آرسنال: بیش از هرچیزی امسال آرسنال بازیکنی از ترکیب اصلی تیم خود را نفروخته است. شاید این نکته برای بسیاری بی ارزش باشد، اما وقتی 20 بازی اخیر تیم را بررسی کنیم به یک نکته کلیدی می رسیم به اسم ثبات! عاملی که هر ساله آرسنال از نبودش ضربه خورده و امسال مزیت این فاکتور را بیش از پیش خواهید دید. ورود اوزیل در راستای تقویت تیم و البته ارائه یک فوتبال چشم نواز هوادارارن آرسنال را به موفقیت تیم بسیار امیدوار کرده است، ولی آرسنال در خط دفاع فاقد ثبات بوده است و دروازه بان مطمئنی را در درون دروازه خود همراه ندارد و البته در خط حمله با مصدومیت پودولسکی فقط ژیرو را در اختیار دارد که از نظر کمیت دچار مشکل خواهد شد. مطمئنا امسال سالی متفاوت برای توپچی ها خواهد بود.
لیورپول: با حفظ سوارز، لیورپول تا حدودی پیروز نقل انتقلات شده است. شرایط لیورپول امسال متفاوت خواهد بود. همه چیز برای لیورپول عالی شروع شده است. نگه داشتن سوارز، خرید ممدو ساخو از پی اس جی که به عقیده بسیاری مهره ای کاملا مفید برای لیورپول خواهد بود و دفاع تنها تیمی را که تا هفته سوم هیچ گلی را دریافت نکرده است را به شدت تقویت خواهد کرد. به نظر می آید لیورپول شیوه خرید کردن صحیح را با حضور راجرز به درستی انجام می دهد.
منچستر یونایتد: به گواه بسیاری بازنده امسال نقل و انتقالات جزیره منچستر یونایتد بوده است و تنها به خرید فلینی اکتفا کرد. بسیاری انتظار داشتند در اولین سال حضور مویس باشگاه بهترین امکانات را در اختیار مربی خود قرار بدهد اما همه تلاشها و گمانه ها به شکست منجر شد. (هررا، تیاگو، اوزیل، خدیرا، کونترائو و...) یقینا بسیاری از پشت پرده باشگاه منچستر خبر ندارند، اما این باشگاه که برخلاف سنت همیشگی خود که هر سال یک ستاره را به تیمش اضافه می کند امسال نزدیک بود ستاره خود را هم از دست بدهد. امسال یونایتدی ها در نبود سر الکس فصلی پرفراز و نشیب را در پیش خواهند داشت. البته یونایتدی ها امسال هم خط حمله آتشینی را در اختیار دارند.
منچستر سیتی: درک سیاست های داخلی باشگاه سیتی کمی دشوار است. این تیم امسال هم مثل سال های پیش سیلی از خرید را با خود همراه داشته است، اما دفاع منچسترسیتی مشکل این تیم بوده است که عدم هماهنگی و آماده نبودن مدافعان سیتی دفاع تیم را متزلزل نشان می دهد اما چرا فکری به حال خط دفاعی آنها نشده است که اکنون با مصدومیت کمپانی این خط متزلزل تر از همیشه می باشد. خرید دمیکلس نمی تواند برای تیمی به نام منچستر سیتی کافی باشد. البته منچستر سیتی خط هجومی فوق العاده ای دارد، فقط به بعضی از اسامی تیم در خط حمله دقت کنید: آگرو؛ ژکو؛ یووتیچ، نصری و نگردو و ناواس و سیلوا و ...
به نظر می آید آبی های منچستر امسال کار سختی رو پیش رو داشته باشند. چه بسا ممکن است پیگرینی به موفقیت تیم منچستر کمک کند.
چلسی: بهترین خرید آن ها بازگشت مورینیو به لندن بود اما مسئله جدی این تیم شاید به خط حمله این تیم برگردد. جایی که آبی های لندن ویکتور موزس و لوکاکو را در اختیار دیگر تیم ها قرار داده اند و امید خود را به تورس افول کرده و اتوئوی مسن و فراموش شده و البته دمبابا که به نظر نمی آید مورینو خیلی به وی اعتقاد داشته باشد. هرچند باز هم به نظر کارشناسان این تیم نسبت به سایر تیمها توازن بیشتری دارد. آن ها امسال شورله و ویلیان را خریده اند و کوین دی بروین و اسین را هم به تیم بازگردانده اند که همگی آن ها مهره های قابل اتکا و کلیدی به شمار می آیند. مخصوصا دی بروین بلژیکی که فصل گذشته نمایش درخشانی با وردربرمن داشت. بسیاری چلسی را امسال مدعی اصلی قهرمانی می دانند زیرا که بازیکنان تراز اول و با انگیزه فراوانی در اختیار دارد.
تاتنهام: به نظر بسیاری تاتنهامی ها با فروش گرت بیل بخش عظیمی از قدرت خود را از دست داده اند اما با پول فروش او دست به خرید های بزرگی زدند. آن ها در خرید های خود بیشتر آینده نگری را در نظر داشتند. روبرتو سولدادو، پائولینو، کریستین اریکسن، اریک لاملا و چادلی. به نظر می رسد برای حریفانش دردسرساز باشند. اما همین خریدهای زیاد آن ها ممکن است به ضرر آن ها تمام شود. زمان زیادی برای هماهنگ شدن این خرید ها باید صرف شود تا بتوانند تیم را به ثبات برسانند. باید منتظر بمانیم تا ببینیم که تاتنهامی ها می توانند این استعدادها رو شکوفا کنند و ترکیب رویایی را تشکیل دهند
جزیره امسال لیگی جذاب تر از همیشه پیش رو خواهد داشت. مخصوصا امسال منتهی به جام جهانی نیز می باشد.
