سابقشان ايجاد كند! اتفاقي كه براي بسياري از بازيكنان نظير آدبايور، اشلي كول و لوييس فيگو افتاده است.
ترك باشگاه به قصد درآمد بيشتر و پاسخ مثبت به پيشنهادات نجومي تيم هاي ثروتمند باعث از دست رفتن محبويت بسياري از بازيكنان شده است كه علي رغم اصرار هواداران تيم خود را ترك كرده اند. اين مساله زماني شديدتر مي شود كه بازيكني تيم خود را به مقصد تيم رقيب ترك كند اتفاقي كه شايد همه را ياد لوئيس فيگوي پرتغالي بياندازد كه روزهاي خوشي در بارسلونا داشت اما دلارهاي تيم رقيب او را فريب داد و آبي اناري كاتالان ها را با مبلغ شگفت انگيزي ترك گفت و به رئال مادريد پيوست كه باعث شد محبويت خود را نه تنها در بين هواداران تيم سابقش بلكه در بين خيل عظيمي از فوتبالدوستان از دست بدهد! ترك باشگاه به دليل درآمد بيشتر كار ناپسندي نيست ولي زماني به يك فاجعه تبديل ميشود كه يك بازيكن با داشتن موقعيت مناسب و حقوق مناسب دست به چنين كاري بزند وگرنه بطور مثال ترك سانتوس برزيل و آمدن به باشگاه بزرگي همچون بارسلونا مطمئنن براي بازيكن جواني مثل نيمار نمي تواند موجب از دست دادن محبوبيت شود!
داشتن شخصيتي خاص و منحصر به فرد مي تواند هر ستاره اي را محبوب كند، چهره اي مصمم و در عين حال آرام در كنار بار فني شگفت انگيز چنان كاريزمايي در زيدان تيم ملي فرانسه ايجاد كرده بود كه هنوز هم بعد از چندين سال نبودش در تيم ملي يك معضل بزرگ به شمار ميرود. در كشور خودمان هم احمدرضا عابدزاده در دوراني كه فوتبال ما سوپراستار نداشت توانست به خوبي يك ستاره محبوب شود و براي اين كار لازم نبود استقلالي بماند! او حتي پيراهن آبي خود را قرمز هم كرد ولي باز محبوب ماند چرا؟ چون ميدانست چگونه رفتار كند و هنوز هم كه هنوز است هر استقلالي يا پرسپوليسي كه ياد او مي افتد با حسرت ميگويد : "كاش باز هم عابدزاده بازي ميكرد" هوادار برايش مهم نيست او كجا بازي كند بلكه برايش مهم است كه ستاره اش را ببيند و بس! ستاره اي كه در ملبورن و در جو سنگين ورزشگاه يك تنه كل روحيه تيم را بالا برد گويي كه از دنيايي ديگر آمده بود! بله براي ستاره ي محبوب شدن دروني ستاره وار و محبوب هم لازم است كه به عقيده من مهم ترين عامل محبوبيت يك ستاره به شمار مي رود.
در كنار عوامل بسياري كه براي محبوبيت بازيكنان وجود دارد عملكرد فني بالا لازمه اصلي تبديل شدن به يك ستاره است و هيچ بازيكن محبوبي را نمي توان يافت كه در زمين هيچ كاره ي تيمش باشد. در دنياي امروزي هم ستارگان بسياري هستند كه با عملكرد فني بالا چشمهاي بسياري را به خود خيره كرده اند ولي محبوبيتشان در حدي نيست كه نامشان را در كنار اسطوره هايي همچون زيدان و ماردونا و پله گذاشت. كريس رونالدو هرچقدر هم شوتهايش را جادويي بزند باز هم صداي صوت و هوي هوادارن تيم حريف را خواهد شنيد زيرا فاكتورهاي محبوبيت را ندارد، نه اينكه ندارد، دارد ولي همه را يكجا ندارد! اين روزها عادت داريم هرجا نامي از رونالدو مي شنويم بايد از مسي هم چيزي در ميان باشد پس اينجا هم اينگونه است و ليونل محبوب آرژانتيني با بازي استثنايي خود هرچقدر هم اندازه ي بزرگاني چون زيدان محبوب نباشد، اندازه ي رونالدو در ميان هوادارن تيم هاي هم حريف منفور نيست! و اين برميگردد به حاشيه گريزي و ساده بودن اين بازيكن كه هيچگاه خود را در مقابل شخص خاصي قرار نداده است. حاشيه گريزي و دوري از درگيري هاي رسانه اي هر ستاره اي را مي تواند از منفور شدن نجات دهد.
به هر حال همه ما فوتبالي ها ستاره هاي محبوب خودمان را داريم و با ديدن بازيهايشان به وجد مي آييم و هيچ كس نمي تواند اين ستاره ها را از چشم ما بياندازد مگر خودشان و رفتارهايشان! پس تا مي توانيم از فوتبال لذت ببريم و در كنار آن، بازي بازيكنان محبوب خودمان را از دست ندهيم زيراكه عمر فوتبالي هر فوتباليستي زماني به پايان خواهد رسيد و چيزي كه خواهد ماند فيلم و عكس و خاطره هاست!
