شنبه همين هفته بود که بروکلين، پسر 15ساله ديويد بکام به آرسنال پيوست، تا بلکه بتواند پا جاي پاي پدر خود در مستطيل‌سبز بگذارد. مسئولان باشگاه آرسنال و البته خود ديويد بکام ادعا دارند که بروکلين، استعدادي ناب است که مي‌تواند در دنياي فوتبال به يک ستاره تبديل شود؛ درست مثل پدرش. برخي مي‌گويند فوتبال بايد در ژن شما باشد تا بتوانيد فوتباليست بشويد و فوتبال يک ورزش ژنتيکي است و خلاصه اين‌که مي‌تواند از پدر به پسر به ارث برسد. در دنياي فوتبال نمونه‌هاي زيادي هستند که مي‌توانند اين نظريه را تاييد کنند. با توجه به سن و سال بروکلين، بايد چند سال ديگر صبر کنيم تا ببينيم آيا او هم مي‌تواند به همراه پدرش به جمع پدر- پسرهاي موفق دنياي فوتبال اضافه شود يا خير...
آرتور و ايدور گوديانسن
داستان اين پدر و پسر، يکي از جذاب‌ترين داستان‌هاست چرا‌که هر دوي آن‌ها در ديداري ملي، هم‌زمان براي ايسلند در ميدان حاضر شدند. ايدور در سال 1996 در ديدار دوستانه تيم ملي فوتبال ايسلند برابر استوني به جاي پدرش آرتور وارد زمين مسابقه شد. او بعدها اعتراف کرد که اين تعويض يکي از خاطرات تلخ او در مستطيل‌سبز بوده چرا‌که خيلي دوست داشته هم‌زمان با پدرش در اين بازي ملي در ميدان حضور داشته باشد. هر‌چند آرتور گوديانسن مهاجم موفقي بود و بيش از70 بازي ملي را در کارنامه داشت، اما هرگز مثل پسرش در فوتبال اروپا شناخته شده نبود.
ميگل و ژابي آلونسو
در دهه70 ميلادي، ميگل آلونسو يکي از بهترين‌هاي ليگ اسپانيا بود. او در خط مياني سوسيداد ستاره تيمش بود و در دوران طلايي اين تيم، 2 بار قهرماني در لاليگا را تجربه کرد. ميگل پس از درخشش در جام‌جهاني1982به بارسلونا پيوست. بعد از ميگل نوبت به پسر او ژابي رسيد تا مثل پدرش فوتبال حرفه‌اي را از سوسيداد شروع کند. پس از درخشش در سوسيداد ژابي به ليورپول رفت و به يکي از ستارگان فوتبال جزيره تبديل شد. پوشيدن پيراهن تيم‌هايي همچون ليورپول، رئال، بايرن و از همه مهم‌تر قهرماني در جام ملت‌هاي اروپا و جام‌جهاني به همراه تيم ملي اسپانيا، گوياي اين واقعيت است که ژابي در مستطيل سبز به مراتب موفق‌تر از پدرش بوده.
فرانک لمپارد سينيور و جونيور
فرانک لمپارد سينيور (بزرگ) 18سال تمام را در وستهام گذراند و به عنوان مدافع چپ براي خود در ليگ انگلستان اسم و رسمي به هم زد. او پس از دوران بازيگري‌اش وارد دنياي مربي‌گري شد و در تيم سابقش به عنوان مربي کار کرد. زماني‌که او در آپتون پارک مربي بود، فرانک جونيور (کوچک) پسر بزرگش را به اين تيم آورد. فرانک در همان نوجواني نشان داد که مي‌تواند در مستطيل سبز موفق‌تر از پدرش شود. همين اتفاق هم رخ داد و حالا همه فرانک لمپارد را به عنوان يکي از بهترين‌هاي تاريخ فوتبال انگليس مي‌شناسيم.
خوآن رامون و خوآن سباستين ورون
خوان رامون در دهه70 و80، يکي از بهترين‌هاي ليگ آرژانتين بود. بازي‌هاي خوب او در استوديانس باعث شد تا در آرژانتين به او لقب جادوگر بدهند. او در رده باشگاهي بي‌نظير بود اما به دليل مصدوميت‌هاي بي‌موقع و حضور چند بازيکن آماده در پست تخصصي‌اش، فقط 4 بازي ملي در کارنامه‌اش ثبت شد. البته بعدها پسرش اين ناکامي را جبران کرد و با 73 بازي ملي نام خانواده ورون را در آلبي‌سلسته جاودانه کرد. سباستين به مراتب معروف‌تر و موفق‌تر از پدرش شد و براي تيم ملي آرژانتين، لاتزيو، اينترميلان، منچستريونايتد و چلسي به ميدان رفت.
فابيو و کارلو کوديچيني
خيلي‌ها از فابيو کوديچيني به عنوان يکي از بهترين دروازه‌بان‌هاي فوتبال ايتاليا نام مي‌برند. او سال‌ها در درون دروازه تيم‌هايي همچون رم و ميلان خوش درخشيد. عکس‌العمل‌هاي منحصر به فرد او در قفس توري ميلان باعث شد تا هواداران اين تيم به او لقب عنکبوت سياه را بدهند. او در اين تيم به شهرت رسيد و با به دست آوردن جام اروپا در سال ۱۹۹۶ اوج دوران حرفه‌اي خود را تجربه کرد. بعد از فابيو، پسرش هم براي تکرار افتخارات پدر در قفس توري ايستاد، اما هرگز نتوانست در حد و اندازه‌هاي نام پدرش ظاهر شود.
چزاره و پائولو مالديني
اين پدر و پسر يعني چزاره و پائولو، به عنوان بازيکن و کاپيتان تيم ميلان عناوين مختلفي را کسب کرده‌اند. اين شاهکارهاي فوتبال ايتاليا، هر 2 تا۴۰ سالگي در فوتبال حضور داشتند. چزاره مالديني علاوه بر بازي به حرفه مربي‌گري نيز پرداخته است. وي پس از اتمام دوره بازيگري به عنوان مربي مشغول به کار شد. از پائولو به عنوان يک نابغه و استثنا در فوتبال ياد مي‌شود که با وجود سن بالا از کيفيت فني بالايي نيز برخوردار بود و توانست نزديک به۱۰۰ جام با تيم ملي و باشگاهي‌اش به دست آورد.
يوهان و يوردي کرايف
در فوتبال، نام يوهان کرايف نيازي به معرفي ندارد. يوهان يکي از بزرگ‌ترين و شايد بتوان گفت بزرگ‌ترين بازيکن تاريخ فوتبال هلند است. متاسفانه او نتوانست هيچ جام جهاني را کسب کند، اما با تيم‌هاي آژاکس، بارسلونا و فاينورد موفقيت‌هاي زيادي را کسب کرد. پسر وي، يوردي نام دارد که در تيم‌هايي از شهر بارسلونا عضويت داشت. او برخلاف پسران ساير فوتباليست‌ها موفقيت‌هاي کمي را در فوتبال حرفه‌اي کسب کرد. يوردي به عنوان هافبک هجومي بارسلونا و منچستريونايتد مدتي را در اين ۲ تيم گذراند.
هري و جيمي ردنپ
بسياري از فوتبال‌دوستان هري ردنپ را به عنوان يک مربي مي‌شناسند، اما بايد بدانيد او در داخل مستطيل سبز هم حضور موفقي داشته و 267 بازي باشگاهي در کارنامه خود دارد. هري که تاکنون در تيم‌هاي وستهام و پورتسموث، ساوتهمپتون و تاتنهام مربي‌گري کرده، پدر جيمي ردنپ است. جالب است بدانيد فرانک لمپارد هم خواهر‌زاده اوست.
پابلو و ديه‌گو فورلان
ديه‌گو فورلان در سال1979 در مونت‌ويدئوي اروگوئه در خانواده‌اي کاملا فوتبالي به دنيا آمد، به طوري که پدر و پدربزرگش نيز از فوتباليست‌هاي صاحب‌نام اروگوئه هستند. پدرش پابلو فورلان در2 جام جهاني1966 و1970 براي تيم ملي کشورش به ميدان رفت. با اين‌حال کاملا واضح است که او از پدر و پدربزرگش پا فراتر گذاشت و با کسب2 کفش طلا و همچنين کسب عنوان بهترين بازيکن جام‌جهاني 2010 خانواده خود را رو سفيد کرد.
سرخيو و کارلوس بوسکتس
سرخيو بوسکتس به لطف درخشش در سال‌هاي اخير نيازي به معرفي ندارد. سرخيو فرزند کارلوس بوسکتس است. کسي که براي بارسلونا در سال1990دروازه‌باني مي‌کرد. کارلوس بوسکتس در فاصله سال‌هاي 1988تا 1998در چارچوب تيم رويايي آن سال‌هاي بارسلونا مي‌ايستاد و حالا و بعد از گذشت بيش از يک دهه، شاهد هنرنمايي پسر او در نوکمپ هستيم.
دني و دالي بليند
در جام‌جهاني2014، شاهد حضور پدر و پسر هلندي بوديم؛ يکي روي نيمکت به عنوان مربي و ديگري در مستطيل سبز به عنوان پديده و برگ برنده لاله‌هاي نارنجي. دالي بليند، مسير پدر خود يعني دني بليند را ادامه مي‌دهد و پس از حضور درخشان در آژاکس، حالا پا فراتر از پدر خود گذشته و راهي منچستر يونايتد شده است.
منبع:روزنامه خراسان
