طرفداری- اینتر در فصل 2018/19، یک سناریوی تکراری را در پیش گرفت. نراتزوری تا نیم فصل، خوب پیش رفت اما با شروع زمستان افت کرد و در هفته های پایانی به شکل عجیبی در آستانه از دست دادن سهمیه لیگ قهرمانان اروپا و بر باد دادن زحمات یک فصلش بود. حواشی، جزئی جدانشدنی از اینترِ اسپالتی بود و قطعا ماجرای گرفته شدن بازوبند کاپیتانی از ایکاردی، سایر اتفاقات فصل را تحت تاثیر قرار داد.
سری یادداشت‌های بررسی عملکرد سالانه تیم‌های بزرگ اروپا
اتفاقات پیش فصل، تغییرات و نقل و انتقالات باشگاه
اینتر به دلیل محدودیت های فیرپلی مالی، نتوانست تا پیش از 30 ژوئن 2018، قرارداد ژائو کانسلو و رافینیا آلکانتارا را دائمی کند. این دو بازیکن اینتر را ترک کردند تا نقل و انتقالات نراتزوری با آسیلیو آغاز شود. در ادامه اینتر توانست طی انتقال هایی آزاد، دو بازیکن ارزشمند یعنی آساموا و دی فرای را به ترک خود اضافه کند. خرید راجا ناینگولان و لائوتارو مارتینز از دیگر تحولات مهم این تیم پیش از شروع فصل بود. ورسالیکو، پولیتانو و کیتا بالده نیز با قراردادهایی قرضی و همراه با بند خرید راهی اینتر شدند تا آسیلیو با حداقل بودجه، ترکیب مناسبی در اختیار اسپالتی قرار بدهد. ادر، زانیولو و سانتون مهم ترین خروجی های نراتزوری بودند تا اسپالتی بدون از دست دادن ستاره ای، فصل 2018/19 را آغاز کند؛ هر چند در اواسط فصل با توجه به مصدومیت ها و افت نسبی ناینگولان از یک سو و درخشش زانیولو در رم از سویی دیگر، بسیاری از آسیلیو و اسپالتی بابت قربانی کردن زانیولو در معاوضه با ناینگولان، انتقاد کردند.
یکی از مهم ترین تحولات فصل اینتر، در 13 دسامبر 2018 رقم خورد؛ جوزپه ماروتا پس از ترک یوونتوس به کادر مدیریتی نراتزوری اضافه شد تا دوره جدیدی در این باشگاه آغاز شود. اینتر در نقل و انتقالات ژانویه خیلی فعال ظاهر نشد و فقط سدریک سوارس به طور قرضی از ساوتهمپتون به این تیم پیوست تا جای ورسالیکوی مصدوم را بگیرد. در کل اینتر در نقل و انتقالات فصل 2018/19، مبلغی معادل 87.6 میلیون یورو صرف خرید بازیکنان جدید کرد و در همین حدود از فروش بازیکنان خود معادل 88.3 میلیون یورو درآمد به دست آورد. فروش بازیکنان مازارد (همچون موریو، سانتون و کوندوگبیا)، واگذاری چندین بازیکن از آکادمی به سایر تیم ها برای کسب درآمد و اضافه شدن اکثر بازیکنان جدید به صورت قرضی یا آزاد (همچون پولیتانو، کیتا بالده، آساموا و دی فرای) باعث شد ضمن تقویت ترکیب، دخل و خرج نراتزوری برابر شود و این موضوع هنر پیرو آسیلیو بود.
روند تیم در طول فصل و نتایج
اینتر فصل را خوب شروع نکرد؛ در 4 هفته نخست سری آ این تیم فقط یک بار طعم پیروزی را چشید تا انتقادات از اسپالتی در همان ابتدا به اوج خود برسد؛ باخت در زمین ساسولو، عوض کردن برد 2-0 خانگی مقابل تورینو با تساوی 2-2 و شکست خانگی مقابل پارمای تازه صعود کرده، شروعی نبود که هواداران نراتزوری انتظارش را داشتند اما از دقیقه 94 بازی با سمپدوریا در بندر جنوا و گل بروزوویچ، تیم اسپالتی روی غلتک افتاد. آن گل هر چند زود اما شاید نقطه عطفِ فصل اینتر بود چراکه افعی ها پس از غلبه بر سمپدوریا از هفته 5 تا هفته 11، موفق به کسب 7 برد پیاپی شدند. چنین ثباتی تا پایان فصل در تیم اسپالتی هرگز به چشم نیامد و می توان گفت اینتر به لطف همین 21 امتیازی که در این مقطع از فصل (اواخر سپتامبر تا اوایل نوامبر) گرفت، خود را از سایر رقیبان کسب سهمیه جدا کرد و در هفته های پایانی همین 7 برد پیاپی، تضمین کننده فاصله تیم اسپالتی با تیم هایی چون رم، لاتزیو و میلان شد. اوج کار اینتر و شاید بهترین بازی های این فصل آنها در هفته های دهم و یازدهم مقابل لاتزیو و جنوا رقم خود؛ جاییکه نراتزوری در المپیکو با نتیجه 3-0 لاتزیو را شکست داد و سپس در خانه با 5 گل، جنوا را در هم کوبید. پس از این هفته، اینتر به رتبه دوم جدول رسید و همچون چند فصل اخیر در همین هفته ها، امیدواری زیادی در دل هوادارانش ایجاد کرد.
اما به یکباره در هفته دوازدهم، نراتزوری در برگامو متحمل باخت سنگین 4-1 مقابل آتالانتا شد تا روزهای خوش آنها به پایان برسد؛ از این بازی و تا پایان فصل، عملکرد پر نوسان و به دور از ثبات شاگردان اسپالتی ادامه داشت. نتایج سینوسی اینتر تا هفته بیست و چهارم ادامه یافت اما این تیم هرگز طی این مدت رتبه سوم خود را از دست نداد. از هفته بیست و پنجم تا پایان فصل، تیم اسپالتی دچار افت شدیدی شد. اینتر در 14 هفته پایانی فقط 6 بار برنده شد و در مقاطعی به رتبه چهارم سقوط کرد تا اینکه سرانجام در هفته ماقبل پایانی پس از شکست سنگین 4-1 در سن پائولو مقابل ناپولی، سهمیه این تیم به طور جدی به خطر افتاد. در هفته پایانی سری آ و در شرایطی که نراتزوری برای باقی ماندن در رتبه چهارم و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا فقط به برد نیاز داشت، این تیم مقابل امپولیِ با انگیزه که برای فرار از سقوط می جنگید، قرار گرفت. دقیقا سناریوی هفته پایانی فصل 2017/18 تکرار شد و اینتر در آخرین دقایق بازی، بار دیگر سهمیه را به چنگ آورد تا برای دومین فصل پیاپی در آخرین لحظات، رتبه چهارمی و لیگ قهرمانان اروپایی شدنِ خود را جشن بگیرد. کسب هر 6 امتیاز ممکن مقابل میلان در دو بازی رفت و برگشت، نقش مهمی در کسب سهمیه اینتر داشت.
در نهایت نراتزوری در فصلی که حتی در مقاطعی به چند امتیازی صدر جدول رسید و بخش اعظم آنرا در رتبه سوم سپری کرد، کار خود را با افتی شدید اما در رتبه ارزشمند چهارم به پایان رساند تا در کل عملکرد اسپالتی رضایت بخش به نظر نرسد. در لیگ قهرمانان اروپا، اینتر به شکل عجیبی فرصت سوزی کرد و درحالیکه همراه با بارسلونا در آستانه صعود به دور بعدی قرار داشت، در هفته پنجم در ومبلی مقابل تاتنهام باخت و در هفته ششم در بدترین بازی فصل خود مقابل آیندهوون در سن سیرو به نتیجه تساوی رضایت داد تا با قرار گرفتن در جایگاه سوم راهی لیگ اروپا شود. شاگردان اسپالتی در لیگ اروپا نیز درخشان ظاهر نشدند و توسط اینتراخت فرانکفورت از دور رقابت ها کنار رفتند. در کوپا ایتالیا نیز اینتر خیلی پیشروی نکرد و در مرحله یک چهارم نهایی توسط لاتزیو از دور رقابت ها حذف شد.
مهم ترین اتفاق فصل اینتر، چند تکه شدن ترکیب و به وجود آمدن چند باند در رختکن بود. حواشی این تیم به شکل بی سابقه ای از اواسط فصل به اوج خود رسید؛ پس از بازی با پارما در هفته بیست و سوم، لوچانو اسپالتی و جوزپه ماروتا تصمیم گرفتند بازوبند کاپیتانی را از ایکاردی گرفته و آنرا به هندانوویچ بدهند. ایکاردی تا اواخر فصل به بهانه مصدومیت زانو از ترکیب تیم کنار کشید. این حواشی تاثیر زیادی در افت نیم فصل دوم اینتر داشت.
تغییرات قطعی و پیش بینی تغییرات احتمالی باشگاه در فصل پیش رو
لوچانو اسپالتی پس از سال ها اینتر را به لیگ قهرمانان اروپا رساند و بازهم با کسب رتبه چهارم، سهمیه را به هواداران این تیم هدیه داد اما در کل عملکرد او باب میل نراتزوری و هوادارانش نبود. اسپالتی طی این دو سال هرگز چهره محبوبی نبود؛ نحوه مدیریت او، سبک بازی بعضاً تکراری و خسته کننده تیم و افت محسوس نراتزوری در اواخر فصل باعث شد سرمربی اهل توسکانی جایگاه خود را از دست بدهد. با وجود اینکه دو سال از قرارداد او باقی مانده است، استیون ژانگ و جوزپه ماروتا، اسپالتی را فرد مناسبی برای رساندن اینتر به جایگاه واقعی خود و جاه طلبی باشگاه ندانستند. اسپالتی سطح اینتر را در حد توانش به شکل کاملا محسوسی ارتقا داد؛ او نراتزوری را در دوران گذار خود به بهترین شکل رهبری کرد و از چرخه باطل تعویض مربیان متعدد نجات داد اما مربی مناسبی برای مرحله بعدی برنامه های باشگاه و اهداف آینده نبود تا در نهایت آنتونیو کونته در تصمیمی جنجالی به عنوان سرمربی فصل آینده نراتزوری معرفی شود.
انتخاب کونته ثابت کرد اینتر پس از یک دهه افول، دوباره می خواهد برای کسب عناوین با حریفان به رقابت بپردازد. با توجه به سبک کونته، اینتر در حال فعالیت در بازار نقل و انتقالات است. بازیکنان زیادی همچون لوسیان آگوم، ادین ژکو، نیکولو بارلا و والنتینو لاتسارو شانس زیادی برای اضافه شدن به ترکیب تیم کونته دارند. این درحالی است که دیگو گودین به عنوان بازیکن آزاد به ترکیب نراتزوری اضافه خواهد شد. از سوی دیگر بازیکنان حاشیه سازی چون ایکاردی، ناینگولان و پریشیچ ظاهرا جایی در برنامه های فصل آینده کونته ندارند و به نظر می رسد اینتر از فروش آنها استقبال می کند.
