طرفداری- مهدی احمدی، دوچرخه سوار کشورمان برای یادبود شهدای آتش نشانان حادثه پلاسکو 125 کیلومتر تا پلاسکو رکاب زد.
وی احساس خود را با یادداشتی که در اختیار طرفداری قرار داد اینگونه بیان کرد:
"بلند شدن از خواب ... مشاهده هاله دود خاکستری در آسمان ... تماشای زنده فرو ریختن ساختمان در تلویزیون ... اطلاع از فوت چندین انسان زحمت کش و از جان گذشته ...
ماه یازدهم سال 1395 با چنین بهمنی بر وجود بسیاری از ما خراب شد. همواره آتش نشان ها را جان بر کف ترین افراد می دانستم و پس از آشنا شدن با چندین دوچرخه سوار آتش نشان، ایمانم به این مهم بیشتر شد. افرادی که درک درستی از خطر دارند اما پروایی از رویایی با آن به خود نمی دهند.
پلاسکو فرو ریخت، آوار جمع شد و درگذشتگان به خاک سپرده شدند. در اغلب کشورهای دنیا، جامعه ورزش در چنین لحظاتی تلاش می کند با چیزی والاتر از چند پیام در شبکه های اجتماعی خاطره حوادث را یاد آوری کند. چه بسیار بازی های خیریه فوتبال و والیبال که در این مورد دیده ایم. سنتی که سال ها قبل در کشور خودمان نیز کم و بیش جاری بود. این موضوع در بحث حادثه ساختمان پلاسکو با توجه به شرایط آب و هوایی دو هفته اخیر و یا شاید کم توجهی و ریز قلمداد شدن، چندان به آن پرداخته نشد.
سال گذشته پس از حوادث تروریستی در بلژیک، بلافاصله فدراسیون دوچرخه سوار این کشور دست به کار شد و ترتیب برگزاری یک مسابقه به یاد داغ دیدگان حادثه را داد. مسابقه ای برای نشان دادن اینکه حوادث نمی توانند خللی در شور و اشتیاق مردم این کشور به زندگی ایجاد کند. از زمان حادثه پلاسکو به فکر این موضوع بودم که چه طور می توان مشابه این موضوع را در کشور خودمان داشته باشیم و پس از جمع بندی ذهنی دست به انجام کاری زدم که شاید و فقط شاید به صورت عملی ایده اجرای این حرکت را به افرادی بدهد که علاقه دارند.
در ایران و یا حداقل در استان تهران شماره 125، راه اطلاع رسانی مردم به آتش نشانی در خصوص حوادث است. شماره ای کار آمد و البته پر مزاحم! بگذریم. امروز و درست یک هفته پس از اتمام آوار برداری از مکان پلاسکو اطمینان داشتم حضور چند دقیقه ای در اطراف مکان سابق این ساختمان، دردسر چندان چشمگیری بر خلاف روزهای ابتدایی ایجاد نمی کند. 125 کیلومتر رکاب زنی به مقصد این ساختمان از مبدا ساختمان مرکزی ایستگاه آتش نشانی تهران کاری بود که به شخصه برای یادبود آتش نشانان فقید و البته ساختمان تاریخی که دیگر وجود ندارد انجام دادم. در پایان تنها خوش اقبال بودم که تخمین های حدودی با برنامه های مسیریاب کمتر از 0.5 کیلومتر اشتباه داشت.
از صمیم قلب امید دارم این حرکت حتی اگر با تقلید گام به گام مورد توجه قرار نگرفته باشد حداقل ایده حرکاتی بزرگ تر را برای جامعه ورزش و به ویژه جامعه دوچرخه سواری ایجاد کند.
فداکاری های آتش نشانان هیچگاه از یاد نخواهد رفت.
مهدی احمدی"
