ایتدا باید بگم قصد مقایسه بین رئال مادرید با بودجه نجومیش و یوونتوس رو که تازه از لحاظ مالی احیاء شده رو ندارم ولی نکاتی در مورد نحوه انتخاب بازیکنان توسط این دو مربی وجود داره که برام جالبه .
بسیاری از طرفداران یووه از بکارگیری سیستم چرخشی توسط کنته حتی در بازیهای بسیار مهم از این مربی گله مند هستند در مقابل آنجلوتی در مسابقات خودش همیشه از قویترین نیروهای خودش حتی در جام حذفی استفاده کرده
حالا اجازه بدید یک نگاه به وضعیت این دو تیم در این مقطع بندازیم :
لیگ داخلی:
یوونتوس درحالی قهرمان سری آ شد که رم با بهترین تیم تاریخش از لحاظ جمع آوری امتیاز 15 امتیاز از آنها عقب تر هستند ، اما آنجلوتی در آخرین بازی ، با داشتن لشگری از مصدومان در نوک حمله و خستگی مفرط بازیکنان خط دفاع (همچون راموس که هیچگاه تا این حد مستاصل دیده نشده بود) در برابر سلتاویگو قهرمانی لیگ را به باد فنا داد .
جام حذفی:
یوونتوس در تمامی بازیها تقریبا از تیم دومش استفاده کرد و نتیجه اش حذف در مقابل رم بود که البته به علت کم اهمیت بودن جام حذفی خیلی زود فراموش شد ، اما مادرید در طرف مقابل با تمام قدرت در جام حذفی حاضر شد و اولین جام امسال رو بدست آورد تا طرفدارانش به یک سه گانه در اون مقطع امیدوار بشن.
جام اروپایی:
یووه و رئال در یک گروه رقابت پایاپایی با هم داشتن ولی نتیجه گبری بد یوونتوس در مقابل دو تیم دیگر گروه این تیم را به یورو لیگ فرستاد که آنجا هم کنته تا قبل از بازی برگشت با بنفیکا همچنان مهاجمان دوم خودش را در ترکیب قرار میداد و نگاهش فقط به سری آ دوخته شده بود ولی قهرمانی در هر جامی بهایی دارد که کنته با ریسک بر روی لیگ اروپا این جام را هم از دست داد ، هرچند شاید نتایج این تیم برای هوادارن آنقدرها هم ناامیدکننده نبود اگر فینال در تورین برگزار نمیشد، اما در مقابل رئال مادرید مثله یک اژدهای افسار گسیخته یکی یکی ژرمن ها رو در آنش خودش ذوب میکرد و در نقطه اوج خودش بایرن رو به خاک و خون کشید ولی بعد از آن به نظر میومد انبار باروت ناگهان خالی شد و شوالیه های این تیم توان خودشون رو بعد از جنگهای پیاپی و بعد از دریدن غولی چون بایرن از دست دادند و در لیگ داخلی بیشتر شبیه زامبی بودند تا اژدها ، اما آنها در فینال هستند و هنوز شانسی هست تا این فصل رویایی تموم بشه ، چیزی که آنجلوتی بر روی اون همه چیزش رو قمار کرده.
نتیجه :
اگر رئال در فینال لیسبون برنده بشه ، آنجلوتی به یک بت تبدیل خواهد شد و حتی قهرمانی بارسا در لیگ هم آنقدرها سنگین نخواهد بود ، ولی در غیر اینصورت میشه گفت تاکتیک کنته در استفاده محتاطانه از بازیکنانش در مسابقات مختلف به تاکتیک آنجلوتی در استفاده از حداکثر قدرت در هر بازی عملکرد بهتری داشته و یووه با قهرمانی در لیگ عملکرد بهتری از رئال با یک قهرمانی در جام حذفی داشته، اگر فینال لیسبون به نفع رئال تموم نشه به زودی همه فراموش خواهند کرد که بایرن چطور در مقابل مادرید به زانو درآمد و همه به سرودن اشعاری برای سیمئونه مشغول خواهند شد ، اتفاقی که برای یووه در فینال 2003 افتاد و الان همه از میلانی که با سختی و با گذر از سد تیمهای آژاکس و اینتر به فینال رسیده بود به عنوان قهرمان یاد میکنند و از یووه که بارسلونا و رئال مادرید رو به زیبایی درمسیر فینال از راه برداشت کمتر صحبتی میشه، تاریخ را فاتحان مینویسند .
حالا باید دید که آیا آنجلوتی در مادرید به یک بت تبدیل خواهد شد و یا جزئی از یک حسرت طولانی؟
