سعید باول اينكه اين جمله مربوط به "ریچارد داوکینز" هست، نه چاپلين!
دوم هم اينكه اين گفته ها واقعاً مسخره هستن. خدا توي قرآن جواب ابوسفيان و دوستانش رو كه گفتن ما هم مسلمان شديم كه صرفاً با گفتن لااله الا الله بوده و خودشون رو ايمان آورده ميدونستن، ميگه بگيد اسلام آورديم، نه ايمان آورديم! اين تفاوت دينداري زباني يا به قول اين احمق جغرافيايي هست با دينداري واقعي. يعني هر كسي لياقت دينداري و ايمان واقعي رو نداره! همونطور كه بين نزديكان خودمون به وضوح ميبينيم!
سوم اينكه پيامبر ميگه من براي تثبيت و اتمام مكارم اخلاقي مبعوث شدم! هر چند تعاريف از اخلاق متفاوت هست! ولي اخلاقي كه پيامبر ميگن يعني خواست خدا و هم جهت بودن با اون. پيامبران ديگه هم همين راه رو دنبال ميكردن ولي انحراف زياد در دين اونها باعث شد از هدفشون دور بشن. بقيه پيشوايان شيعه هم لحظه اي از اخلاق و انسانيت دور نبودن. چند نمونه انسانيت از دينداران واقعي در مورد حيوانات رو ميگم:
مثلاً چرا امام رضا عليه السلام رو ضامن آهو ميگن؟ آهويي رو كه صيادي گرفته بود رو با پرداخت پولي آزاد كرد و بعد ماجراهايي هم اتفاق افتاد كه جای گفتن اون اینجا نيست!
آخر متن لينكي رو كه حقوق حیوانات از زبان معصومین میگذارم. بخونید و ببینید که چه جزئیاتی رو رعایت میکردن و به بقیه هم توصیه میکردن و یا اونها رو نهی میکردن. مثلاً برای اسب میگن تا زمانی که سوار اسب هستی حق نداری بایستی و به کسی صحبت طولانی بکنی. بعد از طی مسافتی، هر کجا برکه یا رودی دیدی باید توقف کنی تا حیوان آب بنوشه. هر محلی که برای صرف غذای خودت توقف کردی، باید اول غذای حیوان رو تأمین بکنی و بعد خودت غذا بخوری. حتی الامکان حیوان رو تنبیه نکن و اگر مجبور شدی، حق نداری به صورت اون ضربه بزنی. درباره قطع درخت هم مگر در موارد ضرورت نهی زیادی شده. یا مثلاً برای صید بیجای ماهی، اگر برای تفریح باشه و رفع نیاز خود و خانواده نباشه حرام هست. یعنی حتی فکر به اکوسیستم و محیط زیست، 1400 سال پیش شده بوده. در مقابل در کشورهایی که دین کنار گذاشته شده، مثلاً گونه های حیوانی آبی و خاکی منقرض شده در پنجاه سال گذشته که بخاطر سودجویی بیشتر انسان های با اخلاق سوئیس که صلح طلب ترین کشور دنیا هستن رو بررسی کنید. این دوستانی که شعار انسانیت و اخلاق رو میدن، در مقابل کشتارهای به ناحق نه حیوانات، انسانها کجا هستن؟ نمیگم مسلمانان فلسطین، دیویدی های آمریکا، سرخپوستان و بقیه رنگین پوستان آمریکا، مردم بی دین و کمونیست ویتنام، مردم بی دین ژاپن با بمب اتمی کجا بودن و هستن؟ اونها هم بخاطر جبر جغرافیایی محکوم به نابودی و مردن بودند؟ چرا هیچ کجا جمله ای در محکومیت این اعمال یا اقدامی علیه این جنایات نیست؟ همین شخصی که متن رو نوشته، چرا این زمانها لال بوده؟ ولی به دیندار واقعی واجب هست مقابل ظلم سکوت نکنه. در کل این یکی از نشانه های حقانیت دین هست. خدا به عنوان خالق دنیا و بشر، تمام ابعاد زندگی مخلوقات رو میشناسه و متناسب با اون و محیطی که قرار هست زندگی بکنه برنامه ای به اسم دین قرار داده که زندگی اون چه در تعامل با همنوعان و چه در ارتباط با پیرامونش رو شامل میشه. حقوقی هم برای خودش قرار داده که اون هم کاملاً در جهت خیر خواهی برای خود انسان هست. بعضی موارد که به فکر من میرسه، مثلاً نماز برای فروتنی و دوری از کبر و تلقین شکرگذاری و ارتباط گرفتن و اتصال به یک قدرت نامتناهی که باعث اطمینان و آرامش قلبی هست واجب شده. هیچ دارو و دکتری توان بخشیدن آرامشی که یاد خدا در دل مؤمن حقیقی ایجاد میکنه رو نداره. روزه هم علاوه بر مفید بودن برای بدن، البته برای فرد سالم، از لحاظ روحی و تربیتی هم فواید زیادی مثل حس همزاد پنداری با فقرا، تقویت اراده و صبر، ترک بعضی از گناهان مثلاً گفته میشه روزه ای که چشم و گوش و زبان روزه نباشن و با روزه بودن صرفاً شکم ارزشی نداره. خمس و زکات برای رفع فقر از جامعه هست.
امروز بعد از از چند قرن تازه مردم به فكر حقوق حيوانات هستند! هنوز برای حقوق اولیه انسان هم احترامی قائل نیستند و شعار انسانیت و اخلاق میدن. این همه قتل و دزدی و تجاوز به همه شئونات انسانی بجز مهار با چارچوبی به نام دین، چه اسلام و چه مسیحیت و یهودیت و هر آئین دیگه ای که به درستی این ازرشها رو پوشش میده، چه راهی وجود داره؟ اینکه خدا میگه دنیا محل گذر هست و زندگی اصلی جای دیگه ای هست، یک جایی به امور این دنیا رسیدگی میشه و سرآغاز و سوخت زندگی ابدی هست، بخاطر کوتاه کردن دست مردم از بی بند و باری و بی اخلاقی هست. البته دیندار شناسنامه ای که هیچ سودی برای صاحب اون نداره مثل هارون الرشید که از لحاظ فكري به نويسنده اين متن نزديك و دست ناپاكش به خون چند امام كه نماد انسانيت و اخلاق بودند آلوده شده بود یا هر شخص معمولی که اگر قدرت داشت جزو ظالم ترین ها بود رو در نظر نمیگیریم. با تمام اینها، آدمهایی با روح بزرگ چه اشخاصی هستند؟ آدمهایی که گزینشی به اتفاقات پیرامونشون واکنش نشون میدن یا شخصی که وظیفه خودش میدونه اخلاق و انسانیت خودش رو همیشه ارتقاء بده؟ شخصی که وظیفه خودش میدونه حتی یک شاخه گل رو به ناحق له نکنه؟ آرامش و شخصیت انسان که هیچ، حیوانی رو هم آزار نده! انسانیت و اخلاق و مذهب دقیقاً در یک راستا هستند و از هم جدا نبودند و نخواهند شد.
لینک حقوق حیوانات: http://jf.isca.ac.ir/article_3700.html
