مطلب ارسالی کاربران

گذر از لندن؛ محله و موسیقی تیم های لندنی

‌ ‌ 09/16/2018 - 00:30 مشاهده پروفایل

1,162 مشاهده / 54 دیدگاه 37 1

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

پست مشترک از اکبر رئالیسم و جواد محمدپور

لندن شهر دیوانه کننده ای است؛ جاده های همیشه باران زده، ایستگاه های نسبتا شلوغ، پرنده های مسافر، کوچه های به عشق آلوده شده و هم چنین فوتبال. فوتبال از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب لندن نفس می کشد، مثل باران. فوتبال مثل باران بخشنده است و در جای جای این شهر بر سر مردم شهر می ریزد و گویا بر خاک لندن رنگ سبز پاشیده اند. بیایید تا با هم با محله و موسیقی این تیم ها بیشتر آشنا شویم.

ایستگاه اول: چلسی، هنر ملموس

چلسی محله ای در غرب لندن است که رودخانه تایمز در قلب آن جاری است. هنر، چه در عمارت ها و چه در خانه های کوچک متبلور شده است. یک حس صمیمیت و نوستالژی در چلسی وجود دارد؛ این "برونگرایی" در ترانه باشگاه نیز خودنمایی می کند. آهنگ رسمی باشگاه، پر طراوت و خودمانی است. کافی است به شعر نگاهی بیندازید: عباراتی هم چون Chelses is our name (چلسی، نام ماست)، We'll welcome you (استقبال کردن از کسی که تازه در "کلبه حقیرانه" یا همان استمفوربریج، به جمع آبی ها پیوسته است) در شعر به کار رفته است. موسیقی پر تب و تاب است. می گویند بازیکنان چلسی، زود عاشق این تیم و هوادارانشان می شوند، باید هم اینطور باشد، آنها در هر بازی به رقیب با آواز خوشامد می گویند، معلوم است که اجازه احساس غربت به بازیکنان تیمشان نمی دهند. ساز های گیتار الکتریک، ساکسیفون و درامز در این موسیقی شنیده می شود. اگر طرفدار چلسی هستید، برای پیوستن به آبی ها، کافی است به لندن بروید و در ایستگاه "فولهام برادوی" پیاده شوید. دو دهم مایل پیاده روی کنید تا به استمفورد بریج برسید.

ایستگاه دوم: تاتنهام، محله چند ملیتی

تاتنهام، واقع در شمال لندن، محله ای است چند ملیتی که شهروندانی با اصالتی کارائیبی، ترکی، قبرسی، کردی ایرلندی و... دارد. منطقه ای که بارها نطفه شورش ها و اعتراضات اجتماعی در آن زده شد. کاخ الکساندرا در این منطقه بنا شده است. این کاخ تا کنون دوبار آتش گرفته اما به صورت اساسی ترمیم شده است. کلیسای آل هالوز، قصر بروس از دیگر جاذبه های توریستی تاتنهام است. تیم فوتبال تاتنهام هم در این منطقه واقع شده است. آهنگ رسمی تاتنهام پرشور و خودمانی است و شباهت زیادی به ترانه تیم فوتبال منچستر یونایتد دارد؛ البته باید تاکید کنم که ترانه فوتبال تاتنهام، دو سال زودتر ساخته شده است. آنها البته علی رغم بارش های پراکنده سالهای اخیر همچنان در خشکسالی هستند؛ آیا می توانند از این خشکسالی گذر کنند؟ البته این چیزها کوچک ترین تاثیری روی عشق طرفداران اسپرز ندارد، حتی اگر خشکسالی بیش از پنجاه سال طول بکشد. سازهای اصلی این موسیقی هم، گیتار و درامز هستند که شور خاصی را به آن بخشیده است.

گذر زمان، عشق را از بین نمی برد اما عشق می تواند باعث گذر زمان شود (ربوده شده).

ایستگاه سوم: هایبری، دلربای بی نقص

محله هایبری در منطقه ایزلینگتون واقع شده است. وقتی نام هایبری را می شنوید، تصاویر کهنه روبه رویتان پدیدار می شود: یک استادیوم با خاطرات غرق شده، آرسن ونگری که فکر می کردیم خودش از قصد نام تیم را آرسنال گذاشته، جادوی هانری، دیوار سول کمپل، شادی های آرسنالی ها که این روزها گمشده است، ینس لمن و خیلی چیزهای دیگر. البته هایبری قبل از این که نام استادیوم باشد، نام محله تیم آرسنال است. همان تیمی که حتی اگر طرفدارانش متمول هم باشند و پاتوقشان سالن های تئاتر شیک و پر تعداد شهر باشد، هنوز آرسنال دغدغه شان است؛ چون پول، غم عشق را نمی شوید. آرسنال همان طور که بار و بندیل را از ولویچ در جنوب شرق لندن بست و شمال نشین شد، هایبری کوچک را هم به مقصد امارات لوکس 390 میلیون پوندی ترک کرد. آهنگ رسمی باشگاه نیز Arsenal we're on your side نام دارد. در این آهنگ که یک اپرای خالص است، از سازهایی هم چون ساکسیفون، ویالون آلتو، شیپور و طبل استفاده شده است. ریتم نظامی آهنگ، قدرت را تداعی می کند، چیزی که آنها در اکثر سالهای تاریخ، آنرا به رخ لندنی های دیگر از شمال تا جنوب می کشیدند.

ورزشگاه قدیمی هایبری و ورزشگاه جدید امارات

ایستگاه چهارم: وستهم، محله ای در نیوهام

وستهم محله ای در شرق لندن، در منطقه ای به نام نیوهام واقع شده است. نیوهام منطقه ای اداری است که غولی مثل اکسل (ExCEL) را در دل خود می بیند و دهکده المپیک آنرا زیباتر و شیک تر می کند. البته در نیوهام اتفاقات غیر منتظره ای نیز مانند درگیری های خیابانی و چاقوکشی شایع است که اگر جنبه شرارتش را فاکتور بگیریم، نشان دهنده شور و انرژی بالقوه بالای اهالی وستهم است؛ آنها همیشه در استادیوم، جوی زیبا و هیجان انگیز ایجاد می کنند. آهنگ رسمی باشگاه وستهم، فضای بسیار متفاوتی نسبت به سه مورد قبلی دارد. در شعر این آهنگ عبارت "من برای همیشه حباب ها را می ترکانم" به کار رفته است که علت آن به حضور بیلی مورای، بازیکن دهه 20 در تبلیغ نوعی صابون مربوط می شود. انگار نام وستهم با عجایب عجین شده، چه در لقب، چه در هواداران شهیرشان و چه در سرود و ریشه های آن. در این اهنگ از ساز هایی مثل گیتار الکتریک و درامز استفاده شده است. لازم به ذکر است این سرود، در مراسم افتتاحیه المپیک لندن نیز استفاده شده است.