طرفداری | دتریش توراو (Dietrich Thurau) زاده 9 نوامبر 1954 در شهر فرانکفورت آلمان است. او فرزند یک کارگر کارخانه شیمیایی بود و از کودکی به دوچرخه‌سواری علاقه داشت. او در سال 1972 با قهرمانی در مسابقات تور دسیکا در اتریش که در رده نوجوانان برگزار می‌شد، به نخستین موفقیت حرفه‌ای خود رسید. مرحله بعدی پیشرفت او در دوچرخه‌سواری، قهرمانی جاده آلمان در سال‌های 1975 و 1976 بود. حضور در مسابقات جهانی دوچرخه‌سواری پیست 1974 در کانادا، تجربه بعدی دتریش بود. او به عنوان یک عضو از تیم تعقیب تیمی آلمان که به دلیل عملکرد درخشانش زیرنظر گوستاو کیلیان، سرمربی تیم، به پیست چهار نفری کیلیان معروف بود، به رتبه نخست جهان، بالاتر از تیم آلمان شرقی و جمهوری چک رسید.
در سال 1974، باشگاه تی‌آی رالِی آلمان حاضر به عقد قرارداد با این دوچرخه‌سوار جوان شد. توراو در سال 1976 در نخستین گرندتور خود در ووئلتای اسپانیا شرکت کرد. او در ووئلتا، موفق به رتبه نخست استیج‌های تایم تریل انفرادی پرولوگ در استپونا، استیج نهم از آلمونسا به نولس، استیج شانزدهم از کانیاس دیونیس تا رینوسا، استیج هجدهم از گالداچانو تا زویا و تایم تریل نهایی در سن سباستین شد. او در نهایت به پیراهن آبی این مسابقات که به برنده رده‌بندی امتیازی این مسابقات می‌رسید، دست یافت و در رده‌بندی کلی به رتبه چهارم رسید.
دتریش آرزوی دوچرخه‌سواری در تور دو فرانس را داشت و در سال 1977، رویای خود را در دسترس دید. رتبه نخست در تایم تریل انفرادی پرولوگ این مسابقات، پیراهن طلایی را در استیج نخست مسابقات، از آن این دوچرخه‌سوار جوان کرد. او در استیج دوم تور دو فرانس و مسیر کوهستانی اُش تا پائو نیز به رتبه نخست رسید تا آلمانی‌های فوتبال‌پسند را به سمت این مسابقات جذب کند. درخشش در روزهای آغازین تور، باعث شده بود تا بسیاری دتریش را با ادی مرکس، دوچرخه‌سوار افسانه‌ای بلژیکی مقایسه کنند. پوشیدن پیراهن زرد این مسابقات تا استیج پانزدهم رقابت‌ها، آلمانی‌ها را به گونه‌ای غرق در هیجان کرد که یکی از گزارشگران این کشور آن را با جام جهانی 1954 مقایسه کرده بود. دتریش باعث شده بود تب دوچرخه‌سواری به آلمان سرایت کند. گزارشگران آلمانی برای گرفتن گزارش از این دوچرخه‌سوار، روز به روز با تعداد بیشتری راهی فرانسه شدند و با پایان هر استیج که به حفظ پیراهن زرد دتریش منتهی می‌شد، هم‌وطنانشان را غرق در خوشحالی می‌کردند.
او در ادامه تور به رتبه نخست استیج پنجم در بخش تایم تریل انفرادی در بوردو، استیج شانزدهم و مسیر کوهستانی مورزین تا شامونی و تایم تریل انتهایی در پاریس رسید. او در آرزوی کسب قهرمانی تور دو فرانس بود اما مسیر سخت کوه‌های آلپ و خستگی در استیج‌های نهایی، او را به رتبه پنجم رده‌بندی کلی می‌رساند. با این وجود، پیراهن سفید مسابقات که به بهترین شرکت‌کننده جوان رقابت‌ها داده می‌شود، نمی‌گذارد تا پدیده آلمانی با دست خالی به کشورش بازگردد. او 15 روز پیراهن زرد تور دو فرانس را در اختیار داشت. پس از این مسابقات، دتریش در جیرو ایتالیا شرکت کرده و در دو بخش تایم تریل انفرادی مسابقات به رتبه نخست می‌رسد. دتریش در تور دو فرانس 1979 نیز حضور داشت اما فقط در استیج نوزدهم از آلپ دوئز تا سنت پرایست به رتبه نخست رسید و در مجموع به رتبه دهم این تور رسید و پیراهنی را دریافت نکرد.
در روزهای نخست پس از تور دو فرانس 1977، فرانسوی‌های علاقمند به مسابقات دوچرخه‌سواری نیز شیفته این جوان آلمانی شده بودند و این امر باعث شد تا ژاک شیراک، شهردار پاریس ادعا کند که پس از کنراد آدناور، صدر اعظم آلمانی، دتریش بیشترین تلاش را برای همبستگی آلمان و فرانسه داشته است. با این وجود، شهرت به همان سرعتی که نصیب این دوچرخه‌سوار شد، از او گرفته شد. او تا سال 1989 در تیم‌های دوچرخه سواری مختلفی از جمله سملوار فرانسه، دل تونگوی ایتالیا، هیتاچی بلژیک و پاناسونیک آلمان حضور داشت. مطبوعات آلمانی اعتقاد داشتند دتریش قدر استعداد خود را ندانسته و بیشتر عمر ورزشی خود را به حضور در مسابقات سودآور شش روزه زمستانی معطوف کرده است. او در سال 1989 خود را بازنشست اعلام کرد. آزمایش دوپینگ توراو در تور دو فرانس 1987 مثبت شده بود و این امر نیز یکی از دلایل خداحافظی او از ورزش حرفه‌ای بود. دتریش اعتقاد داشت که با مصرف مکمل‌های طبیعی، این آزمایش مثبت شده است. او پس از خداحافظی از دوچرخه‌سواری، اذعان داشت که اگر زمان به عقب بازمی‌گشت، یک تنیسور می‌شد. با این وجود فرزندان دتریش راه پدرشان را در دوچرخه‌سواری ادامه داده‌اند. لقب او در دوران حرفه‌ای، «فرشته بلوند» بود.
آوازه این دوچرخه‌سوار به رسانههای ایران نیز رسیده بود
از سری خاطرات ورزشی
آشنایی با داریوش میخالچفسکی، ببر آلمانی دنیای بوکس با اصالتی لهستانی
آشنایی با هازلی کرافورد، دوندهای که نام یک استادیوم را تغییر داد
آشنایی با پاتریک روی، دروازهبانی که با تیرک سخن میگفت
آشنایی با یارنو سارینن، موتورسواری که در آستانه قهرمانی در موتو جی پی، جانش را از دست داد
