در شروع فصل نیز چنین بستری برای او و پرسپولیس مهیا شد تا همه امیدوار باشند که قرار است در ادامه از یکی از ستاره های سال های آتی فوتبال ایران در لباس پرسپولیس رونمایی شود. اما همه چیز آن طور که پرسپولیسی ها و پیام صادقیان می خواستند پیش نرفت و شاید هم خود صادقیان نخواست آن طور که به نفعش است پیش برود. برای جوان کم سن و سالی که خیلی زود به پیراهن پرسپولیس رسیده بود نیم فصل اول با مخاطرات کمتری طی شد اما در ادامه و به دنبال انجام حرکاتی خشونت آمیز و از سر جوانی در زمین بازی صادقیان سوژه فردوسی پور و نود پرنفوذش شد و کمیته انضباطی هم در اقدامی بی سابقه درست بعد از فوکوس نود بر روی این حرکات صادقیان و آرنج زدن های خواسته یا ناخواسته او، متوجه لزوم برخورد با وی شد و رای به محرومیتش داد.
اما از سوی دیگر عدم دعوت او به تیم ملی فوتبال در حالی که به نظر می رسید وی یکی از بهترین های حال حاضر فوتبال ایران است فشارهای دیگری را نیز به صادقیان وارد می کرد. از یک سو زمزمه هایی مبنی بر وجود جریانی خاص بر علیه او در تیم ملی به گوش می رسید و از سوی دیگر بازی های نه چندان خوب او در مواقعی که کیروش در استادیوم حاضر بود و بازی های درخشانش در غیاب کیروش باعث می شد کسی نتواند در مورد دلایل عدم دعوت او به تیم ملی به قطعیت برسد.
در کنار این مسائل، جریان نخ نما شده فوتبال ایران در مقطعی دیگر نیز گریبانگیر جوان آینده دار فوتبال ایران شد: اردوی کذایی تیم ملی امید در جزیره کیش که به مجالی برای نزاع میان پرسپولیس و تیم ملی امید تبدیل شده بود و اتفاقات عجیب و غریب رخ داده در آن اردو و فاکتورهای میلیونی قلیان های ملی پوشان از بخت بد صادقیان و همراه همیشگی اش محسن مسلمان، بیش از دیگران تیغ تیز انتقادات را به سمت این دو برد و باز هم برنامه نود با تمرکزی بیش از حد معمول بر روی این معقوله، یک بار دیگر نقش کاتالیزور را در این زمینه ایفا کرد تا همه این اتفاقات به ضرر پیام آینده دار فوتبال ایران تمام شود و تاثیرات روانی چنین فشارهایی وضعیت فوتبالی صادقیان را هم تحت تاثیر سوء خود قرار بدهد و او را از روزهای خوب اوایل فصل جدا کند.
او در مقطعی تا حدی پرخاشگرانه فوتبال بازی می کرد که بسیاری از کارشناسان از جمله امیرحاج رضایی بعد از آبدولیاچگی او به سیاوش اکبرپور در اولین دقایق دربی، افولی زودرس برای ستاره نوظهور فوتبال ایران پیش بینی کردند. ضربه عجیبی که شاید اگر در روزی به جز روز خداحافظی مظفری زاده نواخته می شد کارت قرمز داور را به دنبال داشت و او را شاید برای همیشه از چشم هواداران پرسپولیس می انداخت اما مماشات مظفری زاده باعث شد خطر هم از بیخ گوش صادقیان بگذرد و هم از بیخ گوش اولادی که حرکت مشابهی انجام داد.
اما پس از محرومیت او بعد از دربی حالا به نظر می رسد بار دیگر هیاهو های پیرامون پیام صادقیان کمی فروکش کرده اند و او نیز دوباره در این مقطع آمادگی خوبی از خود نشان می دهد. نمایش خیره کننده او در دیدار پرسپولیس مقابل صبا خود شاهدی بر این مدعاست. او در این دیدار دوباره و پس از چندین هفته نمایش متوسط، هرکار خواست در زمین کرد و همان طور که در ابتدای فصل انتظار می رفت حسابی از هواداران پرسپولیس که این بار بیشتر هم از بازی تیم شان استقبال کرده بودند دلبری کرد و در پایان هم با به ثمر رساندن یک گل و پایه گذاری یک گل دیگر، بازیکن برتر میدان لقب گرفت.
مسئله ای که بیش از هر چیز در مورد پیام صادقیان قابل ذکر به نظر می رسد این است که فوتبال او یا به واسطه سن کم و تجربه اندکش و یا به دنبال ویژگی ها و روحیات خاص خودش، بسیار بیشتر از سایرین تحت تاثیر مسائل روحی و روانی قرار دارد و او در طول فصل هر گاه تحت فشارهای شدید روانی قرار نداشته توانسته نمایشی بالاتر از سطح فوتبال ایران ارائه دهد و برعکس، هر گاه مسائل و حواشی پیرامون او بالا گرفته است نتوانسته انتظارات را آن طور که باید و شاید برآورده کند و علاوه بر این او در روزهای خوبش انگیزه های فراوانی برای اثبات توانایی هایش بروز داده که این امر نیز خود بیانگر تاثیر پذیری بالای این بازیکن از مسائل روانی بوده است.
با این تفاسیر می توان این طور برداشت کرد که شاید اگر پیام صادقیان، خودش را ابتدائا" از حواشی پیرامونش دور کند و از آن مهم تر، زیر نظر مربی ای فوتبال بازی کند که از لحاظ روانی بازیکنانش را کاملا برای موفقیت آماده می کند می تواند به یکی از تاریخ سازان فوتبال ایران تبدیل شود. چرا که بازی های او در روزهای آرام و بی دغدغه اش ظهور ستاره ای تراز اول در قحط الرجال فوتبال ایران را نوید می دهد.
