ابتدا شمای کلی از تاکتیک تیمی ۲ تیم ارائه خواهم داد:
منچستر یونایتد در فاز دفاعی در پی مارک کردن دی ماریا و وراتی و از کار انداختن این دو عنصر خلاق بود و در بعد حمله بیشتر متمایل به سمت چپ و مارسیال برای پیشبرد اهداف هجومی خود بود.
پاریسن ژرمن در بعد دفاعی در پی کنترل پوگبا بوسیله مارکینیوش و در بعد حمله اصلی ترین تاکتیک آن ها استفاده از خلاقیت وراتی و دیماریا و سرعت امباپه بود.
بنظر میرسد که سولسشر دست پاریسن ژرمن را در این بازی خوانده است ، اما چه شد که تیم پاریسی با دو گل آن هم در الدترافورد به برتری رسید؟
در این مقاله به ۲ دلیل عمده که یکی مربوط به ضعف قدرت دفاعی منچستر برمیگردد و یکی به اشتباه تاکتیکی سولسشر و نبوغ توخل ، اشاره میشود:
۱- "اشتباه تاکتیکی سولسشر و نبوغ توخل " چگونه مارکینیوش به مهره ای تعیین کننده و برگ برنده ی پاریسن ژرمن تبدیل شد :
ترکیب ابتدایی پاریس که اومد همه از وجود ۴ مدافع وسط تخصصی در بازی تعجب کردند ولی نکته بازی حضور مارکینیوش در خط هافبک بود.
مارکینیوش در بعد دفاعی کاملن پوگبا را خنثی کرده بود و همین باعث شده بود تیم منچستر در ایجاد موقعیت فلج شود.
اما نقش مارکینیوش تعیین کننده تر از این مورد بود که فقط پوگبا را یارگیری کرده باشد.
حال میخواهم به نقش مارکینیوش در بعد هجومی تیم پاریسی اشاره کنم.
ابتدا این نکته را عرض کنم که پوگبا در تیم سولسشر نقش آزادی داشته و با شرکت نکردن در کار های دفاعی و گذاشتن همه توان در بعد هجومی ، شکوفا شده و به مهره اصلی منچستر پس از روی کار آمدن سولسشر تبدیل شده است.
سولسشر در این بازی هم به پوگبا نقش دفاعی نداده بود و پوگبا به عقب برنمیگشت ولی در بعد هجومی هم خنثی شده بود.
ولی اشتباه تاکتیکی سولسشر همینجا بود ، سولسشر فکر میکرد که با مارک کردن دی ماریا و وراتی (که تا حدودی هم موفق بود) میتواند پاریس را خنثی کند ولی عملکرد مارکینیوش و شرکت در بعد هجومی(که سولسشر ابدا انتظارش را نداشت) باعث باخت یونایتد شد.
مارکینیوش در این بازی بارها جلوتر از وراتی ، آزادانه ، در این بازی صاحب توپ شد و در حالیکه پوگبا در دفاع برنمیگشت ، پاس های خلاقانه و زیبایی برای هم تیمی های خود و مخصوصا دی ماریا فراهم میکرد. در واقع چرخاننده و بازیساز اصلی پاریس در این بازی مارکینیوش و برنات بودن که به خوبی از وظیفه خود سربلند بیرون آمدند و با پاس های قطری و میدان داری در بعضی صحنه ها کاملن ورق را به سود تیم منچستر برگرداند.
نمونه این پاس ها ، پاس به دیماریا و شوت بازیکن و همچنین پاس به برنات و تقریبن تک به تک کردن این بازیکن بود.
ضمن اینکه برنات هم در این بازی با سوییچ به مرکز و ایجاد موقعیت پشت پوگبا ، تاثیر تاکتیکی زیادی داشت و گل دوم هم روی پاس زمینی او به درماریا و سپس پاس دیماریا به امباپه به دست آمد.
بدین ترتیب مارکینیوش چه در بعد دفاعی و چه در بعد هجومی کاملن از پوگبا سرتر بوده و نقش تعیین کننده در برد پاریس رو ایفا کرد.
۲- "ضعف دفاعی منچستر":
منچستر در این بازی نشان داد که چرا از لحاظ دفاعی مهره قابل اطمینانی ندارد.
اذیت های برنات و دی ماریا پشت سر یانگ و همچنین یارگیری اشتباه روی کرنر و اشتباه دو مدافع مرکزی این تیم در هنگام گل دوم و نگرفتن امباپه از عوامل اصلی شکست منچستر در این بازی بود.
بخصوص کاپیتان یانگ که نشون داد اصلا در بعد دفاعی بازیکن قابل اتکایی نیست و اریک بایی ای که روی گل دوم ضعف دفاعی زیاد خود را نشان داد.
ستاره های این بازی مارکینیوش و دی ماریا و برنات بودند اما ستاره اصلی، توخل بود که در نبود کاوانی و نیمار و با تاکتیکی بسیار هوشمندانه باعث برد تیمش شد. البته از بی تجربگی سولسشر هم نباید گذشت و همچنین ضعف نفرات دفاعی منچستر یونایتد.
