طـرفداری- ژاوی این نامه را با الهام گرفتن از وضعیت پیچیده ای که باعث خروج این دروازه بان از رئال مادرید شد، نوشته است. بازیکن سابق بارسلونا نگاهی به گذشته ای انداخته است که با هم سپری کرده اند.
نامه ای از ژاوی در 14 جولای 2015 در La Vanguardia منتشر شد:
من برای اولین بار در سال 1997 و در جام جهانی زیر 17 ساله های مصر، ایکر کاسیاس را ملاقات کردم و فوراً با هم رفیق شدیم. ما فقط بچه بودیم اما شباهت بسیاری داشتیم. ما عادت کرده بودیم که از اذیت کردن یکدیگر لذت ببریم و هر دو افراد تیزهوش را دوست داشتیم. ایکر در طول این سال ها عوض نشده است و وقتی مردم از من می پرسند که او چطور است، همیشه همان حرف را تکرار می کنم که "او یکی از پسران خوب است".
به همین خاطر است که حالا وقتی می بینم چه اتفاقاتی برای او رخ می دهد، اذیت می شوم. در سال‌های اخیر دیده‌ام که به مانند گذشته از بازی کردن لذت نمی‌برد. او حتی خشمگین و مملو از نفرت به نظر می‌رسد و فکر می کنم باید این وضعیت را منعکس کنیم. درست نیست که ورزشکاران مرد و زن اسپانیایی، نتوانند بدون بی احترامی سایرین به تلاش های خود برای ورزش این کشور، به مسیرشان ادامه دهند. بعضی‌ها به نظر از یافتن نقاط ضعف این ورزشکاران لذت می‌برند و گاهی این کارها را با نیات شومی انجام می دهند. من شاهد رخ دادن این اتفاق برای رافائل نادال بودم، کسی که احتمالاً یکی از بهترین ورزشکاران تاریخ اسپانیا است.
من به بوفون 37 ساله در یوونتوس نگاه می کنم و می بینم که چطور هنوز هم از دروازه بانی لذت می برد. به ایکر نگاه می کنم و احساس می کنم که اخیراً تحت فشار بازی می کند، مثل اینکه باید در هر مسابقه ثابت کند چه دروازه بان بزرگی است، و بدون لذتی که همیشه داشت. حالا او به پورتو می رود و مطمئنم که به عنوان یک قهرمان از او استقبال خواهد شد. باور نکردنی است که خارج از اینجا بیشتر قدردان او هستند و درک می کنند. بعد از فصل گذشته ام در بارسا، خود را یک استثنای خوش شانس در نظر می گیرم، اما ایکر شایسته همان رفتاری بود که همیشه با دیگران داشت.
چطور کسی می تواند قدردان ایکر نباشد؟ از نظر من او تعیین کننده ترین دروازه بان تاریخ است. چه شوت گیری، هرگز در دوران بازی خود دورازه بانی با شم ذاتی بیشتر از او ندیده ام. او در جریان ضربات پنالتی یورو 2008 مقابل ایتالیا مسیر تاریخ این کشور را عوض کرد. من به آراگونس گفتم: "آرام باش لوئیس، ایکر اینجاست، او جادویی است". او جادویی بود، او خاص بود. توپ هایی که در فینال جام جهانی از روبن گرفت، واکنشی که در جریان دیدار مقابل سویا و در مقابل ضربه پروتی داشت، که به نظر می رسید گرفتن آن غیر ممکن باشد... از این دست واکنش ها، خیلی زیاد است.
چیزی که بیش از همه مرا راضی می کند این است که ما رابطه دوستانه مان را فراتر از رقابت میان دو باشگاه حفظ کردیم. ایکر همیشه با مادرید بوده است و من با بارسا، اما موفق شدیم که درست مثل یک ازدواج از افزایش مشکلات جلوگیری کنیم. برای مثال، وقتی مشکلات میان بارسلونا و رئال مادرید بالا می گرفت، و ما متوجه می شدیم که ممکن است تشدید شود، او با من تماس گرفت و گفت، "باید این را درست کنیم".
به نظر من، نحوه خروج او از رئال مادرید ناامید کننده مدیریت شد، و این واقعاً جای افسوس دارد و حیف است. او نیازی به من ندارد که بگویم بهترین است و من احترام زیادی برای او قائل هستم و برایت در بخش جدید زندگی در پورتو، بهترین ها را آرزو می کنم دوست من.
