اختصاصی طرفداری- برای سال ها، اولین نامی که پس از شنیدن نام آرسنال، به ذهن هر کس می آید، البته به غیر از آرسن ونگر، تیری آنری است. پادشاه هایبوری، قهرمان جام جهانی، قهرمان بدون شکست لیگ برتر انگلیس و .... البته که هیچکدام از آن ها، نمی تواند وی را به طور کامل توصیف کند اما اگر از او خوشتان بیاید، یا عاشقش باشید، و نه من حتی این احتمال را نمی دهم که از او بدتان بیاید، او یکی از بزرگترین مهاجمان قرن اخیر است.
مرد فرانسوی، در یک روز تابستانی، در له اولی، شهری کوچک نزدیک به پاریس، از پدری اصالتا اهل گوادولوپ و مادری اهل مارتینیک، به دنیا آمد. له اولی زادگاه ستارگان بزرگی در فرانسه است اما 17 آگوست، بی شک بزرگترین آن ها به دنیا آمد.
در داستان زندگی تیری آنری، نقش اصلی را آرسن ونگر ایفا خواهد کرد. شروع فوتبال او، همانند اوجش و همانند شهرتش، باز هم مدیون مرد فرانسوی کهنه کار است. در سال 94، ونگر به مرد 17 ساله فرانسوی ناشناس، اولین بازی اش در موناکو را تقدیم کرد. ونگر خود 17 روز پس از آن بازی به دلیل نتایج ضعیف از موناکو اخراج شد. اما وی آن روز، بزرگترین بازیکن دوران مربیگریش را وارد فوتبال کرد.
*تیری آنری در موناکو
آنری 5 سال در موناکو بود، اما نتوانست آن طور که باید خود را نشان دهد. شاید دلیلش مهاجم آماده آن روزهای موناکو، سانی اندرسن، بود که وی را از مهاجم نوک، به سمت چپ کشاند و او را یک وینگر کرد. پس او به یوونتوس رفت، جایی که فرانسوی ها همیشه خوشبخت هستند اما انگار، سرنوشت آنری در ایتالیا هم قرار نبود رقم بخورد. ژانویه 1999، او به یووه رفت اما کاملا ناموفق بود، 16 بازی و تنها 3 گل، انگار یک جای کار می لنگید. او در یوونتوس هم یک وینگر بود اما آرسن همیشه بهترین را می داند. قبل از این که او به جمع توپچی ها برود، ونگر و آنری به طور اتفاقی در پرواز ایتالیا به پاریس، یکدیگر را ملاقات کردند. مرد عینکی توپچی ها همان ابتدا به او گفت: وقتت را در پست وینگر تلف می کنی، تو یک مهاجم نوک هستی.
بالاخره انگار آرسن راز عدم موفقیت وی را کشف کرده بود. پس آنری، قهرمان جام جهانی 1998، تنها دو هفته پیش از تولد 22 سالگی اش، به آرسنال رفت. یک هفته قبل از به خدمت گرفتن آنری، آرسنال به طرز عجیبی نیکولاس آنلکا را به رئال مادرید فروخته بود، پس برای او جایگزین می خواست. آن ها البته داوو شوکر، ستاره جام جهانی 98 فرانسه را به خدمت گرفتند که نه فرانسوی بود و نه جوان!
*تیری آنری به آرسنال پیوست
حالا انگار آنری، جای درست را پیدا کرده بود، جایی که بتواند شروع به درخشش کند. اما در جای درست نیز گاهی کارها اشتباه پیش می رود؛ او در هشت بازی اول، موفق به گلزنی نشد اما در سپتامبر 1999، بالاخره همه چیز درست پیش رفت. یک شوت فوق العاده و گل، تیری آنری بالاخره اولین گل خود برای آرسنال را در مقابل ساوتهمپتون به ثمر رساند. پس از آن دیگر کسی نمی توانست مانع گلزنی او شود. او بازی ها را نمی برد، او آن ها را با سبک خاص خود تمام می کرد.
آنری همان چیزی بود که ونگر می خواست. جایگزین آنلکا، زوج رویایی برای برکمپ و کسی که هم گل می زد و هم پاس گل می داد. شاید برای همه عجیب باشد که 20 پاس گل او در فصل 2002/2003 هنوز هم رکورد لیگ برتر انگلستان است. در آن سو گلزنی های پیاپی و البته 4 کفش طلای او، برای هیچکس عجیب نیست.
او در انگلستان به همه چیز رسید. در سال 2002، او با توپچی ها قهرمان جام حذفی و لیگ شد، در سال 2004 او توانست بدون شکست قهرمان لیگ برتر جزیره شود. جامی که نه تنها به دلیل عدم شکست در یک فصل، بلکه بخاطر تثبیت قهرمانی در وایت هارت لین، ورزشگاه تاتنهام، برای آنری دوست داشتنی است. او همیشه از این که هیچگاه به تاتنهام نباخته است، به عنوان یکی از دستاوردهایش یاد می کند و شاید این نفرت، از تعصب زیاد او به آرسنال می آید. شاید همین نفرت و تعصب باعث شد که خوشحالی پس از گل فوق العاده وی در مقابل تاتنهام، به عنوان صحنه ای برای ساخت مجسمه اش استفاده شود. مجسمه ای که حالا بخشی از فرهنگ آرسنال است.
به هرحال، آنری با آن که همه چیز را گرفته بود، یک حسرت داشت. حسرت لیگ قهرمانان اروپا؛ چیزی که همیشه می خواست اما به آن دست نیافته بود. در فصل 2005/2006 انگار همه چیز برای از بین رفتن این حسرت آماده بود. تیم رویایی آرسنال، حریف ها را یکی پس از دیگری از پیش رو بر می داشت. اصلا در همان سال بود که او گل 186 را به ثمر رساند و بهترین گلزن تاریخ باشگاه آرسنال شد. او در دور حذفی نیز همه کاره بود، ابتدا برنابئو را ساکت کرد، در مقابل یوونتوس گلزنی کرد و آرسنال را درست در فصلی که پاتریک ویرا آن ها را ترک کرده بود، به عنوان کاپیتان به سوی فینال لیگ قهرمانان برد.
*گلزنی آنری در برابر رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو
همه چیز فینال خوب بود، بازی در پاریس بود، شهر زادگاه او و آرسنال فوق العاده آماده بود. اما اتفاقی، همه چیز را تغییر داد. اخراج لمن، دروازه بان آرسنال، وضعیت لندنی ها را تیره کرد. البته آن ها زانو نزدند، آن ها جلو افتادند، تلاش کردند اما یک نفر کمتر، بالاخره قربانی خود را گرفت. به هرحال، مرد فرانسوی همچنان در حسرت لیگ قهرمانان ماند.
*فینال 2006 پاریس؛ آرسنال-بارسلونا
انتهای آن فصل، پادشاه هایبوری با یک هتریک به یاد ماندنی، با ورزشگاهی که آن را مقدس می دانست، خداحافظی کرد و شاید این، مقدمه ای برای خداحافظی او از تیم محبوبش بود. آنری یک سال دیگر در آرسنال ماند اما حسرت لیگ قهرمانان از یک طرف و مشکلات مالی آرسنال در پی ساخت ورزشگاه از طرف دیگر، باعث شد تا در روز 25 ژوئن 2007، انتقالی دردناک برای طرفداران آرسنال، و سفری جدید برای مهاجم فرانسوی آغاز شود. تیری آنری، به بارسلونا پیوست. جایی که در کنار ستارگان آن تیم، می توانست رویای لیگ قهرمانان خود را واقعی کند.
او لیگ قهرمانان را بالاخره به دست آورد. البته باید که به دست می آورد، او کاملا لایق آن بود. دوران حضور آنری در بارسلونا، زیر سایه ستارگانی مثل مسی بود. وقتی او در سال 2010، پس از جام جهانی به اسپانیا بازگشت، بارسلونا اعلام کرد که برای فروش او، با باشگاهی ناشناس به توافق رسیده است اما این بازیکن باید با آن باشگاه، به توافق برسد.
باشگاه مذکور، نیویورک رد بولز ایالات متحده بود. در روزهایی که ابتدای حضور ستارگان در دوران پیری در آمریکا بود، آنری شاید از اولین نفراتی بود که به آمریکا رفت. البته او به جادوی خود در آن جا نیز ادامه داد و شاید بهترین بازیکنی که تاریخ باشگاه نیویورکی به خود دیده است، برای 4 سال در آن جا هنرنمایی کرد.
اما شاید غم انگیز ترین قسمت نمایشنامه نابغه ما، بازگشت او به آرسنال بود. او تعطیلات پس از فصل با نیویورک را در سال 2012، به آرسنال فروخت و برای سه ماه و به طور قرضی، به باشگاه مورد علاقه اش بازگشت. آنری حالا پیرتر شده بود و حتی یک ریش بلند نیز داشت. اما همچنان همان منجی فوق العاده بود. در شبی که آرسنال در جام حذفی در مقابل لیدز به مشکل برخورده بود، منجی بار دیگر ظهور کرد، به میدان آمد، توپ را در اختیار گرفت و با یک ضربه بی نظیر، مثل خود تیری آنری، آرسنال را نجات داد. او اشک و لبخند را با هم به امارات و حتی بر روی صورت آرسن ونگر پیر آورد. او به جادوی خود در آرسنال در سه بازی دیگر نیز ادامه داد و سپس برای همیشه رفت. او مدیون آرسنال بود و آرسنال برای همیشه مدیون به او! او تیری آنری بود، پادشاه هایبوری، مردی که بازی ها را نمی برد، بلکه آن ها را با سبک خاص خود تمام می کرد، نابغه ای که نمایشنامه خود را نوشت"
*بازگشت آنری به آرسنال؛ گلزنی در برابر لیدزیونایتد
از این متن برای ساخت آیتم ویژه طرفداری به مناسبت تولد تیری آنری، استفاده شده است.
