مطلب ارسالی کاربران

قرمز با آستینای سفید

سینا مومن 07/02/2015 - 15:39 مشاهده پروفایل

547 مشاهده / 14 دیدگاه

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

اون قدیم ندیما که هنو خبری از پی اس و فیفا نبود صب به صب برناممون این بود که دست و رو نشسته بشینیم پا فوتبالیستا،خدا رفتگان شما رو بیامرزه پدر بزرگم می شست کنارم پای میز صبونه هی لقمه اندازه یه بند انگشت نون پنیر می گرفت واسم،منم که دوتا زانوهامو جم کرده بودم ـو هرازگاهی لقمه ای که حاج ممد حسین درست کرده بود لاشاغون می کردم و چای شیرین تو نعلبکی رو هورت می کشیدمو نگاهم سمت تلوزیون بود که نکنه یه وقت یه صحنش از دستم در بره!
بعد حاجی اینا که می رفتن سرکار سریع کفش میخی هامو نصفه نیمه پام میکردم،اون لباس قرمزرو تنم می کردم می زدم تو کوچه،گرما و سرما هم که حالیمون نبود یه جوری فوتبال بازی می کردیم که انگار قراره قسمت بعد فوتبالیستا رو از رو ما بسازن یکی دو ساعت که می گذشت وقتی خیلی تشنه بودیم از ترس ایکه خونه نریم که یه وقت حاج خانوم نگه ذلیل شده بیا تو هوا گرمه می رفتیم زنگ خونه خانوم گنجی ـینارو که یه پیرزن تنها بود می زدیم می گفتیم خانوم گنجی؟خرید ندارید؟کمک نمی خواید؟خانوم گنجی هم که دیگه عادت کرده بود می دونست "کمک نمی خواید" یه اسم رمزه که ینی تشنمونه ـو کویر کردیم یه لبخند می زد می گفت:نه عزیرم دیروز بهروزاینا(پسرش) واسم خرید کردن دستت درد نکنه حالا که تا اینجا اومدید بیاید تو یه جرئه آب خونک بدم بهتون گلوتون تازه شه..مام که قند تو دلمون آب می شد می رفتیم آروم مثل پسرای خوب می شستیم رو مبل چوبی قدیمیاشون که مطمئنم الانم بشینم رو اون مبلا پام به زمین نمی رسه!صدای چیلیک چیلیک قاشق و لیوان شربت سکنجبینی که خانوم گنجی داشت تو آشپزخونه درست می کرد صابون خوبی به دلمون می زد
خلاصه بعد شربت رو همون مبل چوبیه که صدای جر جرش هنوز تو گوشمه از خستگی خوابم می برد چش که وا می کردم می دیدم تو اطاق خودمم!خدا رحمتش کنه طعم شربت سکنجبیناش هنوز ته دلمو آب می کنه..
اصن قبلترا جالبتر بود انگار،بعد فوتبال می رفتیم 25 تومن از قلک بر می داشتیم بستنی می گرفتیم،ازین دوقلوها،یکیش واس من یکیشم واس تو هیچوقتم درست نصف نمی شد...یکی از قلا که بیشتر بود می شد سهم اونی که رفته تا بقالی..
اون روزا عجیب خوب بود،اون روزا تو اون کوچه قدیمی یه پسر بچه بود که هر روز یه لباس شماره 14 قرمز با آستینای سفید تنش بود با یه کفش میخی که آخر یاد نگرفت بندشونو پاپیونی ببنده با یه توپ چل تیکه ی زوار در رفته زیر بغلش این هنوزم تصویر مرده ی قاب شده اون کوچست...اون موقع ها عشق یه مزه دیگه داشت مث حسی که به شربت سکنجبینای خانوم گنجی داشتیم،مث حسی که بستنی های هروز بعدازظهر داشتیم...یا مث حسی که بعد هر گل به آرم سمت چپ سینه همون لباس قرمزه داشتیم.
.
.
آقا این فصل نقل و انتقالات حوصله آدمو سر می بره گفتم یکی از سیاهه های قدیمیمو بزارم رو سایت شاید شمام از بیکاری در اومدین :))
پیشاپیش شرمنده واس سوتی های تایپی ـو نوشتاری کپی پیست کردم از آرشیوم دوباره چکش نکردم
.
بازم پیشاپیش خیلی مخلصیم :))

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دیدگاه‌ها (14 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

سینا مومن

مرسی که خوندین
فقط نمی دونم با این همه هندونه چیکار کنم :))
مخلص :)

ARSEN@❶❹ EVER

جالبه! همیشه گذشته قشنگ تره، ولی تو اون لحظه نمی فهمی که چقد قشنگ بوده....فرنگیا به زمان حال میگن پرزنت ینی هدیه ....سخته تو حال موندن ولی اگه یاد بگیریمش خوشبخت می شیم، خوشبخت ترین میشیم.....اشکمونو در آوردی بابا :)...دمت گرم سینا

مهدی توپچی

مث همیشه عالی سینا♥

Trust Him

منم کامنت مجید ـو مینویسم
"چی بگم؟
چی دارم که بگم؟:)"
مرسی♥♥♥

No 1.

♥

⚜️محمد توپچی ⚜️

واژه ها از تعریف تو در قصورا:))))))))))))))))))))))))
قشنگ بود مرسی

klinsi 18

صبح تا ساعت 9 خواب ، از 9تا 10 برنامه کودک شبکه 1 از 10 تا 11 برنامه کودک شبکه 2 :|
لنگ ظهر پا میشدیم میرفتیم تو کوچه :|
یکم که صبر میکردیم یهو 10، 12 تا بچه قد و نیم قد پیداشون میشد ...
تا ساعت 1 و 2 دمپایی بازی میکردیم دنبال هم دویدن و دعوا سر عکسای آیدین قدیمی ...
بعدازظهر ناهار رو خورده و نخورده تو کوچه بودیم ، کتونی چینی ، شلوار ورزشی که سر زانوش وصله داشت و یه زیرپیرهنی سفید با موهای بلندی که پایه هاش از خود موهات بلند تر بود ...
هییییییی روزگار تا شب ساعت 12 به ازای هر یک ساعت فوتبال دو ساعت دیگه رو یا داشتیم دعوا صاف میکردیم یا با همسایه ها چونه میزدیم که توپمون رو از تو حیاطشون بدن ...
هی پسر ! اگه یه بار دیگه توپت افتاد تو حیاطمون پارش میکنم ...
از وحشتناک ترین جملات دوران کودکی ...
مرسی سینا ♥