به مرور زمان دگ اون تفکر سنتی ک دفاع باید بکشه زیرش و مهاجم صرفا باید گل بزنه حذف شد و کل 11 نفر در خدمت یک استراتژی واحد عمل میکنن
حتی بسیاری از تیم ها ب سمت دروازه بان های پا ب توپ رفتن!
تو سیستم تیمای بزرگ گریزمن،مانژوکیچ، ژیرو، فرمینو و ایکاردی رو در نظر بگیرین، همشون یک پست یکسان دارن، اما آیا مربی از همشون انتظار یکسان داره؟
انتظار کلوپ از فرمینو پرس شدید، خریدن فضا و بازی بدون توپ، خلق موقعیت برای صلاح و مانه، و اینجور چیزاس، حتی فرمینو رقابتی برای آقای گلی نداره (مشابه کاری که بنزما هم میکرد) (9 کاذب)
گریزمن و دیبالا بعنوان مهاجم سایه نقش متفاوتی از فرمینو ایفا می کنند، این بازیکنا معمولا کنار ی بازیکن فیزیکی قرار میگیرن و منتظر فضا برای فرار هستن و بیشتر هدفشون گلزنیه اما معمولا تعداد گل هاشون از مهاجمین تخصصی کمتره
ایکاردی تو اینتر خصوصا تا قبل اسپالتی وظیفش اینبود جلو وایسه و هر توپی ک بهش ختم شد رو گل کنه، کل تیم هدفشون ایجاد موقعیت برای ایکاردی بود
ژیرو تو فرانسه یا چلسی، بخاطر قدرت سرزنیش برای بازی مستقیم و پاسای قطری ازش استفاده میشد و با بازی پشت ب دروازه وظیفش راه انداختن وینگر مهاجمای کنارش و حفظ توپ تو زمین حریف بود، در صورتی که همین ژیرو تو آرسنال صرفا وظیفه داشت تو 6 قدم وایسه و نقش تمام کننده رو ایفا کنه!
مانژوکیچ تو 4231 علگری، وینگ چپ هم بازی کرده! عدم قرینه سازی تو سیستم الگری باعث شده بود ک اتفاقا بازیای خوبی هم از مانژو تو خاطرمون بمونه، سمت راست ی وینگر کلاسیک و سانتری مثل کوادرادو، هافبک تهاجمی دیبالا و وینگ چپ مانژوکیچ، ک داعما از سمت چپ ب محوطه بدون توپ نفوذ میکرد و رو تیر دو هد میزد
با این چند شرح وظیفه مختلف آیا میشه صرفا با اتکا به پست یکسان ، عملکرد این بازیکن هارو با آمار سنجید و گفت کدوم بهترن؟
